Lieve hardloopschoen,
Ja, je leest het goed ik, Tesja, verklaar de oorlog aan mijn hardloopapp.
Zoals je weet ben ik, soms tot op het autistische af, redelijk geordend. Mijn enkelsokken liggen keurig, per paar, gescheiden van mijn gewone sokken. Ik sorteer mijn sportbh’s keurig opgevouwen van donker naar licht en ik kan je precies vertellen in welke van de 14 laatjes de reservesleutels van mijn fiets liggen. Maar als het op rennen aan komt, dan ben ik een grote stuurloze chaoot, die als een ongeleid projectiel de straten van onze prachtige hoofdstad afrent. Ik bedenk nooit van tevoren wanneer ik ga, hoe ver, welke route en welke sportsokken ik daarbij aan wil. Maar dankzij mijn running app is daar verandering in gekomen.
Eerste logte ik altijd braaf mijn kilometers in de app en was ik na een rondje puffen, zweten en hijgen telkens teleurgesteld dat ik niet sneller en verder was gekomen. Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo ‘slecht’ presteerde op hardloopschoenen, totdat ik in het menu van de app het knopje ‘Friends’ ontdekte. Er ging een (hardloop)wereld voor mij open, want wat bleek nou: een hele rits van mijn running matties die ik zag als de ultimate hardloophero’s, bleken vaak hetzelfde aantal of nog minder kilometers te maken dan ik. In een klap kreeg ik mijn hardloopzelfvertrouwen terug en met een luide WHUT WHUT was ik alweer onderweg naar mijn volgende 10 kilometer. Zo transformeerde mijn app in een hardloopcoach die mij met geniepige cijfertjes en hardloopresultaten van anderen van de bank wist te porren. Mijn competitiedrang werd aangewakkerd: ik kon de running giants verslaan en ging daar dan ook vol gas voor.
Deze competitiedrang is inmiddels in mijn hardloopschoenen gezonken nu blijkt dat mijn deze helemaal niet kan rekenen. De ‘You have no kilometers yet’ in mijn weekoverzicht haalt het bloed onder mijn (teen)nagels vandaan, vooral omdat ik gister nog zo hard heb gezwoegd om 9,53 kilometer af te leggen in die zinderende hitte. En als ik dan in het maandoverzicht als hekkensluiter sta genoteerd met 13,9 kilometer terwijl ik er al dik 51 op heb zitten, maakt mij dat op onverklaarbare wijze laaiend. Die woede richt ik niet alleen af op mijn hardloopschoenen in de hoop dat die kilometers dan wel worden meegerekend, maar ook op de app zelf door deze meerdere malen per dag te openen en te refreshen. Met telkens hetzelfde, onveranderde resultaat: ik ben de lozer van de lijst.
Het liefst had ik die hele app al van mijn telefoon gemieterd, maar toegegeven: ik kan niet zonder. Toen ik twee jaar geleden begon met hardlopen was het mijn droom om 5 kilometer te lopen, wat voor mij een onmogelijke opgave leek. Ik raakte hier zo door geobsedeerd dat ik er zelfs over ging dromen, waarbij ik, strak in trainingspak, op straat stond en niet vooruit kwam. Wat ik ook deed, hoe hard ik ook vocht en hoe graag ik ook vooruit wilde, ik bleef met beide voeten aan de grond genageld staan. Door deze (onrealistische) angst was ik veroordeeld tot de treadmill. Ik ging weliswaar vooruit, maar wat had ik het zwaar op dat klote ding. Op een snelheid van 10 kilometer per uur, een tempo waarop ik gemiddeld warm loop, was ik na 4 minuten al buiten adem, blauw en extreem verveeld.
Toen ik eindelijk de stoute (hardloop)schoenen aan durfde te trekken voor een run op straat, heb ik dat de eerste 8 keer in het donker gedaan. De angst van de nachtmerrie om niet vooruit te komen bezorgde mij spaghettibenen en ik had mijzelf overtuigd dat het in het donker niet zou opvallen als ik niet vooruit zou komen. Inmiddels weet ik wel beter, maar toch steekt de angst nog af en toe de kop op. Mijn medicijn hiervoor is de stad. Op welk tijdstip ik ook besluit op pad te gaan om kilometers te vreten, er lopen, trammen, fietsen of taxiën altijd mensen door de stad waaraan ik mijn snelheid kan meten en zien dat ik daadwerkelijk vooruit ga. En mocht ik mijzelf aan het einde van de rit nog niet hebben kunnen overtuigen, dan is er altijd nog het bewijs van de harldoopapp die mij keurig de gerende afstand en snelheid voorspiegeld. En daarvoor kan ik echt geen andere verklaring verzinnen dan dat ik dat zelf heb gedaan.
?
Tesja (editor Girls Love 2 Run)