#53 Dagboek van een marathon loopster
Ik kijk in mijn digitale agenda. Zie dat het 23 november is. Op 29 november loop ik dus de KLM Curaçao Marathon. Ik tel de dagen. Nog 6.
Ik heb nog helemaal niet het idee dat ik over drie dagen als in het vliegtuig richting Curaçao vertrek. Best gek eigenlijk. Mijn hoofd is nog bij mijn boek. Komt misschien ook omdat ik me de afgelopen week minder bezig heb gehouden met het reilen en zeilen achter Girls Love 2 Run. Ik had gewoon een team dat zowaar mijn taken overnam. En dat is voor mijn gemoedsrust heel fijn geweest. Ik heb daardoor in alle rust kunnen werken aan mijn boek. Het voelde overigens wel gek aan, om een merendeel van mijn werk uit handen te geven, maar ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben over hoe dat gegaan is. Ook zonder mij kan er dus het nodige werk verricht worden. Daarnaast doet mijn management voortreffelijk werk als het gaat om het plannen van interviews en alles wat komt kijken bij mijn boek.
Vanochtend had ik trouwens een eerste meet-up. Die gericht is op het uitkomen van mijn boek. Namelijk media training. Waarvoor ik overigens bijna te laat komt. De trein naar Amsterdam Centraal is zo extreem vol, dat ik gezellig met vier mensen op een vierkante meter sta in de trein. Ach ja. Ik klaag niet en geniet van de grappige conversaties om me heen. We maken een extra tussenstop op Bijlmer- Arena waar het leeuwendeel de trein verlaat en ik rustig een plekje vind om te zitten. In nagenoeg lege trein. Wat een schril contrast in vergelijking met daarnet. Ik hou van de trein. #treinleven niet waar? Toch ben ik alsnog te vroeg. Ik vermaak me zelf prima met het boek van Garance Doré en warme Chocomel!
Niet veel later schuiven ook de twee dames aan die verantwoordelijk zijn voor de training. Een aanrader voor een ieder die een boek schrijft. Het is niet zo dat ik niet met de media kan omgaan, maar er is de afgelopen tijd al behoorlijk veel media op mijn pad geweest en dan is het toch zaak dat ik in de context van mijn boek de tijd mag nemen om na te denken over mogelijke vragen die me gesteld kan worden. Zodat ik minder opgelaten en beter voorbereid aan de interviews kan meewerken. De eerste sessie, neemt een goede drie uur in beslag. We spreken openlijke over het boek en wie ik als persoon ben. Op basis daarvan gaan opzoek naar vragen en antwoorden. In een volgende sessie zullen we ook interviews oefenen. Waarbij me denk ik het vuur aan de schenen wordt gelegd. Ik kijk er naar uit. Als ik rond 13:30 uur het daglicht weer zie, bel ik kort met mijn moeder om haar te vertellen hoe het gegaan is! Ook zij vindt het fijn dat hier aandacht aan wordt besteed. Ze vindt het net als ik spannend wat er komen gaat, maar ik voel aan alles dat ze trots op me is.
Het middagprogramma wordt opgevuld met bezoeken aan showrooms. Ik regel kleding voor de shoots die we op Curaçao gaan doen. Want girls, #DOcember komt er weer bijna aan! En net als ieder jaar zullen we hier ook nu weer een grote challenge van maken. Ik heb er zin in! Ik red het alleen niet meer om die shoot in Nederland te maken. Dus heb ik samen met fotografe Joyce een prachtige invulling gevonden!
Als ik thuiskom ik heb een viertal telefonische/facetime calls. Dit alles omtrent mijn boek. Doe daarna vlug boodschappen om bij thuiskomst even uit te rusten op de bank. Een powernap volgt. Ik merk dat ik meer slaap nodig heb dan 20 minuten. En zo ben ik twee uur verder. Ik zit inmiddels weer rechtop om deze post voor jou te schrijven. Als dit alles online staat ga ik nog even verder aan mijn boek en pak ik zak chips als avondeten. Niet helemaal perfect met het oog op aanstaande zondag. Dus heb ik me voorgenomen morgen uitgebreid te eten (lees: iemand mag voor me koken).
Hoe was jouw dag?
?
Francien & Team Girls Love 2 Run
Foto door Joyce Bongers