2 Travel | Kleine lettertjes

OMG dit geloof je niet. Terwijl we nu eigenlijk de halve marathon van Parijs moeten rennen zit ik in het Mc Donald’s Café deze blogpost te schrijven. We hebben een belangrijke les geleerd hier in la France. The hard way!

Ik zal bij het begin beginnen. Gisterenochtend stonden we vol goede moed op. We zouden een korte testrun doen om te kijken hoe het met de pijntjes van iedereen ging. Lekker langs de Eiffeltoren, over de trappen van Trocadero. Ik genoot! Frans minder. Haar knie voelde al na 800 m. niet goed. Zij besloot toen al: Dit gaat hem niet worden. Ik en Manon hadden nergens last van en wij zouden dan ook gaan douchen en rustig richting de andere kant van de stad gaan voor ons startbewijs. Rond half 3 stappen we uit de metro bij Bois de Vincennes, de start en finish van de Semi Paris. Geen flauw idee waar we naar toe moeten en na 2 keer compleet verkeerd te zijn gelopen zijn we chagrijnig en is het tijd voor lunch. Om 4 uur is het tijd voor een 2e poging. Waar is toch die Expo!! Als we het eindelijk gevonden hebben staat er een gigantische rij voor de ingang. Een diepe zucht, maar we sluiten braaf achteraan.

Eenmaal binnen komen we tot een vervelende ontdekking. De vrouw bij de startnummerafhaalbalie vraagt ons naar onze medische verklaring. Medische verklaring? Hoezo medische verklaring? Nooit van gehoord? Wat is dat? De vrouw kijkt ons met grote ogen aan en zegt de volgende woorden: Zonder medische verklaring mag u niet lopen, mevrouw. PARDON?! We kijken haar met grote ogen aan, maar ze zegt dat ze niks voor ons kan doen. We kunnen alleen nog even naar de helpdesk lopen, misschien hebben zij een oplossing. Vol goede moed lopen we naar de balie. Dit moet goed komen. Bij de helpdesk aangekomen leggen we ons verhaal uit aan de meneer. En ook hij reageert een beetje geschrokken: “maar meisjes, zonder kan ik jullie absoluut niet laten rennen. Het zijn gekke Franse regels, maar ik moet me er aan houden” . Hij gaf ons een oplossing. We konden naar een lokale dokter gaan voor een checkup. Daar moesten we dan wel voor betalen, maar in Nederlands had het sowieso ook geld gekost.

Ondertussen moet ik bekennen dat ik er behoorlijk klaar mee was. De tranen stonden me letterlijk nader dan het lachen. Dat was het moment dat we besloten dat het zo heeft moeten zijn. De reis begon met 4 meiden die een halve marathon gingen lopen. Zaterdag haakten 2 van de 4 al af door blessureleed, maar ook Manon was niet pijnvrij. Ik heb toen tegen mezelf gezegd: Fiek, je kan nu totaal ingewikkeld, in complete haast (nog 1,5 uur om startbewijs te halen) naar een dokter gaan, of we maken er een weekend Parijs was. Soort van samen uit, samen thuis gevoel. We konden al niet met z’n allen rennen, dus dan allemaal maar niet. (+ de fashionshow startte om half 6;)

Ik heb een klein traantje gelaten (heel stiekem), heb er flink van gebaald (eigenlijk nog steeds, zeker nu de zon heerlijk schijnt), maar heb me er ook enigszins bij neergelegd. Het is namelijk gewoon een kwestie van eigen schuld, hele dikke bult. We hebben niks gelezen. Op het inschrijfformulier heeft ongetwijfeld, misschien zelfs in koeienletters, gestaan dat we een verklaring nodig hadden. In alle mails die we sinds november ontvangen, vast en zeker ook. Maar de mails hebben we alle 4, hoe is het mogelijk, verwijdert (nou waren ze ook volledig in Frans). En we hebben gewoon met onze Hollandse bril naar deze run gekeken. In Nederland kennen we deze regel niet. Man, zelfs in de altijd strenge USA kennen ze de regel niet. Neemt niet weg dat we ons gewoon bar slecht hebben ingelezen. En nu moeten we op de blaren zitten.

Gisteravond was dan ook een avond waarop we wel een oppeppertje konden gebruiken. We zijn, uit pure misere, het Parijse nachtleven ingedoken. Hebben letterlijk ons verdriet een beetje weggedronken. Maar het mag gezegd worden, we hebben een fantastische avond gehad! We begonnen in een barretje, werden door een groep Fransen uitgenodigd voor een verjaardag, gingen vervolgens VIP een club in en danced the night away! Parijs is echt een topstad en volgend jaar ben ik er weer bij. Dit keer MET medische verklaring, misschien lijst ik hem wel in! Voor vandaag: We gaan nu lekker de stad in en vanmiddag even een alternatieve run langs de Seine! It might not be the Semi, but we’ll rock it anyway!

Zijn we de enige die dit soort domme fouten maken? Of heb jij ook zo’n bizar verhaal meegemaakt?

?

Fieke (& Francien)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: GirlsLove2Run) to keep up to date! See you