2 Live | Liefdesverdriet?!

Liefdesverdriet. Vroeg of laat moeten we er allemaal een keer (of meerdere keren) aan geloven. En ook al heb ik het over zweetdaten. Gaf ik je gisteren zelfs al enkele tips om er één te scoren. Sta ik vandaag eerst nog even stil bij je gebroken hart. Geen last van (gehad)? Prima dan mag je deze post skippen. Val je wel in de categorie van ‘the broken hearted’ stop dat vooral niet met lezen.

In alle eerlijkheid en ik schaam me bijna om het te zeggen, ik liep letterlijk weg van alles en iedereen vorig jaar. Mijn hart was gebroken. Om het weer heel te krijgen moest ik ver lopen. Om precies te zijn 340 kilometer (in raceverband). Maar wat is het G*dverdomme (sorry) fijn om jezelf onderweg tegen te komen en langzaam naar de oplossing toe te lopen. Zonder dat je daar erg in hebt. Tijdens hardlopen krijg je de tijd om over dingen na te denken. Zo ook over geleden pijn en dingen die niet zo uitpakten als je gehoopt had op het gebied van de liefde. Hardlopen gaf mij, mijn eigenwaarde terug. Ik weet dat je gebroken hart pijn doet. Ik weet dat wereld voor even stilstaat en ik weet dondersgoed dat onbeantwoorde liefde pijn doet.

Toch weet ik ook dat je jezelf uiteindelijk weer moet herpakken. Dat je genoeg hebt gehuild. Het is tijd om hem of haar in te laten zien wat hij of zij mist, nu jullie niet meer samen zijn. Het is tijd om jezelf te (her)vinden. Tijd om ontdekken wat je wilt en niet wat hij of zij wilt. Je mag zelf kiezen hoe je dingen ziet of aanpakt. Je hoeft geen rekening meer te houden met het gevoel van een ander. Dit keer draait het allemaal om jou.

Je bent mooi. Je bent bijzonder. Je bent lief. Had ik al gezegd dat je ontzettend slim bent en sterker dan je denkt? Had ik je al gezegd dat je hardloopschoenen op je staan te wachten in de gang? Nee? Okay dan doe ik dat bij deze. ‘Je hardloopschoenen staan voor je klaar in de gang. Ben je klaar om je nieuwe zelfgemaakte leven binnen te rennen?’ Wat is hierop jouw antwoord?

‘Nee?’ Okay dan gaan we eerst diep adem halen. Zetten we nog één keer dat k*tnummer op waardoor je nog één laatste keer aan hem of haar denkt en dan is het klaar. Haal nog één keer diep adem, slik je tranen weg en loop naar de gang. Je weet wat je daar te wachten staat. Ik spreek je nog één keer toe. ‘Je kunt meer dan je denkt, ook zonder hem of haar. Tijd om aan jezelf te werken.’

Daar loop je dan. ‘Moeilijk hé? Hardlopen en huilen at the same time. Je schouders gaan heftig op en neer. Snikken heet dat. Lieverd, op je lip bijten heeft geen zin. Ga maar heel even stil staan. Kijk me eens aan. Geloof je me als ik zeg dat alles goed komt? Dat komt het namelijk. Het komt altijd weer goed. Ook als het misschien even niet zo lijkt.’

We pakken het weer op. ‘We lopen net zolang door totdat je gestopt bent met huilen. Al loop je jankend een marathon, stoppen is geen optie. Tenzij je niet meer hoeft te huilen. Voel je je al beter? Nee? Niet liegen. Zie je wel, ik zei toch dat hardlopen helpt?’

Photo by Joyce Bongers.

?

(Fieke &) Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!