2 run | running sucks

Hardlopen, het is heerlijk. Er zijn weinig runs waarna ik me niet voldaan voel. Zelfs de runs die niet zo lekker gaan als gehoopt, geven me uiteindelijk toch het gevoel van “At least I did it…”. Maar er zijn van die momenten, van die onvoorziene gebeurtenissen, waar ik tijdens m’n runs echt alles behalve blij van word. Ik heb een lijstje gemaakt, maar ben ook zeker benieuwd naar jouw inzichten;)

1. De muur
Ja die staat met stip op 1. Want de ergste momenten zijn toch wel de momenten waarop ik De Muur tegenkom. Vaak voel ik dit al de eerste stap aankomen. Ik verdenk mijn hoofd er dan ook van De Muur te bouwen. Zo’n run waarop ik helemaal kapot ga, terwijl ik dat nog lang niet zou moeten. Ik ben alleen maar aan het vechten tegen mezelf. Zo’n run zuigt.

2. Blaren 
Vroeger had ik daar echt vaak last van. Dan was ik lekker bezig en ergens halverwege, vlak voor het moment van omdraaien, begon ik ineens een zeurderig plekje te voelen. En ja, dan ben je pas halverwege dus dat was een gegarandeerde blaar. Nu bleek uiteindelijk dat ik gewoon eigenwijs de verkeerde maat schoenen droeg… Ik vond 38,5 gewoon mooier klinken dan 39 en was ervan overtuigd dat mooi zijn pijn lijden betekent.

3. Waar is het toilet?
Francien heeft er al eerder (vrij plastisch;) over geschreven, maar ik kon het toch niet laten hem even aan te kaarten. Het is namelijk wel echt een probleem. Onderweg naar de WC moeten is niet fijn!!  Daarnaast geeft het ophouden van je behoefte ook nog eens allerlei lichamelijke ongemakken. Zo heb ik altijd extra last van pijntjes in bijvoorbeeld m’n kuiten…

4. Stoplichten
Soms voelt een stoplicht echt als een enorme verlichting. Dat ik bijna biddend naar de rand van de stoep loop ‘blijf rood’, ‘blijf rood’. Maar als je een beetje uitgeput bent, maar nog wel lekker in de flow zit, is stoppen echt killing. Dat moment dat je weer moet beginnen met rennen en je benen als lood voelen is geen motivatie, zeker als je nog lang niet thuis bent en gegarandeerd nog een paar stoplichten tegenkomt.

5. Verdwalen
Een nieuw rondje is leuk voor de afwisseling. Je bent een beetje afgeleid en rent daardoor een stuk makkelijker. Maar bij een nieuwe route hoort ook het onthouden van een nieuwe weg. En dat is niet altijd mijn sterkste punt. Zo heb ik een keer een rondje met Francien gelopen. Het idee was 7,5 km door het bos. Prima te doen. Maar uiteindelijk liepen we 22 km!! Elke boom leek op elkaar en de telefoons waren leeg. Niet relax!

6. Honger honger dorst dorst dorst
De keren dat ik vroeg op deochtend ga rennen zijn schaars. Ik ben gewoon verliefd op m’n bed. Maar af en toe lukt het me om mezelf een schop onder m’n kont te geven (zoals gister!). Half slaapdronken kleed ik me aan en binnen 5 minuten sta ik buiten. Het enige nadeel: Ik vergeet standaard te drinken, terwijl ik na een nacht slaap echt wakker word met dorst. En voor ontbijt is ook geen ruimte in die 5 minuten. Ik kom dan ook nooit zo ver tijdens m’n ochtendrun, als wanneer ik mezelf iets meer tijd gun.

7. Boosheid 
Rennen is een goede manier om me af te reageren. Ik ben niet snel boos, maar af en toe neemt de frustratie de overhand en moet ik echt even m’n zinnen verzetten. Hardlopen is dan top. Ik kan weer even alles op een rijtje zetten en tot rust komen. Dit werkt echter alleen wanneer ik boos ben op iets of iemand. Niet wanneer ik boos ben op mezelf. En ja, dat ben ik ook weleens, al heeft dat meestal ook met de run zelf te maken. Op zo’n moment is een run eigenlijk al verpest. Dan begint het vechten van punt 1 en kan ik beter rechtsomkeert maken of even een korte pauze nemen om de boosheid eruit te schelden.

Ontbreekt er nog iets op mijn lijstje?

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!