We got your (snap)back

‘Wat gaat er eigenlijk allemaal in dat hoofd van jou om, Francien?’, wordt er om de haverklap aan me gevraagd. Zeker als ik soms dagenlang van de aardbodem verdwenen lijk te zijn (lees: me wegdraai van social media). Goede vraag. In mijn controlekamer gaat heel veel om. Ik krijg zoveel prikkels binnen, die ik lang niet altijd allemaal kan verwerken of filteren. Daarvoor is hulp van buitenaf nodig, in de vorm van coaches en medicatie. Toch zit er ook een hele geniale ruimte in die controlekamer. In die kamer bedenk ik in het holst van de nacht ideeën en verhalen. Een deel daarvan zie je terug op Girls Love 2 Run en dat andere deel geef ik weg aan vrienden, merken en volslagen vreemden.

Snapback Girls Love 2 Run (3)

Dat wat er dus in mijn hoofd gebeurt uit zich op Girls Love 2 Run. En hoe dichter ik bij mezelf blijf, des te leuker vind jij het. Probeer ik me mooier, beter of leuker voor te doen dan heb je me direct door. Zo goed ken je me namelijk. Je kent me zelfs zo goed dat je me gedag zegt in echt alsof je mijn beste vriendin bent. Ik vind dat misschien wel het grootste compliment om te krijgen. Dat je me zo ziet en begroet. Toch is het tegelijkertijd ook ongemakkelijk. Althans voor mij dan. Ik weet namelijk niet wie je bent in het echt. Ik word er zelfs onzeker van. Weet je waarom? Het eerste wat in me opkomt is ‘Waar ken ik jou van?’ Als je me met naam en toenaam begroet. In mijn hoofd wordt er geen match gevonden. Gelukkig red je me altijd op tijd met de volgende zin: ‘Shit, je kent mij helemaal niet. Ik volg je blog en voelt alsof ik je al jaren ken.’ Opgelucht haal ik adem. Waarna er een gesprek ontstaat. Waarbij ik je vraag om je naam. Meestal gaat er dan wel een belletje rinkelen. Na vier jaar bloggen ken ik je van naam, met dank aan de comments die je voor me achterlaat op het blog, Facebook, Instagram, Twitter en Snapchat. Dat maakt het gesprek al gelijk een stuk aangenamer.

Snapback Girls Love 2 Run (7)

Dit is me het afgelopen jaar meerdere keren overkomen. Dat zette me aan het denken. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik jou vanaf nu ook herken als ik je in het echt zie? Dat is namelijk wel zo leuk en een stuk minder ongemakkelijk voor mij. Het antwoord is simpel! Door je te voorzien van Girls Love 2 Run attributen. Het lijkt mij namelijk te gek als ik je bij de Nike Women’s Race vanaf tientallen meters spot. Of als jij net als ik lekker staat te gaan op een festival.

En dus ontstaat het idee voor een pet. Een snapback om precies te zijn. Daar om gezien te worden. Daar om door mij herkend te worden. Ik weet wat je denkt – ‘Je bent een hardloopster, waarom kom je dan met een pet?’ Omdat dat het is eerste is wat ik van jou te zien krijg als je bijvoorbeeld meeloopt in een race of als je me weet te taggen in een #DOcember selfie. Vandaar mijn keuze voor de snapback.

Snapback Girls Love 2 Run (1)

Next in line? Het ultieme hardloopshirt. Ik wil je niet zomaar een shirt verkopen. Ik wil een shirt voor je produceren dat minimaal 2.300 runs en wasbeurten meegaat, bestand is tegen de ergste zweetbuien en ook nog eens mooi (wat zeg ik, super mooi) valt. Ik hoop je in september 2016 zelfs van top tot teen te hullen in een Girls Love 2 Run-waardige outfit. Maar alles op z’n tijd. En dat begint dus bij deze exclusieve snapback. Exclusief? Ja, want ik en mijn team hebben er om die reden maar 50 laten produceren.

Je bent namelijk niet zomaar iemand als je deze pet draagt. Je hoort net als ik bij Girls Love 2 Run. Je bent onderdeel van alles wat ik wil en doe. Zonder jou, geen Girls Love 2 Run. Ik hoop je binnenkort te herkennen aan deze pet. Zodat ik jou eerst kan begroeten in plaats van jij mij.

En zoals ik al zei, dit is pas het begin. Ik begin klein om samen met jou groots te eindigen.

?

Francien  & Team Girls Love 2 Run

Foto’s Joyce Bongers 

Follow my blog with BloglovinFacebook Instagram & Twitter

P.P.S. Doe jij al mee met #DOcember? Slinger je hardloopmotor aan! SMASH die 70 kilometer in #DOcember.

Recent