#32 Dagboek van een marathon loopster
Ik kijk in mijn digitale agenda. Zie dat het 2 november is. Op 28 november loop ik dus de KLM Curaçao Marathon. Ik tel de dagen. Nog 26.
Sh*t de tijd dringt. Over 29 dagen loop ik al een marathon. Ik heb een beetje last mezelf. Alsin ik weet de weg niet in Utrecht als het gaat om een duurloop. Ik weet wat je denkt. Francien, je hebt daar toch vijf jaar gewoond?! Klopt. Alleen was ik vooral in de binnenstad te vinden. Ik ken helemaal niets buiten Utrecht. En ja, ik heb Google Maps, maar de batterijduur van mijn telefoon en extra oplader houden het helaas niet 32 kilometer vol. Mijn richtingsgevoel is echt heel slecht. Als ik het zo opschrijf klinkt het nog zieliger dan het al is, maar ik heb hier al jaren last van. Daarom reis ik ook niet vaak alleen. Als ik dat toch doe dan heb ik al heel gauw mijn comfortzone en vaste hardloop rondje gevonden, om er zeker van te zijn dat ik mijn huis of hotel terugvind. Ik vind het om die reden ook fijner om samen om reis te gaan. Ik ben in het verleden wel eens uren zoek geweest in Sydney toen ik toch de sprong in het diepe maakte. Ik kwam toen uiteindelijk terecht in een junkie park. Niet echt iets om over naar huis te schrijven. Natuurlijk moet je kunnen vertrouwen op je eigen kunnen. En vaak vind je via een omweg, juist iets wat je nog niet kent. Ik weet ook dat ik op die manier wel weet hoe ik de volgende keer moet lopen en toch houdt het me ontzettend tegen. Daarom verkas ik deze maand weer terug naar Amsterdam, waar ik WEL de weg weet. Namelijk die langs de Amstel. Dan loop ik gewoon 16 kilometer heen en 16 kilometer terug. Tot zover een onzekere Francien.
Terug naar vandaag. Hoe mijn dag eruit zag? Ik kocht mijn schrijf essentials (lees: krachtvoer) en fietste vervolgens door naar de UB. Maandag beantwoord ik geen mails en werk ik niet aan Girls Love 2 Run, maar aan mijn boek. Ik neem mijn A D H D medicatie in de hoop in een fijne concentratie terecht te komen. Dat gebeurt gelukkig. Ik pak echter toch mijn laptop erbij voor een blogpost. Vluchtgedrag heet dat. Het wordt een hele fijne blogpost over de Amsterdamse Museumnacht. Rond 12:00 uur beantwoord ik tegen beter weten in alsnog mijn emails. Ik ben lichtelijk teleurgesteld in mijzelf, want ik moet schrijven aan mijn boek. Dus sluit ik me voor straf af van mijn telefoon en het internet. Ik krijg een kantje vol. Terwijl ik er tien vol moet maken.
Rond 15:00 uur gun ik mezelf een break. Ik pak mijn spullen en fiets de stad in. Ik doe mijn eerste Sinterklaas aankoop en vervaardig het boek van Garance Doré (lang leve de boekenbon, die ik dacht nooit meer te gaan gebruiken). Dat boek ga ik na deze post van dichtbij bekijken. Als ik thuiskom pleeg ik nog de nodige belletjes, waarna ik voor een powernap kies. Inmiddels is het 21:33 uur en moet ik deze avond wederom gebruiken om aan mijn boek te zitten. Ik doe het niet. Volgende week ga ik weer met frisse moet aan zitten.
Ik wens je een prettige avond toe. En spreek je morgen!
?
Francien & Team Girls Love 2 Run