2 NYC | Best of

We zijn thuis. Gisterochtend om half 8 liepen we het vliegtuig uit. Voor het eerst in mijn leven heb ik écht geslapen tijdens een vlucht. Ik kon niet anders. Het gebrek aan beenruimte, de kou, de spierpijn, het deed me allemaal niks. Ik zat en ik sliep. Dat was fijn, want na aankomst moest ik, na een douche, direct door naar the office. Back to working life. Met m’n medaille om m’n nek natuurlijk.

En ondanks dat alles weer terug naar het normale is, ben ik dat nog niet helemaal. Ik heb een marathon gelopen! Die van New York! En daarom vandaag een best of van mijn favoriete momenten. Gewoon omdat ik nog lang niet klaar ben met praten over die 42 km.

Best realization: I’m doing it!
Als ik na de eerste 2 km Brooklyn binnenloop. Duizenden mensen en ze juichen allemaal (ook) voor mij. Ik besef dat ik dit gewoon aan het doen ben en vanaf dat moment vallen alle zenuwen van me af. Vanaf dat moment weet ik 100% zeker dat ik ga finishen. En eerlijk, ik heb daar geen moment meer aan getwijfeld. De enige vraag was Hoe?? Kruipend, hinkelend of toch rennend;)

Best view: Amazing people
Het uitzicht tijdens de marathon was af en toe adembenemend mooi. De skyline van New York op de Queensburough Bridge bijvoorbeeld. Maar het allermooiste uitzicht was de mensenmassa langs de kant. Rijen dik van saamhorige New Yorkers die voor iedereen cheerde alsof hun leven er van af hing. Iedereen werd toegeschreeuwd, de hele stad was 1. Dat is zoiets moois, alleen daarom al moet je naar New York tijdens de marathon! Ook als je niet loopt.

Best banner: Marry me! 
Zoals je gister al kon lezen; ik was de hele race een emotioneel wrak. Bij elk spandoek met enigszins motiverende woorden kreeg ik een brok in m’n keel. Maar er was er 1 die met stip bovenaan stond. Emily, will you marry me?!  Dat is toch schattig! Een marathon is al iets om nooit meer te vergeten, maar voor Emily was het waarschijnlijk nog memorabeler. Oh, wat had ik graag de reactie van Emily gezien! Want wat doe je op zo’n moment?! Blijf je staan, ren je door? Frans zei meteen: Oh, elke man die me zo vraagt krijgt een JA;)

Best mile: Mile 26
Hoe fijn is het om je te realiseren dat je er na 4,5 uur bikkelen bijna bent! Ik kon wel janken (wanneer niet;). Het gevoel dat ik nog maar 1,6 km voor me had liggen, dat ik er echt al 42 km op had zitten, was zo fantastisch! Instant vleugels!

Best feeling: I made it! 
Zonder twijfel: Finishen!! Dat is waar ik het allemaal voor deed. Dat is waar ik de hele nacht om had liggen malen en nu heb ik het gewoon gedaan! Ik ben klaar. Ik kan vanaf nu de rest van mijn leven zeggen dat ik een marathon loper ben. Future kids, beware;)

Best thought: Never say never
Mijn allereerste reactie toen ik klaar was? NOOIT MEER! Alles deed zeer, de tranen liepen over m’n wangen en ik dacht echt: Hoezo zijn er mensen die dit 30 keer doen?! Hoezo?! Maar nu het een dikke 48 heeft kunnen inzinken ga ik twijfelen… De spierpijn is weg, het warme gevoel van trots is achtergebleven. En misschien wil ik dit nog wel een keer voelen. Over een jaar of 3… (misschien zeg ik over een week wel ‘volgend jaar’;)

Best accessoire: Heavy medal
Direct over de finish, ik hoefde maar 3 stappen te zetten, kreeg ik hem omgehangen. De medaille waar ik het allemaal voor heb gedaan. En ik heb hem niet meer afgedaan. Oké wel als ik ging douchen of slapen. Maar als ik over straat liep had ik hem om. In het vliegtuig had ik hem om. Hell, zelfs naar kantoor had ik hem om;)

Best metro ride: Congrats
Hoewel ik de trap van het metrostation bijna niet af kwam, gehuld was in de lelijkste poncho ooit en eruit zag alsof ik net een marathon had gelopen (…) was de terugreis naar mijn hotel echt fantastisch. Iedereen sprak me aan, iedereen feliciteerde en alle andere marathonlopers deelden hun ervaringen. Ik voelde me heel speciaal;)

Best friend: Fransje
Franciens video voor mij op Facebook! Ze had het al de hele trip over een verrassing voor na de race. Ik hou niet van verrassingen, ik wil meteen weten wat me te wachten staat. Maar dit was echt zo lief! Thanks Frans!

Best surprise: Sweetness 
Je kon het maandag al lezen. Op je hotelkamer aankomen en de beste verrassing ooit aantreffen, is er iets leuker dan dat!? Don’t think so:)

Best supporters: Big thank you!
Er zijn een aantal mensen die onze droom mogelijk hebben gemaakt. We hebben jaren geleden tegen elkaar gezegd dat we de marathon van NYC gingen lopen en zonder hen was het er dit jaar echt niet van gekomen. Wie dat zijn:

• Marathons International. In samenwerking met Marathon Internationals kregen we zicht op twee startbewijzen. En we zijn jullie eeuwig dankbaar! Kathinka, jou helemaal!
• Adidas. Ze lanceerde afgelopen week een nieuw horloge. Toevallig in New York! En ze wilden dat wij daarbij waren. Reden voor hun om het vetste hotel van New York voor ons uit te zoeken en ons een heel speciaal verblijf in de Big Apple te geven. Dank jullie wel!! Ken, jij in het bijzonder:)
• Onze supporters langs de lijn: Robert en Dyonne, we hebben jullie niet gezien, maar zijn wel super blij met het gevoel dat er iemand speciaal voor ons langs de kant stond!
• Family & Friends. Jullie hebben zo meegeleefd, zoveel liefde gestuurd en zoveel energie gegeven. Precies wat we nodig hadden!!

Best readers: YOU!
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: Zonder jou was het nooooiiittt gelukt! Zonder jou had ik niet aan de start gestaan, maar al helemaal niet aan de finish. Jij bent mijn motivatie om verder, sneller en beter te gaan. Om steeds het beste uit mezelf te halen. Ik wil je bedanken voor al je steun, reacties, medeleven en positieve energie. YOU ROCK!!

Volgend jaar weer? Who’s in!?;) 

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!