2 Run | We owned the night!

Gisteren was het zo ver. We Own The Night Amsterdam. Milaan had ik, door een heel vervelende vakantie, moeten missen dus ik had maar één kans. De hele dag had ik een lekker gevoel. Ik heb in namibië 0 keer getraind en was daarvoor eigenlijk ook te druk met alle voorbereidingen (op het niet hebben van internet) dat rennen er bij inschoot. Je kunt misschien wel zeggen dat ik een dikke 3 weken niet verder ben gekomen dan een booty workout every now and then. Een klein beetje spannend was het dus wel…

Om half 6 heb ik met een aantal meiden van de GL2R Crew afgesproken bij Spaghetteria in West. Een vroeg diner zodat het eten lekker kan zakken en we straks niet met een enorm volle buik aan de start staan. Ik hoor de verhalen over Milaan, eet een bord ravioli en kan me net inhouden geen Scropino te bestellen;) Na een dubbele espresso, die cafeïne kan ik wel gebruiken zo, fiets ik snel naar huis om me om te kleden.

Om 9 uur kom ik aan op het race terrein en vind ik de rest van de crew in de VIP area (oh yeah). Iedereen is een beetje nerveus en aangezien de rijen voor de wc’s enorm zijn en het drinken gratis lopen we af en aan. Na een paar groepsfoto’s worden we door Nike opgehaald. We starten namelijk niet zomaar in een startvak, maar helemaal vooraan (oh yeah again). Daar zie ik ook eindelijk Fransje. Het arme kind kan niet meedoen omdat er nou eenmaal ook gewerkt moet worden, maar wil toch heel graag de start meemaken. De warming up met de NTC trainers is ondertussen volop bezig, maar daar doe ik stiekem niet aan. Heb geen zin om al uitgeput te beginnen met de race…

We starten wat later dan bedoeld ik begin ongeduldig te worden en ik ben er klaar voor. Dan mogen we om kwart voor 11 echt beginnen! Met bijna niemand voor me ren ik de eerste bochten door. Helemaal vol met mensen langs de kant. Al na de eerste 300m staat een enorme groep van Patta Running ons aan te moedigen. Met Chef’s Special in m’n oren en al die mensen langs de kant kan ik alleen maar lachen. Vervolgens lopen we het Vondelpark in. Gelijk bij binnenkomst staan er stuk of 10 mannen in ontblote bovenlijven ons aan te moedigen. Geen verkeerd uitzicht…. Ik loop echter in een soort trance. Zie weinig van wat er om me heen gebeurt.

Als we het Vondelpark uitlopen kan het mooiste stuk van de race beginnen. Via de Van Baerlestraat de Pijp in waar mensen vanaf het terras aanmoedigen. Vervolgens wie de Spiegelstraat naar het Rijksmuseum. Dat stuk is echt puur kippenvel. Zo mooi! En het gaat daar ook nog echt verbazingwekkend goed. Ik was lekker rustig aan begonnen en kan nu ook gaan versnellen. Vanaf 6,5 km lopen we hetzelfde stuk terug. Jammer alleen dat km 6 tot 7 veel langer is dan een km. Ik loop redelijk constant tussen de 5.00 en 5.15 en toch doe ik er nu ineens dik 6 minuten over. Frustraties!

Frustraties, hardlopen en Fieke gaan niet zo goed samen. Ik wil bijna gaan lopen, maar ik mág echt niet stoppen. Ik heb een fijn ritme en moet m’n gedachten afleiden! Niet over nadenken. Gelukkig ben ik nu weer in het Vondelpark waar het zo druk is met mensen langs de kant én waar ik meiden die nog niet zo lang bezig zijn kruis. Dat is best een lekker gevoel… Ik ben er al bijna terwijl zij pas net zijn begonnen;) Vervolgens kom ik weer langs de blote mannen en weet ik dat het echt nog maar 10 minuten is.

Als ik het Vondelpark uitloop zie ik dat een meisje op de grond is gevallen. Even wil ik stoppen en helpen. Dan zie ik dat ze langzaam weer op staat en besluit ik door te gaan (sorry!). Ik. Wil. Niet. Stoppen. De warmte begint me nu wel echt parten te spelen. Ik heb kippenvel terwijl ik het tegelijkertijd bloedheet heb en de zweetdruppels over m’n hoofd glijden. Het gevoel dat ik er bijna ben is gelukkig genoeg. Als ik de bocht naar het Olympisch Stadion maak en nog een keer langs het gigantische cheeringpunt kom begin ik te versnellen. Ik heb het gehaald! En mag met een voorbereiding van niet lopen en veel wijn drinken nog best tevreden zijn ook. Het is geen PR. Verre van, maar 53 minuten is oké. En het belangrijkste, ik heb écht lekker gelopen!

Ik neem m’n héle mooie kettinkje in ontvangst en wandel terug naar de VIP area waar al een aantal meiden zijn aangekomen. Eigenlijk heeft bijna iedereen een super goede race gehad. Er zijn dit keer wel PR’s gebroken en dat moet gevierd worden. Met champagne natuurlijk! En Tony Chocolony;) Nike, bedankt voor een toprace. Wat een mooi parcours!!! See you next year!

Hoe ging het bij jou?!

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!