Strijd der Titanen
Hyperfocus
Ik moet je iets bekennen. Ik ben op mijn best als ik word uitgedaagd. Als mijn tegenstander denkt het met gemak van me te winnen. De underdog positie is niet alleen aan mij besteed, maar ook op mijn gebaseerd. Dat kan niet anders. Ik ondermijn maar al te graag mijn eigen kunnen. Totdat je me aanzet. Totdat ik mijn focus (aka de hyperfocus van de ADHD’er) vind. Die focus is er niet vaak. Daarvoor zijn er teveel prikkels, maar als die focus er eenmaal is, dan ben ik samen met mijn team onverslaanbaar…
Zweetdate x PureBOOST X
Afgelopen zondag (inderdaad Valentijnsdag) was het dan eindelijk zover! Ik vond twee lezers in mijn comments die het aandurfden om in mijn team plaats te nemen. Een ieder mocht ook nog een BFF meebrengen. En dus bracht ik de mijne in en mee. Ik liet haar zelfs overvliegen. Inderdaad, Fieke was voor even terug in de picture (die overigens door die andere BFF Joyce gemaakt is). En dat was fijn. Zeker als Fieke je om 08:30 uur op een zondagochtend wakker komt maken. Just like old times.
GESCHREVEN VANUIT MIJN BELEVING
Dreamteam
Mijn team bestaat uit zes knappe sportieve koppen te weten; Loreanne, Judith, Lindsey, Nienke, Fieke en ikzelf. Omdat ik de druk niet aankan wil ik mijn positie afgeven aan Britt (je weet wel die stagiaire aka projectmanager van Girls Love 2 Run). Net als vroeger kan ik niet omgaan met de druk die rust op mijn schouders. Ik kan eigenlijk helemaal niet tegen mijn verlies. Tenzij ik al bij voorbaat denk te verliezen (dat is vaak overigens). Ook al zie ik mezelf als de underdog, toch heb ik een sprankje hoop als het gaat om het behalen van de winst. Serieus mijn team bestaat uit krachtpatsers, maar echt. Ik heb ooit geleerd dat je je moet omringen met mensen die iets kunnen wat jij niet kunt. En zo ook vandaag. Een drietal staat te boek als krachtpatsers. En die andere drie hebben een lange adem als het aankomt op cardio. De perfecte combi al zeg ik het zelf. Ook goed om te weten is dat het merendeel in mijn team niet tegen haar verlies kan.
Concurrentie
Als ik Annemerel (mijn gedoodverfde concurrente) en haar team van een afstandje aanschouw, weet ik wat me te doen staat. Ik moet consistent zijn. In plaats van inconsistent. Ik moet doorslaggevend zijn. Ik moet de rust bewaren. En toch gaat mijn hartslag als een malle. ‘Ho, stop, ho FRANCIEN! Waar heb je het in vredesnaam over?!’ Ow sorry, ik strijd samen met mijn team tegen vier bloggers (Annemerel dus, Jenny, Esmee en Laura) die elks beschikken over een eigen team. Het is de bedoeling we een battle met elkaar aangaan. Misschien wordt het de hoogste tijd om de video te bekijken.
Jenny en haar big sis
Begrijp je wat ik bedoel? Als ik ook Jenny met haar zusje (topsporter in hart en nieren) zie binnenkomen, verkleint mijn kans op de winst aanzienlijk… Ook Esmee heeft een niet te misstaan team meegenomen. IT’S ON B*TCHES! Schreeuwt de inner Francien in mij. Ik voel een ongezonde spanning opkomen. Nog steeds wil ik Britt aan haar blonde haren trekken. Ze mag mijn plek met alle liefde innemen. Dan heb ik namelijk niets te verliezen. Althans dan kan ik het verlies nadien niet mezelf aanrekenen. Maar dan denk ik na. Ik sta er niet alleen voor. Durf ik uit te gaan van mijn eigen kracht en die van mijn team? ‘Frans, aansteller doe gewoon waarvoor je gekomen bent; WINNEN.’ Zijn de wijze woorden die Fieke naar me uitspreekt. En dus gaan we ervoor. Als een team.
Bring it on!
Niemand minder dan het team van Stadswild heeft de illustere taak op zich genomen om de battle vorm te geven. Er is een reeks met oefeningen en aantallen opgesteld. Aan ons de taak deze in zo min mogelijk tijd te volbrengen. Het team dat als eerste de aantallen en tevens de finishlijn bereikt wint! Omdat iedere blogger haar eigen prijs mag kiezen, zijn we nog meer aan elkaar gewaagd dan normaal.
#teamwijzijnvansuiker
Als het fluitsignaal gaat hebben we slechts vijf minuten om de taken te verdelen, want ja de aantallen moeten op effectieve doch consistente wijze worden bereikt. Denk hierbij aan 2.100 keer touwtjespringen, 240 hurray’s, 600 sit-ups, 60 sprintjes en 600 burpees. Onze coach (ieder team heeft een toezichthouder/coach toebedeeld gekregen) helpt ons bij de verdeling. Zo gaan we eerst voor de burpees, want die zijn het zwaartst. De cardio (touwtjespringen en sprintjes) oefeningen worden onderling verdeeld. Waardoor Judtih en ik elks maar zo’n 1.050 keer ons het apelazerus staan te springen. Heb ik al gezegd dat het keihard regent én maar 3 graden is?! Owja en het sneeuwt FYI! Maar ik laat me niet gek maken, nog afleiden door de concurrentie. Gestaag gaan we opweg naar de winst. Althans dat is de bedoeling. We bereiken als eerste team in ieder geval het aantal opgegeven oefeningen.
Bijna
Waarna ons nog één laatste challenge wacht. Namelijk steen voor steen dienen we 100 meter af te leggen. Ieder team heeft zes stenen + één extra steen. Het is zaak om enkel via het vooruitleggen van de stenen, zonder daarbij de grond aan te raken de finish te bereiken. Als we goed en wel onderweg zijn, start ook #teamjenny. Hen techniek, namelijk de steen over de lengte leggen in plaats van de breedte, maakt dat ze ons bijna inhalen. Als ik dit doorheb gebaar ik mijn team deze techniek over te nemen en de stenen dichtbij elkaar te plaatsen en kalm te blijven (moet je horen wie het zegt). Terwijl Jenny ons inmiddels probeert af te leiden op allerlei mogelijke manieren weten we haar en haar team voor te blijven. En dan is daar de finishlijn. Deze wordt met een voorsrpong van 11 seconden bereikt!
Er kan er maar één de winnaar zijn…
De prijs blijft nog even in het midden. Iedereen heeft gestreden en iedereen is verkleumt. Maar ik moet je eerlijk zeggen dat de adidas gear mijn nagenoeg droog heeft gehouden. Ik en mijn team hebben de PureBOOST X maximaal kunnen testen aan de hand van deze challenge en ik kan je zeggen dat ik deze schoen zowel erbij pak voor een rondje van vijf kilometer door het park, maar eveneens als ik in de sportschool sta te rammen. Ja, ik doe sindskort krachttraining. Nouja, een circuitje. Het gat dat de schoen zo bijzonder maakt, zorgt ervoor dat de schoen zelf als gegoten zit. Ik draag sokken voor de hygiëne, maar eigenlijk zijn die overbodig. De schoen is enkel nat, omdat de schoen niet is gemaakt voor de grote hoeveelheden sneeuw en regen die vandaag met zich heeft meegebracht. Maar daar was ik eveneens niet op voorbereid. Wat was dit een gruwelijke battle. Hopelijk is dat ook te zien in de video (gemaakt door mijn eigen team)!
#VOEDzooi
Bij terugkomst staat niemand minder dan Edwin Sander aka @edwinsanderfoodcreative ons op te wachten met een wel verdiende maaltijd. Van Tom Ka Kai soep tot aan een fijne brownie in de vorm van de pureBOOST X. Ik kan mijn geluk niet op. Want die Tom Ka Kai soep is by far my favorite soup! Pittig van smaak en supergezond. Misschien moet ik Jenny, de nummer twee van de battle maar eens vragen of ze die voor me maakt in de vorm van een #VOEDzooi.
Robin Arzon
Owja about the price. Op 26 februari reis ik samen met mijn team af naar London om daar te shoppen en een workout te doen onder leiding van Robin Arzon (mijn grote voorbeeld en tevens hét gezicht van de adidas pureBOOST X). Helaas ben ik dan verplicht op vakantie. En dus wordt het event voor ons verzet, want ik wil dit natuurlijk niet missen!
Tot de volgende keer?!
Onthoud dat we de aankomende tijd heel veel leuke events gaan doen en dat jij daar ook onderdeel van uit kunt maken.
?
Francien, Joyce & Fieke
Foto’s gemaakt door Joyce Bongers
Video gemaakt door Maarten Slooves en Sebastiaan Denzel
Productie/Concept Girls Love 2 Run Productions, FemmeFab, adidas, Stadswild