2 Run | Tjejmilen

Stockholm will you marry me? Voor mijn job mocht ik vrijdag wederom afreizen naar Stockholm. Om de dag erop deel te nemen aan Tjejmilen. Mijn reis begon heel goed. In het vliegtuig maakte ik een #selfieseptember, wat resulteerde in een super gênant momentje. Ik bracht namelijk niet alleen mezelf in beeld, maar ook pretty boy. Hij lachte me keihard uit, maar hij wilde vervolgens wel slapend poseren voor mijn #selfieseptember.

Eenmaal in Stockholm moest er gewerkt worden. Meetings, meetings en Super Mario World. Tijdens de lunchpauze werd ik door mijn Zweedse collega’s meegenomen naar het Soho van Zweden. We streken neer op een prachtig dakterras. Op de terugweg pakten we nog wat shops mee om vervolgens weer aan de slag te gaan. Toen ik klaar was met werken dook ik nog snel even de & Other Stories en Zara in. Gewoon omdat het kan.

Het avondprogramma? First dinner en daarna toegang tot de meest exclusieve club van Zweden, The Wall, guestlist only. Ik voel me altijd heel vereerd als ik langs de lange rij mag lopen om vervolgens vooraan aan te sluiten en direct door te lopen. Toch jammer dat ik niet helemaal voorbereid was op de dresscode: high heels, short dress, spray tan en hair extensions. Ja ik liep op high heels, maar de rest ontbrak. Geen spray tan, geen hqir extensions en no short dress.

Eenmaal in de club, heb ik met open mond naar alles en iedereen staan kijken. Naarmate de avond vorderde werd het almaar drukker. Toen ik niet meer de door de mooie mensen massa heen kwam vond ik samen met mijn Zweedse vrienden een verlaten plek in de club met extreem goede hiphop muziek. Mijn hakjes gingen uit en mijn voetjes gingen van de vloer. Ik verspeelde hiermee wel een klein beetje van mijn raceday energie. Maar goed times flies when you’re having fun.

Raceday (geschreven vanuit mijn beleving)

De wijntjes van het vrijdagavond diner doen iets meer pijn dan gedacht, maar zoals je weet loop ik gewoon. Met of zonder kater. Om half 1 vertrek ik per taxi naar de race expo. Het wemelt er van de meisjes. Iedereen heeft er zin in. Ik word toegezongen door een gospelkoor. BIG LIKE.

Als ik aankom in de Nike VIP area, voorbehouden aan alle deelneemsters met een We Run Stockholm shirt, ben ik aangenaam verrast. Een super deluxe area met een nagel salon, champagne in overvloed (natuurlijk pas bedoeld voor na de race), de nieuwste Nike gear , DJ’s en masseuses. Gelukkig ben ik niet alleen, Fieke mag er dan misschien niet bij zijn, maar een volwaardige vervangster is snel gevonden in Janet. Janet woont in Copenhagen, komt uit Den Haag en mag net als ik deelnemen aan de race.

Samen lopen we naar de start. Volgens mijn startnummer heet ik Jennie. Misschien is dat de reden waarom iedereen me in het Zweeds aanspreekt… Eigenlijk moet ik in startvak 5 gaan staan. Janet in startvak 11. Daar doe ik niet aan. Samen klimmen over de hekken van startvak 2. Er is maar 1 regel voor deze situatie. Het mag niet. Dus wat kan je dan het beste doen, om boze blikken te voorkomen? Niemand aankijken en net doen of je er gewoon thuishoort.

Als het startsein klinkt wil ik wegsprinten. Dit gaat helaas niet. Het deelnemersveld is zo extreem groot en de straat waar ik doorheen loop is zo smal dat ik me gedwongen voel om in de diepe berm te lopen. Op die manier weet ik best veel meiden in te halen. Toch jammer dat de berm wat oneffenheden kent. Uit veiligheidsredenen bestijg ik de weg. Mijn volle blaas zorgt ervoor dat ik heel hard loop. Want hoe eerder ik over de finish kom, hoe eerder ik naar de toilet mag. Bij kilometer 5 voel ik me gedwongen tot een pitplasstop. Dixies rule the world! Bij kilometer 7 begin ik om me heen te kijken. Ik loop echt in een supermooie omgeving en dat terwijl de zon heerlijk schijnt. Eigenlijk wil ik mijn shirt uitdoen, want ik heb het heet. Toch durf ik het niet. Bij kilometer 9 wordt de weg weer smaller. Ik voel me genoodzaakt om aan de rechter kant van de weg te rennen, zodat ik toch nog steeds mensen kan inhalen. Het parcours is heuvelachtig en dat is in  mijn voordeel. Het kost soms wat moeite om boven te komen, maar dat maak ik goed door er keihard vanaf te sprinten. Als ik de finish zie ik trek ik nog 1 laatste eindsprint. Jammer het mag niet meer baten. Ik duik net niet onder de 50:00 minuten. Mijn Stockholm avontuur gaat de boeken in met een tijd van 50:25. Na de race ontmoet ik mijn vrienden van de Style By Crew (ze waren samen met ons in Milaan) en werd ik voorgesteld aan de delegatie van NBRO runners. NBRO is de grootste crew van Scandinavië.

Tot zover deel 1 van mijn Stockholm avontuur. Deel 2 volgt woensdag. 

?

(Fieke &) Francien

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date!

Recent