2 run | Make it count update

De dames van onze Make it Count actie van afgelopen januari zijn nog steeds volop bezig met het bereiken van hun doelen. Een aantal van hun hebben 2013 nu al succesvol afgesloten anderen zijn nog aan het bikkelen of hebben door omstandigheden hun doelen moeten bijstellen. Maar allemaal hebben ze iets bereikt om trots op te zijn! Lees mee:

Marieke – Doel behaald! What’s next?
Ik val gewoon met deur in huis: IK HEB HET GEHAALD! Op zondag 22 september heb ik de Dam tot Dam gelopen, alle 16.1 kilometers. Mission completed!

Ik heb driekwart jaar hard getraind, hoge toppen en diepe dalen (waaronder een opspelende knie) gekend, maar nu kan ik superrr trots zeggen dat het me gewoon is gelukt. Naja, ‘gewoon’… Het was verschrikkelijk zwaar. De eerste 8 km gingen hartstikke lekker, maar daarna kreeg ik een mentale klap: ik was pas op de helft. De hele loop bleek meer heuveltjes en bruggetjes te hebben dan me lief was en ik had het steeds moeilijker. Bij de eet- en drinkposten heb ik helaas even moeten wandelen, omdat ik gewoon energie móest binnenkrijgen. Ook in de laatste 3 km heb ik twee keer gewandeld, ik kón gewoon niet meer.

Maar goed, I did it. Half jankend kwam ik over de streep in Zaandam. Mijn nettotijd was 1.48.54, niet snel, maar dat geeft niet. Des te makkelijker is het om volgend jaar een PR te lopen. 😉 Bovendien gaf het zo veel voldoening om een concreet doel na te streven, dat mijn nieuwe missie al staat: ergens volgend jaar loop ik een halve marathon. Wish me luck!

Linda – Diepe dalen en toch nog positief!
Ik heb gefaald. Zo, dat is eruit. Het jaar is nog niet eens voorbij en ik ga mijn doel sowieso niet halen. De datum stond al geprikt: 20 oktober zou ik de halve marathon lopen. De Damloop was het tussenstation. Het trainen ging goed en ik was ervan overtuigd dat ik beide races prima uit zou lopen. Tot ik geblesseerd raakte aan mijn rug en elke stap er één te veel was. Uiteindelijk was het op dit gebied een gevecht dat ik niet van mijn lichaam ging winnen en in combinatie met de extreme drukte van het nieuwe schooljaar liep ik nauwelijks meer. Het uiteindelijke vonnis van de fysio: Vijf kilometer maximaal en geen halve marathon.

De Damloop ruilde ik in voor de Vredesloop vijf kilometer en hoewel ik twee weken niet gelopen had, ging ik bizar lekker en liep ik een persoonlijk record. Ik kon het nog! Langzaam maar zeker kreeg ik dat gevoel terug dat hardlopen leuk is. Niet meer balen zijn dat ik nog ‘moet’ na een zware dag, maar blij zijn dat ik ‘mag’ om mijn hoofd leeg te maken.

De rest van het jaar ga ik mijn afstand dus niet tot nauwelijks meer verleggen. Forceren is kapot maken. Liever niet dus. Zowel lichamelijk als geestelijk niet, want rennen is dit jaar wel een beetje mijn therapie geworden. No way dat ik dat heerlijke gevoel weer weggooi omdat ik me frustreer door een afstand die ik lichamelijk niet aankan. Die halve marathon loop ik uiteindelijk wel. Ik weet ook al precies wanneer: Met de CPC Loop Den Haag ga ik mezelf in maart volgend jaar alsnog bewijzen. Al moet het kruipend.

Lisa – Just do it
Net terug van een avondrun schrijf ik dit stukje. Waar ik het best ’s nachts werk – ik hoor de klok geregeld 4.00u slaan – ren ik ook het lekkerst ’s avonds. Het liefst ren ik met mijn ogen dicht, maar dat is het risico niet waard. Dan komt in het donker rennen toch het dichtste bij. Als het dan ook nog regent en/of de temperatuur in de richting van 0°C  zakt heb ik inmiddels mijn spirit ook weer gevonden. Thank god, het is herfst! Het had niet langer moeten duren.

In mijn vorige update schreef ik dat het hoog tijd werd om weer ‘back on track’ te komen en eigenlijk lukt me dat nu pas. Andere dingen vroegen mijn aandacht, ik had (fingers crossed) last van een aanhoudende knieblessure en dat ik in mei dit jaar mijn 10KM doel al heb gehaald helpt ook niet echt. Ondanks dat ik daar nog steeds trots op ben merk ik toch dat de focus en spirit die je hebt als je met een challenge begint afzakt na dat je je doel hebt behaald. Die 10KM in mei was geen sterke run (goh..), dus laat dat mijn nieuwe doel zijn: in december dit jaar een goede 10KM neerzetten, waar ik echt trots op kan zijn. Ik heb mijn trainingen alweer opgepakt.

Ondanks dat ik niet hard heb getraind deze zomer, heb ik wel al veel geleerd dit jaar:

• Hardlopen is veeel meer dan hardlopen. Jezelf uitdagen, je hoofd legen, toename van zelfvertrouwen, trainen van je geestelijke uithoudingsvermogen, de positieve invloed op je humeur, nieuwe omgevingen leren kennen en natuurlijk ongegeneerd de meest foute muziek luisteren. Gotta love it.
• Ik kom langzaam op gang, heeeeeeeeel langzaam. Een run van 40 minuten is een half uur vechten en 10 minuten genieten. Ondanks dat ik me afvraag of het niet andersom kan zijn die 10 minuten alles waard.
• Nike heeft gelijk. Just Do It. Soms moet ik gewoon doen, achteraf ben ik daar altijd blij mee.
• Eten is alles. Gezond eten, sporten, goed slapen. Alles houd elkaar in stand, een soort positieve vicieuze cirkel.
•  Rennende mannen zijn knap, helemaal als ze ook nog flirten.

Genoeg redenen om te blijven trainen dus. Minimaal 3 keer per week, zonder apps/telefoons/rare apparatuur (no pressure), mét een lekker muziekje op en gaan! Dan ben ik over 3 maanden klaar voor mijn wereldreis. Mijn mantra: ik train omdat ik fit wil zijn, want daar word ik gelukkig van!

Wendy – Trots als een pauw en nog lang niet klaar
Ik zit hier stuiterend achter mijn pc want vandaag – ja VANDAAG! – liep ik mijn Make It Count doel. “In 2013 rent Wendy Torenvliet de 10 km alsof het niets is met GirlsLove2Run”. Nou, het was niet niets. Het was geweldig!

Ik liep de Singelloop in Breda, mijn eigen stadje, in een haag van mensen met schitterend weer en bekenden onderweg die me toejuichten. Ik heb niet 1 keer gewandeld maar heb alles gerend – ik ben in kilometer 4, 5 en 6 door een diep dal gegaan maar er gewoon doorheen gelopen. Ik heb een verrekt spiertje in mijn voet, maar dat voelde ik pas bij de finish. Ik heb een schitterende medaille, en een man die apetrots op me is.

En ik? Ik ben ook apetrots op ik. Ik heb van 0 naar 10 kilometer getraind in minder dan een jaar. Ik had gehoopt dat ik het zou redden, maar helemaal geloven deed ik het nooit. Zelfs vanmiddag nog niet toen ik aan de start stond, want ik had die 10K nog niet aangetikt tijdens mijn trainingen. Dat bleek geen probleem. Helemaal niet! Bizar wat je lichaam kan als je je er toe zet.

En nu? Volgend jaar oktober word ik 40. Het zou toch heel mooi zijn als ik voor mijn veertigste een halve marathon heb gelopen he? Het volgende doel is al weer in zicht dus, en ik ga er gewoon keihard voor!

Wij zijn super trots op onze dames. Het is zo leuk om te zien dat iedereen tot het gaatje is gegaan en het beste uit zichzelf heeft gehaald. En dat terwijl het jaar nog (lang) niet voorbij is!  Hoe zit het met jouw goede voornemens? Op de goede weg?

?

Fieke & Francien

Marieke, Lisa, Linda & Wendy

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: GirlsLove2Run) to keep up to date! See you