Natte Cross

ZATERDAG

Bak met wind
Op zaterdag belooft de organisatie van de Zwarte Cross mij en Nu.nl ‘een bak met wind.’ Uit diezelfde bak valt ook behoorlijk wat regen. Daar sta ik dan in mijn babyroze regenjas (lees: lelijkste Only jas ooit) en bloemetjeslaarzen.

Kenny (en) B(and)
Ik kan natuurlijk meedoen aan de stiletto klasse. Hollen op hakken. Maar daarvoor had ik me beter moeten verdiepen in het programma. Geen idee dat deze klasse er was. Geen duurloop door de modder dus, maar wel een regendans op het stro. Kenny B helpt me daar overigens een handje bij. Wel jammer dat ik de enige genodigde ben op het Hoofdpodium. Ik ben geen partij voor Kenny (en) B(and). Hij moet noodgedwongen het podium verlaten. Ik blijf rustig staan en laat me (zoals je ziet) niet uit het veld slaan. Mijn regendans wordt helaas niet gehonoreerd. Kenny (en) B(and) kan ik om 21:15 uur alsnog bewonderen op de Reggaeweide.

Paal drie
Alles wend behalve een (Mega)tent. ‘Ik sta bij paal drie!’ verschijnt er op de app. Mijn vriendinnetje staat dus ergens middenin een tent zo groot als een voetbalveld. Dit wordt lachen, gieren, brullen. Probeer maar eens een tent door te komen die tot aan de nok toe gevuld is met bierbuiken, blote konten, kisten (met stalen neuzen) en lallende papa’s. Ik kom met enige regelmaat in de verdrukking, maar dat mag de pret niet drukken. Ik word telkens gered door een vriendelijke grote reus. Paal drie is in zicht en daarmee mijn vriendinnetje ook.

Douche?
Aangekomen bij paal drie, word ik onthaalt met een ware bierdouche. Vanuit alle (wind)hoeken komt het bier je tegemoet. Zoals het hoort op de Zwarte Cross. Ik had ook een graspol of wc-rol tegemoet kunnen zien, maar het blijft enkel bij een biertje of tien.

Dixiechick
Mijn favoriete hangout? De dixie. Als je beschikt over een plaskaart of ontlastings tegoedbon (ja, zo heet deze kaart echt) kun je je ongelimiteerd laten gaan op de wc. Ikzelf vind de rij bij de meisjes te lang. En dus besluit ik mijn heil te zoeken bij de mannen dixie. Achter deur één zit een batsend stel die vergeten is de deur op slot doen. Deur twee gaat niet open. Deur drie wordt mijn bestemming. Dat de rand niet alleen onder pis zit, maar ook onder de poep spetters is een kleine tegenvaller. Gelukkig kan ik als hardloopster altijd terugvallen op de zweefstand. Niet lullen, maar zeiken.

De Berige Knastafari
Als het tijd is om naar huis te gaan kom ik er via Facebook (op het gehele terrein kun je gebruikmaken van gratis WiFi) achter, dat er heel wat tentjes gesneuveld (lees: weggewaaid) zijn. Campinggasten let op! Is je tent gesneuveld of lek? Geen probleem man, we bieden je een overdekte en verwarmde slaapplek aan, want Backstage Roemaat wordt Hotel De Berige Knastafari! Hoe? Meld je bij Backstage Roemaat, laat je campingbandje zien en snoezelen met die zooi. Bij de Zwarte Cross denken ze in oplossingen en niet in problemen. Daar kan menig organisatie nog wat van leren. Ikzelf slaap (gelukkig) bij mijn zweetdate tien kilometer verderop. #goedgeregeld

ZONDAG

Wakker worden
Dag twee is aangebroken. Iets met te lang uitslapen en uitgebreid ontbijten met bedorven eetgranen en verlepte eieren. En toch vind ik het heerlijk. Ik vertrek met de Arriva stoptrein (lees: die vaker stopt en stilstaat dan de metro van Amsterdam) richting station Lichtenvoorde. Deel zoals dat hoort mijn Cola Zero met twee lotgenoten die er beduidend minder goed vanaf zijn gekomen gisteren. #shareacoke Pak de pendelbus en bestijg het terrein. Dit keer geen bak met wind, maar een bak met zonlicht. Fijntjes.

Wervelwind
Ik laat mijn opkalefateren bij een lieve Ami kapster. Waardoor ik ook direct vier drankmunten lichter ben, maar wel een prachtkapsel rijker. Na de wervelwind van gisteren zijn mijn hair extensions zodanig in de klit, dat ze er binnen nu en een week uitmoeten. Toch weet de kapster er nog iets van te maken. Mijn zweetdate lacht me uit vanwege mijn investering. Die geeft het waarschijnlijk liever uit aan drank (lees: dikke lul drie bier).

Lost & Found
Van een telefoon ontbreekt trouwens ieder spoor. Die heb ik per ongeluk in Nijmegen achtergelaten. Niet dat ik het ding mis, maar als je elkaar kwijtraakt op dit onmundig grote festival dan ben je wel de lul. Gisteren had ik daar een oplossing voor. ‘Als ik jullie kwijtraak dan kun je me ophalen in de ballenbak aka de perstent.’ Vandaag ben ik dit echter vergeten te melden. Zo raak in al mijn wild- en wijsheid mijn zweetdate kwijt in de menigte. Na tien minuten, verplaats ik me naar de ballenbak. Ik wacht er tevergeefs een uur. Totdat ik word gered door mijn prins op het witte paard.

Backstage
De rest van de dag verlies ik mijn zweetdate niet meer uit het oog. Ik heb als pers toegang tot alle stages. Was ik even vergeten. Ik had dus gisteren bij alle grote optredens vooraan kunnen staan zonder in de verdrukking te komen. Dat ik hier pas achterkom bij het laatste optreden is dan wel weer een beetje jammer. Ik bezichtig om die reden de Zuid-Afrikaanse rapper Jack Parow van heel dichtbij. Daar sta ik dan met mijn microfoon en Go-Pro tussen alle journalisten en serieuze fotografen. Ik voel me klein, maar groot genoeg om gespot te worden door Jack Parow himself. Ik voel me even heel bijzonder cool. Zou hij mij ook herkennen?!

#ZC16
Inmiddels zit ik hoog en droog in de metro van de Achterhoek op weg naar de ‘grote stad.’ De moddersporen op mijn zwarte skinny jeans verraden mijn afkomst. De glimlach op mijn gezicht is er voorlopig niet meer af te slaan. Zwarte Cross ik hou van jou. Tot volgend jaar.

Mag ik een staande ovatie voor de organisatie (Feestfabriek) achter dit prachtevenement? Zie ik jou daar volgend jaar ook rondrennen? 

?

Francien  & Team Girls Love 2 Run

Foto’s gemaakt door Gelre FM, Metronieuws en mijn eigen Go-Pro

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

P.S. Ik wil volgend jaar graag plaatsnemen in het te gekke social media team van de Zwarte Cross. Waar kan ik solliciteren?