Wings For Life Run

Dit geloof je toch niet?!
Ik ben de eerste die me omdraait op het parcours. 800 meter heen, 800 meter terug. Ik wil namelijk als eerste worden ingehaald door Max Verstappen en zijn catchercar. De redenatie daarachter? Ik kan nooit de laatste zijn die overblijft in dit deelnemersveld. Wel de eerste die eruit vliegt. En dus wacht ik. Om 13:32 uur word ik ingehaald door de beste man. Bucketlist dingentje: FIRST ONE TO FINISH!

Anne dus
Anne daarentegen was vastberaden om als eerste (vrouw) het 10 kilometerpunt te bereiken. Ze had het genoegen om vooraan te starten… Hoe dat ging?

GESCHREVEN VANUIT ANNE’S BELEVING

Lintje doorknippen?
‘Wie scheurt er zo het lint door’? Werd er geroepen.. Francien ‘Ja Anne doet dat wel’. Ehhh oké dacht ik bij mezelf… Waar heb ik deze eer aan te danken? Ik zet mijn gedachtes aan de kant en eigenlijk vind ik het wel heel gaaf om te doen! Wauw, als eerste mogen starten voor zo’n groot event (lees: Wings For Life Run), samen met de winnaar van vorig jaar! Mijn energielevel stijgt (nog meer) en na het startsignaal scheur ik het lint doormidden en daarmee gaat de km teller lopen.. Mijn pace is de eerste minuten denk ik zo’n 14 km per uur, maar dat houd ik niet zo lang vol. Toch blijf ik op een kwartier voorsprong voor dat de eerste vrouw mij passeert.. De eerste kilometers gaan goed, maar wat is ’t heet?!! Op het 5 kilometerpunt neem ik het nodige water tot me.

Halfway point
Oké over de helft. Mijn lichaam gaat goed en heb geen last, dat is mooi. Maar wat is het heet… Ik heb me wel eens beter gevoeld op 6 á 7 kilometer en de gedachte ‘zal ik stoppen’ komt zelfs even langs. ‘Nee natuurlijk ga je niet stoppen’ zeg ik tegen mezelf. 10 kilometer is 10 kilometer. Dan komen er 2 hele aardige runners naast me lopen en vertellen hun verhaal waarom ze meedoen. Blijf maar praten, denk ik. Even wat afleiding… ‘En waarom doe jij mee?’ Sh*t denk ik, mijn laatste stukje conditie breekt aan, dus hoe leg ik mijn verhaal kort uit? ‘Ja 4 maanden geleden heb ik mijn rug gebroken, waarmee ik heel dichtbij een dwarsleasie was. Wings For Life werd mijn doel. En dat tezamen met een heel team van girls die me support en meeloopt!’

I’m coming for you!
Na het uitspreken van deze woorden voel ik de energie weer door mijn lichaam stromen. Ik kom eraan! En als ik kom, dan ga ik hard! Harder dan Max, I’m telling you. Ik vecht me door de laatste kilometers heen alsof mijn leven ervan afhangt. Ik loop voor degene die het niet meer kunnen. Met een gemiddelde pace van 4:45 per kilometer tik in 47:32 de 10 kilometer aan. Ik denk dat ik zojuist mijn PR op de 10 kilometer heb gevestigd. Onbeschrijfelijk. Ongelofelijk zelfs. Ik kan niet geloven dat me dit gelukt is slechts 4 maanden tijd…

Red Bull geeft je vleugels
Nee Anne, jij kan dat nog niet, maar ik, Francien, kan dat wel. Dit keer vloog je niet van de piste af, maar vloog je als een malle over een parcours. RedBull geeft jouw inderdaad vleugels. Ik ben ontzettend trots op jou (en ons team)! YOU ROCK!

?

Francien & Anne

Foto’s gemaakt door de beste fotografe, Joyce Bongers, van Nederland

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

P.S. Deze race werd mede mogelijk gemaakt door PUMA, RedBull & Garmin.