2 Run | We were all in for Rotterdam

Gisteren was het zover. De ladiesrun in Rotterdam. Een paar weken geleden gaven we 10 startbewijzen weg voor deze race, maar dat zouden we natuurlijk nooit doen zonder ook zelf te gaan rennen. Om kwart over 1 hadden we afgesproken met de winnaressen voor de hoofdingang van Ahoy. Ik ben er een paar keer geweest, maar het is toch moeilijk om een duidelijk centraal punt af te spreken dus dat leek ons het beste…

Om kwart voor 12 stapten Frans en ik dan ook in de auto. Ik had vlak daarvoor nog, heel ijverig, banaan-ei pannenkoekjes staan bakken dus ook die gingen mee de auto in, net als Steffie, die ook ging rennen. Het eerste halfuur verliep voorspoedig. We hadden een kwartiertje speling genomen, wat heel wat is voor deze notoire te laat komer en ik was dus vol goede moed. Tot we ineens een file inreden. Serieus, het is zondag middag!! Wat doen al die mensen in hun auto?! Dat kwartiertje speling waren we toen helaas kwijt, maar we gaven de hoop niet op. Rotterdam in ging prima, tot we Ahoy naderden, waar we weer even vast stonden. Toen gebeurde dus het onvermijdelijke. We waren te laat voor onze meet-up met de winnaressen én te laat om te meeten met de Adidas mensen die dit allemaal hadden mogelijk gemaakt. We konden nog net 1 winnares vinden, Stefanie, toen nog snel een dixie in duiken en vervolgens achteraan startvak C sluiten. Ohh we hebben altijd zo’n enorm goede voorbereiding;) Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Het weer was iets bewolkter dan voorspelt, dus het was gelukkig niet zo warm.We hadden er zin in!

De eerste kilometers waren druk. Heel druk. Er waren namelijk wel startvakken, maar die gingen eigenlijk in een grote golf over de start. Ik was Francien dan ook al snel kwijt in al dat roze vrouwen geweld en vocht me door de mensen massa naar voren. Stiekem wist ik dat ik op zulke momenten gewoon achter Francien aan moet lopen. Die kan dat, die loopt overal makkelijk doorheen. Ik vind op de een of andere manier altijd net de verkeerde groep om in te halen.

Na 3 kilometer slalommen, gras meepakken en af en toe een klein botsinkje, begon het veld eindelijk rustiger te worden en kon ik mijn eigen tempo gaan lopen. Helaas wel met een vertraging van een dikke minuut op dat eeuwige streven van onder de 50 minuten. Ik hoopte dat nog goed te maken door elke kilometer iets aan te zetten. Ondertussen begon ik ook een beetje van de route en de sfeer te genieten. Echt waar, dit was een van de drukst bezochte races qua publiek. Super leuk! Overal stonden wel groepjes mensen iemand aan te moedigen. Vind ik zo leuk!

Zo rond kilometer 8 besefte ik dat ik het waarschijnlijk weer eens net niet zou halen, dat streven van 50 minuten. Ik naderde de finish en vlak voordat ik Ahoy binnenliep (heel cool om daar te eindigen) riep er nog iemand heel hard: kom op Fieke! Super leuk!! Ik finishte dan ook met een lach op m’n gezicht ondanks het feit dat ik inderdaad 40 seconden te langzaam was. Frans was toen net binnen. Die had, zoals ik al dacht, zich goed door de drukte heen weten te vechten en was een minuut eerder over de eindstreep gegaan (NICE JOB partner). Bij de finish kwamen we Annemerel, Lindsey en Esmee nog tegen. En ook Stefanie ontmoetten we daar weer. Snel wat drinken, toch nog even Adidas bedanken en rennend naar de auto. Rennend? Ja rennend. We hadden namelijk nog een festival to attent. Amsterdam Open Air wachtte op ons;)

We hebben genoten van de race! Heb jij ook meegedaan? Of zelf gelopen dit weekend? 

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

Recent