2 run | sore loser

Wauw, komend weekend is het eerste weekend sinds tijden dat we geen race op de planning hebben staan! Ik ben bang dat dit bijna ontwenningsverschijnselen gaat opleveren;) Nou betekent het niet dat er niet gerend kan worden, maar het rennen van een wedstrijd brengt toch altijd wat extra’s. En dan bedoel ik niet alleen de spanning en de gezelligheid.

Als ik een wedstrijd loop kan ik altijd veeeel sneller dan wanneer ik voor mezelf train. 10 km in m’n eentje, of zelfs met Francien doen we rustig rond de 53-56 minuten. 10 km in een wedstrijd kan ik ineens (oke niet altijd) onder de 50. Waar dat aan ligt? Ik denk dat het te maken heeft met bewijsdrang en competitiegevoelens. Hoewel hardlopen echt een sport is waarbij je vooral jezelf uitdaagt, vind ik het toch moeilijk om ingehaald te worden, bijvoorbeeld. Daar heb je tijdens trainingen een stuk minder mee te maken en dus hoef ik mezelf niet zo te pushen, maar in wedstrijden waarin ik van alle kanten voorbij wordt gerend kan ik echt gefrustreerd raken.

Ergens is het natuurlijk super goed. Dat ik het beste uit mezelf weet te halen op de momenten die er het meest toe doen. Maar aan de andere kant vind ik het jammer dat ik daar anderen voor nodig heb en het dus blijkbaar niet uit mezelf kan halen. Op een 5km training lukt het me nog wel. Dan besluit ik dat ik zo hard mogelijk ga en kan ik nog best ver komen. Maar 10… Dat krijg ik echt niet voor elkaar. Laat staan een lange training!

Ik ben me er even in gaan verdiepen en las dat ik, misschien logisch, niet de enige ben. Ook al is iets een individuele sport, je meet je prestaties toch vaak aan de hand van anderen. Loopt je beste vriendinnetje bijvoorbeeld nog niet zolang als jij, maar wel al sneller, dan voel je dat toch wel. Maar andersom ook. Loop jij dat goed getrainde vriendinnetje eruit, dan geeft dat vleugeltjes;) Toch is het echt fijner om je gevoel van euforie uit jezelf te halen. Jezelf elke keer willen verbeteren zonder te kijken naar wat anderen doen. Dat geeft veel meer voldoening. Maar hoe doe je dat!?

Tijdens een wedstrijd is het voor mij onmogelijk. Ik ben nou eenmaal een sore loser. Maar als ik alleen ren is het goed om af en toe echt bezig te zijn met m’n prestatie. Om, net als tijdens een race, te bepalen wat mijn streeftijd word en mezelf uit te dagen om dit ook te behalen. Dat hoeft echt geen nieuw persoonlijk record te zijn elke keer, maar een beetje challenge is nooit verkeerd. Zeker omdat ik, tijdens mijn zoektocht naar de oplossing voor dit zeer ernstige probleem (haha) er achter kwam dat als je je lichaam niet voldoende uitdaagt, je lichaam gewend raakt aan de beweging en er dus niets verbetert. Niet de bedoeling lijkt me!

Hoe daag jij jezelf elke keer weer uit om beter te zijn dan de keer ervoor?
Oh en wil je nog een ticket voor de Damloop. Vergeet niet mee te doen! 

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

Recent