#CROSSTHELINE – ESTHER AKIHARY
Ook deze week interviewen we een tweetal vooraanstaande PUMA atleten: Roos Hop & Esther Akihary. Beide dames hebben een gemeenschappelijke deler met PUMA vedette Usain Bolt. Roos en Esther zoeken beiden de grenzen op en gaan tot het uiterste. #crosstheline Juist die mindset zorgt ervoor dat ze verder komen dan ieder ander.
Bolt lightning
Usain maakt met zijn houding het onmogelijke, mogelijk. Met rasse schrede ontmoet hij telkens de finish als eerste. Dit jaar wil ‘s werelds snelste man uitgroeien tot een LEVENDE LEGENDE. Door als eerste mens ter wereld onder de 19 seconden te duiken op de 200m. Dit is tot op heden nog geen enkele atleet gelukt. Usain lijkt echter overtuigd van zijn eigen kunnen. Usain hoopt jou met zijn #crosstheline verhaal/doel te inspireren om een eigen #crosstheline doel te stellen. En om zijn #crosstheline verhaal kracht bij te zetten heeft hij dus de hulp ingeroepen van Girls Love 2 Run, Roos Hop en Esther Akihary.
Esther Akihary, koningin op de sprint, weet als geen ander dat topsport bestaat pieken en dalen. De hoogste tijd dus om haar te vragen naar haar #crosstheline verhaal.
Esther, mag ik vragen hoe jong je bent?
’29 Lentes jong.’
Je kreeg op je 14de de uitnodiging van je leven. Je werd gevraagd of je wilde toetreden tot de nationale sprintselectie. Hoe krijg je dat voor elkaar? En hoe vond je dat?
‘Als je van de pupillen afkomt word je junior. Waarbij ook wedstrijden op landelijk niveau horen. Daar wist ik meermaals in de top drie te eindigen. Aan de hand van mijn dagboeken weet ik dat ik op die momenten helemaal in de zevende hemel was.’ Ze houdt dus een dagboek bij. Interessant… ‘Door dingen op te schrijven leer je relativeren en kritisch te kijken naar je eigen kunnen. Door dingen op te schrijven over mijn prestaties wist ik al gauw waar mijn talenten lagen. Daar tegenover stond dat ik wist waar ik nog aan moest werken. Ik ben opgegroeid in het Pokémon tijdperk en vergelijk mezelf regelmatig met een Pokémon en niet omdat het nu weer helemaal hip is… Als je genoeg traint evolueer je telkens naar een volgend stadium. Dat gaat natuurlijk met ups en downs, maar dat maakt mij juist tot de atlete die ik nu ben.’
Je ziet er ontzettend sterk en snel uit. Hoe ziet jouw trainingsregime er eigenlijk uit?
‘Ik train zes van de zeven dagen. Waarbij de zondag mijn rustdag is. In totaal zijn er negen trainingen. Dit is echter wel afhankelijk van het seizoen. Als er veel wedstrijden zijn dan is het belangrijk om minder te trainen, maar train ik juist doordat ik wedstrijdritme opdoe en dat geeft weer een ander soort energie. Daarnaast werk ik als vitaliteitscoach. En sinds januari werk ik als (externe) voedingsdeskundige voor Red Bull. Waar ik toezie op het vitaliteitsbeleid voor de werknemers en atleten.’
Esther, je had een droom, genaamd RIO… Hoe is die droom tot stand gekomen?
‘Let’s go back in time. Toen ik nog heel klein was zag ik Ellen van Langen goud winnen op de 800 meter tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona.
De reactie van mijn vader vergeet ik nooit meer. Die ging helemaal door het dolle heen. Toen zag ik wat voor oer-emotie sport losmaakte en wat het kan doen. En vooral dat sport echt en puur is. Door zijn enthousiasme en Ellen van Langen’s ongekende prestatie begon mijn droom vorm te krijgen. Ik moest hoe dan ook meedoen aan een soortgelijk evenement.
Gelukkig heb ik daardoor al op jonge leeftijd mijn passie ontdekt. Mijn droom kreeg daarom ook al vroeg invulling toen ik in 2008 Nederlands Kampioen werd op de 200 meter. Dat is me gelukt door op mijn gevoel af te gaan en te vertrouwen op mijn eigen kunnen. We (ik en mijn trainer) hebben een weg afgelegd en zelfs een een zilveren medaille op tijdens EK in 2012 gewonnen. De Olymische Spelen van London in datzelfde jaar was de kers op de taart. De weg naar Rio verliep echter anders dan gehoopt.’
Vertel…
‘Ik heb de afgelopen vier jaar heel hard getraind om naar Rio te mogen. Dat het anders ging dan gedroomd. Een blessure vlak na mijn deelname aan de Spelen in London gooide roet in het eten.’
Je raakte in totaal 22 maanden geblesseerd. Kun je daar eens iets meer over vertellen?
Ik mocht de eerste drie maanden helemaal niets. Ik mocht niet eens een boodschappentas tillen! Van heel veel trainen en fysiek sterk zijn naar niet meer trainen. Mentaal ging ik daar slecht op. Toch vond ik mijn weg terug naar de top. Ik bleef geloven in mijn eigen herstel en wist waar ik toe in staat was. En ja natuurlijk had ik ook zo mijn mindere momenten, nachtmerries zelfs.’
In mei 2014 liep Esther pas weer je eerste wedstrijd. Daarover zei ze in een eerder interview het volgende: “Mentaal was het een hele beproeving en ik weet niet of ik er nog een keer aan zou beginnen. Gelukkig had ik goede begeleiding. Onder andere van een psycholoog. Af en toe heb je echt een paar oppeppers nodig. Zeker als er na een jaar revalideren een terugval is en je nog veel langer aan de kant zit Nu geniet ik vooral van elke wedstrijd die ik weer kan lopen.” – Bron: BD.nl
Wat was dan het moeilijkste van 22 maanden uitgeschakeld zijn?
‘Ik weet niet zozeer of het moeilijk was, omdat blessureleed hoort bij het zijn van topsporter. Ik zag ik in die periode pas echt in dat beleving, beweging en voeding onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Mentaal en fysiek. Ik ging in die periode mentaal heel anders functioneren en trainen. Fysiek herstel was voornamelijk revalideren en je programma volgen. Het mentale aspect gaf een nieuwe impuls aan mijn fysieke kunnen. Ik merkte dat deze manier van coachen mij heel veel bracht. Het past ontzettend goed bij wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Namelijk een heel positief (gevoels)mens, die er het beste van wil maken. En bereid is om daar heel hard voor te werken, maar daar ook zeker heel hard van te genieten.’
Wat konden de mensen in je nabije omgeving op dat moment voor je betekenen (trainer, ouders, vriend en vrienden)?
‘Door mijn verhaal te delen met mijn directe omgeving en psycholoog kon ik mijn gevoelens een plek geven. Daardoor raakte ik mijn frustratie kwijt. Het luisterend oor gaf me energie en zorgde ervoor dat ik positief bleef.’
Esther, ben je in die periode ooit je plezier in de door jouw zo geliefde sport verloren?
‘Nee juist niet! Ik twijfelde voor Londen wel eens, ga ik door of ga ik stoppen? Maar London was precies wat ik me ervan had voorgesteld en het smaakte naar meer. Dus ondanks de blessure inclusief terugval wist ik waarvoor ik het deed. Rio was om die reden mijn doel en dat verloor ik niet uit het oog. Ik wist me enkel niet te kwalificeren. Dat is minder. Ik ben er verdrietig om geweest, maar het is niet mijn eindpunt.’
Wat heeft er dan uiteindelijk voor gezorgd dat je ondanks deze grote tegenslag niet opgaf?
‘Het feit dat ‘niet sporten’ mij ongelukkig maakte en ik vind deze sport gewoon geweldig. Na mijn blessure genoot ik nog meer van mijn terugkeer en de races die ik liep. Het heeft me doen inzien dat sport mij dus echt heel gelukkig maakt, ook als het minder gaat.’
What’s next? Aangezien je een loop CV hebt waar je U tegen zegt…
Even ter beeldvorming, de belangrijke toernooien en titels:
PR’s
60 meter: 7:38
100 meter: 11:59
200 meter: 23:72
60 meter
2006, 7e NK Indoor 7:79
2008, 3e NK Indoor 7:68
2009, 3e NK Indoor 7:64
2010, 7e NK Indoor 7:79
2012, 3e NK Indoor 7:43
100 meter
2006, 1e NK jeugd 11:98
2007 5e NK 12:24
2008 2e NK 11:98
2009 5e NK 12:09
2012 4e NK 11:82
200 meter
2006, 1e NK jeugd 24:60
2008, 1e NK 24:37
2009, 3e 24:85
2015, 7e 24:62
400 meter
2014, 7e 56:81
4×100 meter
2009, 5e in serie EK U23 45:61
2012, 2e EK Helsinki 42:80
2015, 1e NK Amsterdam 45:32
4×400 meter
2015, 3e NK Amsterdam 3:56:12
4×200 meter indoor
2015, Nederlands record 1:39:44
Kortom je weet als geen ander hoe je doelstellingen kunt bereiken…
‘Ik ben gewoon nog lang niet klaar met deze (tak van) sport! De aankomende maand blijf ik me toeleggen op de 100, 200 en 60 meter. In september ga ik lekker op vakantie naar Gran Canaria. Ik probeer op mijn vakantie even helemaal niets te doen. Of dat lukt is een tweede, omdat ik pijn in mijn benen krijg als ik niets doe. Op vakantie zal ik zeker andere sporten doen, (zwemmen, surfen, wandelen) maar daarna is het gewoon sprinten.’ Wat er dus op neerkomt dat ze doorgaat met wat ze al deed en haar enige doel is dus niets doen op vakantie. Ook weleens goed!
Wat is het mooiste moment uit je carrière tot nu toe?
‘Dat is een moeilijke vraag. Dat zijn er teveel om op te noemen. Kijkend naar afgelopen seizoen dan springt mijn tijd op de 100 meter in Mannheim er toch wel ver bovenuit. Ik liep daar in 11:66 naar de finish. Dit was mijn beste tijd van het seizoen. Ik voelde dat het een goede race was en de klok bevestigde dat! Weer een grens verlegt, maar mijn PR op de 100 is 11:59 en stamt uit 2012.’
Esther, je bent naast atlete ook personal trainer en voedingsdeskundige, hoe combineer je deze jobs?
‘Ik heb mijn eigen bedrijf en bepaal daarom mijn eigen tijden. In een Olympisch jaar zoals dit heb ik het geven van personal training teruggeschroefd. Ik werk vanuit huis als voedingsdeskundige en plan de opdrachten zo goed mogelijk in als ik op kantoor of locatie ben. Soms moet ik de afweging maken tussen mijn eigen rust en portemonnee.’
Esther, waar sta jij over een paar jaar?
‘Dan ben ik nog steeds op de baan te vinden en heb ik nog meer kennis vergaard op het gebied van voeding en vitaliteit. Ik ben eigenlijk jurist, Staats- en Bestuursrecht. Dat is heel erg lastig te combineren met topsport en ik ben een perfectionist. Dat is op dit moment niet haalbaar, maar in de toekomst wel.’
Ik hoop in ieder geval dat ik over 10 jaar mama ben en tevens een succesvolle zakenvrouw met nog steeds een heel mooi bedrijf op mijn naam, dat alles te maken heeft met sport(recht) en vitaliteit.’
Wie of wat zorgt ervoor dat je je het uiterste van je kunnen durft op te zoeken in je sport?
‘Mijn eigen passie en drive, maar ook mijn omgeving die mij in staat stelt om dit te doen. Ze steunen me door dik en dun.’
Durf je kritisch te zijn op jezelf en de mensen om je heen?
‘Ja, dat is part of the deal. Dat is nodig om verder te komen. Ik ben vooral heel kritisch op mezelf, de valkuil daarbij is dat het nooit goed genoeg is. Daarom is het zaak dat ik voor mezelf ook blijf benoemen wat goed gaat.’
Wie is jou grote inspiratiebron?
‘Mijn allergrootste inspiratiebronnen zijn mijn opa’s en mijn vader. Die eerste twee hebben zoveel meegemaakt en hebben er alles aan gedaan om een goed leven te realiseren. Dat doet mijn vader nu voor mij en mijn zusjes. We mogen allemaal onze dromen achterna gaan en dat voelt fantastisch.’
Esther, als ik zeg Usain Bolt. Wat zeg jij dan?
‘Snelste man op aarde.’
Als Usain tegenover je zat wat zou je dan tegen hem zeggen of aan hem vragen?
‘Ik zou hem in ieder geval succes wensen met het oog op Rio. Dit is niet zijn gemakkelijkste jaar geweest. Hij is het ultieme voorbeeld om soms even een pas op de plaats te maken. Rust neemt om op het juiste moment te pieken. Geduld is dit geval een zaak om straks zijn doel in Rio te realiseren.’
Wat ga je vandaag nog meer doen?
‘Trainen!’
Esther, wat draag je hier eigenlijk?
‘Ik loop hier op de PUMA IGNITE Dual. Draag het PUMA Running Graphic Shirt met daarover heen het PUMA Running Jacket en de PUMA Graphic Tight. De collectie is vanaf nu verkrijgbaar op Runnersworld.nl en in store! Dan weet je dat ook meteen!’
We gaan de komende jaren in ieder geval nog veel horen van Esther Akihary dat is één ding dat zeker is! Je kunt Esther volgen via haar website, Twitter en Instagram.
?
Francien (& Joyce)
Interview afname door Britt Weijermars
Foto’s door Joyce Bongers
Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter
