Damloopster

De afgelopen week was qua training heel intens.

Zo liep ik,
maandag: 30 minuten op de trap
dinsdag: 25 kilometer duurloop
zaterdag: 9 kilometer interval / Disq krachttraining
zondag: 16 kilometer Damloop

Mijn lichaam moet hier aan wennen. Je vraagt je misschien af waar train je dan voor? Dat is vanaf morgenochtend 06:00 uur te lezen.

Maandag
Traplopen is voor mij de manier om mijn bovenbeenspieren en billen sterker te maken. Daarbij neem ik een voorbeeld aan mijn favoriete vlogger: http://bit.ly/2r7XuNY. Dus sta je in de gym en op de cardiotrap, dan raad ik je aan deze video als richtlijn te gebruiken. Let wel op dat je het niveau aankunt. Voor mij gaat dit net te snel, waardoor ik vaak twee niveaus lager zit.

Dinsdag
Ik heb mezelf de opdracht gegeven om de 25 kilometer aan te tikken. Ik voel me goed en besluit het niet uit te stellen en kruip vroeg mijn bed uit. Check de weer app en zie dat het voornamelijk droog blijft. Ik besluit dat ik er drie uur voor uittrek. Dat is inclusief een bezoek aan de Mac voor een ijskoude Coca-Cola Zero en plaspitstop.

De eerste vijf kilometers gaan heel k*t. Ik heb het te heet, met dank aan mijn longsleeve met hoge nek. Om mijn middel hangt nog een regenjasje. Na veel wikken en wegen besluit ik de longsleeve om te knopen en de windrunner te gebruiken met enkel mijn sport bh. Het jasje plakt per direct aan mijn huid, maar ik kan ieder geval de warmte een beetje kwijt.

Ik loop best lekker en probeer te genieten van wat ik onderweg zie. Ik overweeg zelfs om er 30 kilometer van te maken als alles goed voelt. De laatste vijf kilometers bemerk ik dat dat nog niet haalbaar. Het is okay. De kosten-baten analyse is gemaakt en ik besluit te luisteren naar mijn benen.

Zaterdag
Als ik wakker word wil ik eigenlijk mijn wekker uitdrukken. Ik heb net niet genoeg benzine in de tank en geld op de bank om richting Eemnes te rijden. Maar ik besluit op standje 100 kilometer per uur, ook daar waar je 130 mag te rijden. En tot mijn grote verbazing kom ik aan op de plaats van bestemming.

De groep is ditmaal heel groot, heel gezellig en goed voor mijn motivatie. We trappen af met twee keer vijf minuten lopen met daartussen twee minuten rustig dribbelen. Daarna blijft het telkens drie minuten (half)vol gaan en 2 minuten dribbelen. En zo maken we een uur vol. Ik wil niet voluit gaan met het oog op morgen. Maar doe het toch, omdat het zo goed voelt. De laatste drie minuten van het loopuur word ik uitgedaagd harder te lopen. Dat doe ik. Het voelt goed om te weten dat ik aan kan zetten ook als ik al een tijdje loop op een relatief hoog tempo.

Daarna staat er een DISQ training op het programma. Dit is nieuw voor mij. ‘DISQ is een draagbaar apparaat bestaande uit een heupgordel en 2 ankle straps Met de DISQ voeg je zelf je eigen weerstandsniveau toe aan je trainingen.’ Ik heb het ding toevallig weleens bij een aantal topsporters voorbij zien komen. Maar als totale noob op het gebied van krachttraining moet ik even wennen en aftasten. Pas aan het einde van de sessie heb ik de DISQ onder controle. Ik moet zeggen dat het me wel bevalt, omdat je sportschool oefeningen thuis kunt uitvoeren en zelf bepaalt wat je aankunt.

Als kers op de taart ga ik daarna nog even in bad om warm te worden. Heerlijk!

Zondag
Als ik Utrecht Centraal oploop kom ik in gesprek met Jaap. Ik ken hem niet en hij mij niet. Maar omdat het overduidelijk is dat we voor eenzelfde doel naar Amsterdam afreizen ontstaat er een legitiem gesprek, zowel op het perron als in de trein. Eenmaal aangekomen op Amsterdam Centraal nemen we afscheid en wensen elkaar succes.

Gezien mijn goede training van gisteren ben ik zelfverzekerd genoeg om te denken dat ik die 16 kilometer met gemak uitloop. Ik heb dankzij Anneke van Stipt een startbewijs ontvangen. Ik zie veel oude bekende, omdat we allemaal deelnemen namens Run4Schools.

Voorafgaand aan de start duik ik nog snel een dixie in. De boodschap is klein, maar heeft grote gevolgen. Diar… Maar het mag de pret niet ‘drukken’. Vlak na de start bemerk ik dat mijn benen zwaar aanvoelen. Wellicht vanwege de intensieve trainingen van de dagen daarvoor. Of simpelweg een dag waarop mijn benen het minder goed doen.

Na vijf kilometer voel ik een zeurende pijn in mijn linker bovenbeen. Langzaamaan loopt mijn kilometer tijd op. Jammer, ik had namelijk als doel om deze race te gebruiken als graadmeter voor een rustige duurloop met een pace van 5:30 per kilometer. Iets wat ik normaliter kan vasthouden voor deze afstand. Helaas kom ik uit op 5:58 per kilometer. Wat niet verkeerd is, maar het is niet waar ik op hoopte. Ik heb me ook voorgenomen niet te gaan lopen of stilstaan. Dat is me gelukt, maar uiteindelijk moet ik toch naar een medewerker van het Rode Kruis toelopen om me te voorzien van een Ibuprofen. Dit om de pijn in mijn bovenbeen te verminderen. Ik voel op kilometer 12 de pijn wegtrekken, maar weet ook dat de pijn er nog steeds zit, ook al is deze minder goed voelbaar. Dus loop ik rustig door.

De finish haal ik, ik wil kijken naar mijn eindtijd en dan klapt mijn app eruit. Jammer. Maar ik weet dat ik op 11:16 uur gestart ben en dat ik om 12:51 uur finish bereik. 1 uur en 36 minuten noteer ik als eindtijd. Zonde, maar ook minder goede loopjes tellen in de aanloop naar mijn grotere loopdoelen.

Vandaag is weer een nieuwe week gestart waarbij ik me vandaag nog even koest hou en morgen het trainen weer oppak. En waarbij ik dit weekend de 10 kilometer loop in Disneyland Parijs. #zinin

Wat ga jij de aankomende week doen aan trainen en races?

Liefs,

Francien