#3 Girls Love 2 Run Rio
‘Francien, heb je lekker geslapen?’ vraag ik mezelf. ‘Nee.’ geef ik mezelf als antwoord terug. Gisteren ging niets volgens plan. En dat is okay, maar zorgde bij mij voor de nodige onrust.
Iedere dag werken we met een schema. Noem het de leidraad van deze trip, want hoe hou je anders 7 bloggende meisjes en 1 (soon to be) Instagram husband in het gareel? Gisteren raakte het schema in de war vanaf het eerste moment….
Ochtend
We vertrekken later dan gepland. Het is de bedoeling dat we een bezoek brengen aan Christus de Verlosser. Afgekort Christ. Niet wetende dat hij vandaag met zijn hoofd in de wolken is. Dit gebeurt misschien 2 keer per jaar. Vandaag is zo’n dag. De autorit er naartoe is lang, omdat het aan de andere kant van de stad is. Het verkeer hier in Rio is met geen laptop te beschrijven. Files. Files en nog eens files (het is de laptop toch gelukt). Dat nemen we (nu nog) op de koop toe. Eenmaal aangekomen bij Christ voelt de weg naar de top aan als een scene uit Bassie & Adriaan – Opzoek naar het geheime pakje. Een boemeltreintje neemt ons dwars door het regenwoud mee naar boven. Voor het eerst in mijn leven begrijp ik waar het WNF zich zo ontzettend hard voor maakt. Het is prachtig (doch bewolkt)! Het laatste stukje lopen we. Ik blijf zoeken naar Christ. Helaas heeft hij vandaag geen tijd om zich te laten zien. 23 minuten later staan we weer te wachten op datzelfde boemeltreintje.
Middag
Ook nu werkt het verkeer niet mee. We gaan naar een restaurant gelegen aan Ipanema Beach. Het eten is er heerlijk, maar ik merk dat de moeheid toeslaat. Het is me daarvoor niet gelukt een powernap te pakken in de auto.
Avond
Het schema geeft aan dat we huiswaarts keren. Echter door gebrek aan tijd en een overschot aan files is dit nagenoeg onhaalbaar. We gaan naar het adidas Creator Base om vanuit daar richting het Olympisch Park te lopen. Waar het de bedoeling is om een basketbal wedstrijd van dichtbij te bekijken. Helaas pakt Joyce, in dit geval, nog anderhalve minuut mee van de anderhalf uur durende wedstrijd. Ik, Francien, maak het besluit te wachten buiten het stadion. In de hoop dat ik met mijn perskaart nog naar het Holland Heineken House kan gaan om de huldiging van de hockeydames en BMX’er mee te maken. Helaas ben ik in de veronderstelling dat mijn perskaart niet in mijn nabijheid is. Niets blijkt minder waar, maar daar kom ik achter als ik al opweg ben naar huis. Even ter beeldvorming. Het Holland Heineken House en het adidas Creator House liggen, zonder file, anderhalf uur bij elkaar vandaan…
Achter de schermen gaan er nog wat meer dingen mis dan gepland. Ik probeer rustig te blijven. Bij thuiskomst wacht er sushi op me. En dat verzacht het leed. Ik zie dat Susan achtste van de wereld is geworden op de 5 kilometer en dat de 4×400 meter girls een Nederlands Record hebben gelopen. Ik zie nog net hoe Usain (& Co) het goud pakt op de 4×100 meter. Moe, maar niet voldaan ga ik naar bed. Het had zo’n mooie dag kunnen worden… Alleen dachten het verkeer en Christ hier anders over. Morgen is er weer een dag. Hopelijk eentje met schema en een wedstrijd.
?
Riogelink de Joyceiro
Fotografie door Joyce Bongers