2 Live | To do or not to do?

‘We zijn een beetje puriteins wat reizen betreft: een taak hebben helpt (het lopen van een ultramarathon in mijn geval). Ik stelde me gewaagde avonturen voor en ik kreeg ze, maar ontdekte even vaak dat een tocht belangrijk was voor een schrijfster voornamelijk vanwege haar reisgenoot. Het is de kwestie van reizen met in plaats van waarheen.’

De wereld ligt aan mijn voeten, ik heb er al best veel van gezien. Alleen en samen. Toch besef ik me terdege hetzelfde als hetgeen dat hierboven wordt gezegd. Als ik alleen reis dan kan ik doen en laten wat ik wil. Echter is het lastiger om bepaalde momenten die je meemaakt op het moment zelf te delen. Samen is soms irritant, omdat iedereen iets anders wil. Toch is het fijn als iedereen iets anders wil. Als ik alleen in Capetown was geweest had ik hoogstwaarschijnlijk veel shopping malls van binnen gezien, had ik me laten lijden door de lokale bevolking (lees: het hotelpersoneel). Niets mis mee. Ik bedoel locals brengen je op plekken die vaak voor een toerist verborgen blijven. Door Thomas (én Fieke) beklom ik Lionshead, zo eentje die eerst zelf moet beklimmen om te beseffen hoe mooi het er wel niet is. Bezocht ik Robbeneiland, het eiland waar Nelson Mandela, bijna 27 jaar vast zat. De Nederlandse afvaardiging van Run4Schools liet mij inzien dat je wel degelijk een verschil kunt maken met hardlopen. Dat acties luider spreken dan woorden. Local Jason, jazz artiest bracht de beste jazz ten gehore en liet ons de betere clubs van de stad zien. Charlotte, Capetown based freelancer voor de Linda, wist ons te vertellen waar we de beste bars konden vinden.

Kortom de mensen die ik in Zuid-Afrika mocht ontmoeten hebben een grotere impact op me gehad dan ooit. Dit kwam voornamelijk door de tegenstrijdigheden die ik er te zien kreeg en die ik soms zelf ook mocht ervaren. Raar maar niet minder waar.

En nu zit ik hier, Langkawi, Maleisië. Op Instagram las ik de prachtige comment waarin verwezen werd dat je soms een nieuw avontuur nodig hebt om je van gedachten te doen veranderen. Ze zette me aan het denken. Momenteel zit ik in een luxe positie, waarin teveel keuzes me afleiden van hetgeen dat ik echt wil doen. Toch durf ik niet. Mijn keuze laat ik liever door iets of iemand anders maken. Zo lastig vind ik de kwestie waar ik op dit moment voor sta. Dat neemt niet weg, dat ik deze alsnog zelf moet maken. Durf ik los te laten, wat ik ook zo graag wilde. Durf ik te gaan voor hetgeen waarmee ik al twee jaar dag en nacht opsta en waarmee ik naar bed ga? Ik weet het niet. Ik wil het. Echter zijn het vooral de hobbels op de weg die het soms onmogelijk maken in mijn hoofd.

Nu sta ik hier. Nu zoek ik een keuze. Nu kan ik niet langer wachten. De reis er naartoe is lang, moeizaam en mooi tegelijk. Maak ik straks de juiste keuze of bega ik de fout van mijn leven? Er is maar één manier om daarachter te komen. Door het maar gewoon te doen. Wie niet waagt, wie niet wint.

Of ik er klaar voor ben? Meer dan ooit. Deze stap zet ik niet alleen. Dat doe ik samen met de mensen om me heen. En dat brengt me terug bij de moraal van dit verhaal. ‘Het is een kwestie van reizen met in plaats van waarheen.’

?

(Fiek &) Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!