Fieke gaat vreemd | triathlons

Ik hou van het water. Van pootje baden tot duiken, ik vind het allemaal even mooi. Dat betekent niet dat ik er per se goed in ben, in zwemmen dan… Als klein meisje werd dat al snel duidelijk. Ik kon letterlijk maar net m’n hoofd boven water houden. Terwijl m’n benen als bakstenen zonken, hapte ik af en toe naar water en probeerde m’n armen enigszins ritmisch vooruit te bewegen. Komisch, maar toch ook een beetje sneu…
De toekomst van Fieke als triatleet was dan ook al van jongs af aan duidelijk. En dus vloog ik in oktober van newcastle naar Portugal -de Amsterdam triatlon had ik om obvious reasons (gebrek aan zon) laten schieten- voor de Martinhal sprint triatlon. 750m zwemmen, 20 km fietsen en 5 km rennen. Kat in het bakkie, toch? Je snapt misschien al, door mijn onderschattigsvermogen was ik wat slecht voorbereid.

Zwemmen
Het zwemonderdeel voltrok zich op open water. Zeewater welteverstaan. Compleet met golven, stroming en door een wat heftig getij ook 250m extra. Ik heb zo’n beetje de halve zee binnen gekregen en heb geen enkele borstcrawl gemaakt, maar heb wel het strand weten te bereiken. Daar ontdek ik echter een hevige kramp in m’n buikspier. Dat belooft wat…

Fietsen
Viola, die net na mij uit het water komt, ziet me struggelen tijdens de wissel en roept “fietsen is herstel, alles komt goed”. Dat blijkt deels waar, gelukkig. Fietsen is een stuk minder belastend en zorgt dan ook voor wat ontspanning. Enig minpuntje is mijn gebrek aan kennis van een racefiets. Waar ik op moet schakelen ga ik omlaag en andersom. Ik bereik dan ook als laatste van de drie de 2e wissel.

Run
Dit is mijn ding. Dit doe ik ongeveer dagelijks. Blijkt dat toch even tegen te vallen… M’n benen zwabberen alle kanten op en als er na een kilometer voor me iemand struikelt ben ik bijna dankbaar dat ik even mag stoppen. Het. Is. Zwaar! De hele tijd zie ik Manon en Vi echter voor me lopen dus ik blijf doorgaan en kom compleet uitgeput in 1.34 over de finish. En ik vond het vet!!!

Learnings
Hoewel het dus alles behalve vlekkeloos verliep ben ik wel echt fan van de sport. Er zijn echter wel wat aandachtspuntjes. En die zet ik voor je op een rijtje zodat jij al die rookie mistakes van mij kunt overslaan…

  • 3 keer zwemmen is niet genoeg training. Ga vaak en zwem verder dan nodig. Open water, en zeker zee, is andere koek dan een zwembad, trust me.
  • Oefen dan ook af en toe op open water. Al is het maar een meertje. Alles beter dan een 25 m bad waar de verleiding om je na elk baantje af te zetten met je voeten ook veel te groot is.
  • Neem eventueel zwemles. Kijk, ik heb m’n a,b,c en zwemvaardigheid 1, maar een fatsoenlijke borst crawl is ver te zoeken. Voor de volgende race laat ik me dan ook even bijscholen. 2 of 3 lessen moet genoeg zijn (hoop ik).
  • It’s all about the combination. Los zijn al die onderdelen echt een makkie. Samen zijn ze echter vreselijk zwaar. Na een zwem en fiets sessie is lopen ineens echt geen piece of cake. Zeker omdat je toch elk onderdeel zo snel mogelijk wil doen. Ga dus voor een hardloopsessie eerst op een spinfiets zitten en pak de fiets naar het zwembad.
  • Schaf een trisuit aan. Dat ding had me zoveel tijd kunnen schelen. Geen zadelpijn, maar ook geen luier die tijdens de run in de weg zit… Ideaal.
  • Laat je niet gek maken! Triatlons zijn nog een stuk onbekender dan de meeste runs. Het percentage ‘die hards’ lijkt daardoor hoger. Maar dat maakt niets uit. Het is jouw race, go get ‘m!

Kan ik binnenkort meer vreemdgangers verwachten aan de start?

?

Fieke

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

Recent