Wie niet weg is, is gezien
Kwam ik jou een rondje geleden niet ook al tegen? Het leek of je herkenning gaf. Maar zeker weten doe ik het niet hoor. Kom je hier wel vaker? En waar komt die ernst op je gezicht toch vandaan?
Kinderspel
1… 2… 3… 4… 5… 6… 7… 8… 9… 10… Wie niet weg is… (ogen open) is gezien! Ik kom!
Als kind zat ik regelmatig ruim een uur verstopt. Tot mijn buurtvriendjes me echt niet konden vinden en ze naar binnen werden geroepen voor het eten. Hoe ik dat voor elkaar kreeg? Ik kon net een stukje verder rennen dan de rest en mijn verstop-gebied werd daarom vaak overgeslagen.
Verstoppertje is toch zeker wel mijn favoriete kinderspel en eigenlijk speel ik het nog steeds. Niet in de Ikea (mij te ver weg) maar gewoon mijn deur uit en naar het park. In het park speel ik namelijk niet alleen, maar spelen jullie met mij mee. Verstoppertje voor gevorderden zullen we maar zeggen.
Throw the dices!
Zonder spelregels, loopt zelfs het eenvoudigste spelletje al snel uit de hand. Dus laat ze me je even toelichten.
Regel 1: Als deelneemster zit je niet 100% lekker in je vel en wil je ervan weglopen.
Regel 2: Je hebt in je hoofd al tot 10 geteld, maar dit heeft niet geholpen.
Regel 3: Trek je hardloopschoenen aan en zeg hardop “Ik kom”.
Regel 4: Ren naar het dichtstbijzijnde park en start met het rennen in rondjes.
Regel 5: Als een andere speelster je tegemoet komt lopen, kijk dan ernstig maar geef ook blijk van medeleven.
Regel 6: Wie zichzelf teruggevonden heeft (= haar ernstige gezicht verliest) is af en moet het park verlaten.
De speelduur kan variëren van 1 tot 10 rondjes. Mijn persoonlijke record staat op 7(!). Wil je weten hoe dat ging?
Mijn langste verstoppertje ooit
Mijn allerlangste verstoppertje ooit, speelde ik vanmiddag nog. 7 Rondjes dus. Tijdens rondje 1 t/m 4 was ik volledig in mezelf gekeerd; moeilijke gedachten bleven me achtervolgen. Ze zullen je niet onbekend zijn. Vanaf rondje 5 richtte ik mijn aandacht naar jou. Je was me tijdens rondje 4 al eens tegemoet gelopen, maar ik had het nog te druk met mezelf. Toen ik je het daaropvolgende rondje weer zag, greep je mijn aandacht. Je gezicht zo mooi, maar ook zó ernstig. Ik kon ernaar blijven kijken terwijl ik er jouw zorgelijke wereld bij fantaseerde. Tijdens rondje 6 besloot ik een risico te nemen: vlak voordat je me passeerde gooide ik mijn Zonnegroet in de strijd. Nog even liep ik onze gedeelde laatste zorgen van mij af in rondje 7. Toen ik zag dat mijn groet het gewenste effect bereikt had en jij het park inmiddels verlaten, moest ook ik (lachend) het park verlaten.
Wanneer speelde jij voor het laatst verstoppertje?
?
Anouke
PH: Joyce Bongers