2 NYC | Living the dream?

Gefaald. Geen lange blonde haren. Geen PR. Niet goed genoeg. Tot zover het slechte nieuws.

FIEKE
HET MEEST GEWELDIGE NIEUWS OOIT? Fieke is gefinished in 4:30. Trots, heel erg trots ben ik. De details van haar race mag ze vandaag of morgen zelf vertellen.

Geschreven vanuit mijn beleving.
Om kwart voor 04:45 uur gaat de wekker. We zijn allebei klaarwakker. Onee Fieke is klaarwakker, ik blijf nog héél eventjes liggen. Na een douche en de laatste voorbereidingen stappen om 05:25 uur de taxi in. De plek bestemming? Het Waldorf Hotel. Als we uitstappen worden we omgeven door renners. Net als wij, klaar voor dé marathons der marathons.

Vuilniszakken? Yes please!
Wat ik daar samen met Fiek doe? De Marathons International bus pakken naar Staten Island. Katinka herken ik haar stem. Ze is klein, knap en super vrolijk. Ze heeft misschien nog wel meer energie dan ik. Er worden vuilniszakken uitgedeeld. Fieke en ik zijn er als de kippen bij. Why? We zijn niet goed voorbereid. We hebben geen oude kleding bij ons, zijn het vergeten zelfs. Haastige spoed is zelden goed. Ach ja, vuilniszakken zijn onze redding.

Last minute race tips
Om 05:45 uur stappen we de bus in. Voor ons zitten twee Brabo’s (sorry). Ik vind ze direct fantastisch. De twee girls zijn net als Fiek en ik semi-goed getraind. We wisselen last-minute race tips uit. Ter uitleg, er zijn drie verschillende start routes, pas na kilometer 7 kom je samen. “Start je op de brug (ik dus) dan ben je veilig. Loop je in de groene wave en dus onder de brug, dan moet je in het midden gaan lopen.” “Waarom” vraag ik? “Lopers die bovenop de brug lopen, plassen naar beneden. En als je ergens niet door geraakt wilt worden dan is het urine van een ander.” Fiek start gelukkig ook bovenop de brug. Allebei halen we opgelucht adem.

Staten Island
Als we aankomen bij Staten Island kijk ik mijn ogen uit. We moeten door 6 politiecontroles heen. “Show your race number, keep your phone in your hand!” wordt er geroepen. Netjes flash ik mijn race nummer en telefoon. Bij de laatste agente krijg ik ook een bag check. “Girl what’s in you bag?” “(men)Candy, bananas and some other sh*t.” Girl, I need food too.” “Miss, you can have it all. Need a banana?” No girl just go bananas.” Miss, I will.” Als ik wegloop schreeuw ik er gauw nog even achteraan. “WHO RUN THE WORLD? “GIIIIIIIIIIIIIIRRRRRRLLLLLLLLSSSSSS!”

Dixie liefde
Ik voel liefde. Ik voel warmte. Waarvoor Francien? DIXIES. I LOVE DIXIES. “Frans, ik ga er héél lang overdoen.” “Fiek, ik ga voor een nieuw PR ‘Dixie sitting.’ Wie kan het langste volhouden? Vastberaden duik ik de dixie in. Ik trek (druk in dit geval) Fieke er absoluut uit. Na 8 minuten zitten en drukken vind ik het welletjes geweest. Ik weet zeker dat ik deze battle gewonnen heb. Dat heb ik harstikke mis. Fieke doet er 9 minuten en 3 seconden over.

Camerageil
Samen lopen we naar het veld. We strijken neer achter een cameraploeg. Net als iedere andere camerageile Nederlander. Toch zitten we totaal niet in beeld. Het is KOUD. Iedereen is dus van top tot teen ingepakt. Wij niet. Naast ons wordt een vogelnest gebouwd voor 4 personen. De bouwstenen? Stro en vuilniszakken. Vol bewondering kijken we toe. We moeten elke keer keihard lachen als we erna kijken.

Bob de Bouwer
Totdat Bob de Bouwer naast ons komt staan. Hij heet Matthieu. Voor het gemak noem ik hem Bob. Eerst brengt hij ons allebei 1 vuilniszak, 5 minuten later krijgen we allebei weer eentje. Uiteindelijk zorgt Bob ervoor dat volledig ingepakt zitten. Van een vrouw naast mij krijg ik handschoenen. Van de jongeman tegenover mij krijg ik een Dunkin Donuts muts. Ik heb het nog steeds koud. Daarom besluiten we om tegen elkaar aan te gaan zitten. Na 5 minuten is mijn geduld op. Ik ga slapen op de koude grond. Dat lukt me 45 minuten (ik kan dus echt overal en altijd een powernap doen). Om 08:00 uur gaat mijn wekker. Fieke gaat naar haar geliefde dixie en ik blijf bij onze spullen. Om 08:09 uur is het mijn beurt. Je hebt een extreme lange rij voor de dixies. Ik loop door en zie een muur van dixies waar bijna niemand staat. Na 3 minuten ben ik aan zet. Mijn dixie mantra? ‘DROP IT LIKE ITS HOT, DROP IT LIKE ITS HOT.’ Het glijdt eruit, too much information? Sorry. Ik ben blij. Dan hoef ik dat in ieder geval onderweg niet meer kwijt. Om 08:20 uur mag ik mijn startvak in. Ik volg de oranje (coral), route. Mijn startnummer leidt me naar het voorste racevak. Dit is gek. Ik ben namelijk op 2 andere girls na het enigste meisje. Vind je dat gek Francien? Niet liegen, je weet precies waarom je hier eigenlijk niet hoort te staan. Ik sta tussen de semi-elite. Zeg maar de renners die komen nadat de pro’s van start zijn gegaan. Naast me beginnen mannen aan de mijn rechterzijde massaal tegen de bus (die daar geparkeerd staat) aan te pissen. Ik slik. Ik moet ook pissen als een reiger. Maar ik ga toch ook niet zomaar wildplassen met 4.300 mannen en 2 vrouwen om me heen? Het wordt nog mooier als de man aan mijn linkerhand zomaar uit niets begint te plassen. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven. Doet hij dit serieus? Hij plast bijna tegen zijn voorganger aan. Ieder zijn ding, toch?

Twice as ready
Aan mijn rechterhand staat een jongen die verdacht veel weg heeft van een Nederlander. Matje, Tommy trui, idem dito spijkerbroek en barefoot shoes, je weet wel met van die tenen. Ik vraag hem op mijn beste Engels “Where you from?” Het antwoord weet ik allang. Hij is inderdaad Nederlands. Als ik het goed onthouden heb stelt hij zich voor als Imro. We raken aan de praat. We moeten nog minstens 45 minuten wachten. Dankzij het gesprek vliegt de tijd. We praten over zijn achtergrond. Een Amsterdammer wonend en werkend in Amsterdam. Van financial-nog-iets naar owner van healthy food keten. Meer info kan hij zelf wel geven onder deze blogpost, toch Imro? We bespreken ook de reden waarom ik in dit startvak sta. “Nou gewoon omdat ik extreem snel ben ;-).” Als het 09:30 uur is starten de eliten. Om 09:35 uur zwengel ik mijn devices aan. Ik ben er klaar voor! TWICE AS READY, wel te verstaan. Het startsein klinkt. Ik ga. Ik ga dit doen. Ik ga ein-de-lijk de New York City Marathon lopen. Dat doe ik voor mezelf, dat doe ik voor Fieke en dat doe ik voor jou.

Surprise, Surpise
Het tweede deel volgt morgen. Why? Omdat ik nu gebruik ga maken van de verrassing die op ons stond te wachten bij terugkomst. En ik kan je nu al vertellen die is wel ZO geweldig, dat ik nu moet stoppen met schrijven. Fieke vertelt je er morgen meer over.

?

Fieke & Francien

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you there.

Recent