Het hart op de tong

Lopen in het donker
Daar loop je dan. In het donker. Dwars door de stad. Het is even na 21:00 uur. Je hebt meerdere lagen aan. Om je te beschermen tegen de kou. Ook je muts en handschoenen zijn om die reden van de partij. In je nabije omgeving fietsen nog een drietal mensen. Logisch ook, want je rent momenteel voorbij Centraal Station. Hey dat is gek, je hartslag gaat omhoog. But why? Je bent niet harder gaan lopen. Je hart, onderbuik en app geven aan dat er iets niet klopt. Die laatste ben je overigens aan het uit testen. Je draait je om naar links. Niets. Draait je hoofd naar rechts. ‘HOE LANG GA JE LOPEN?! HOE LANG GA JE LOPEN?!’ Ik kijk om me heen om te zien wie er in mijn nabije omgeving zijn. Naast de jongeman die zich veel te dichtbij bevindt (lees: personal space).

Vluchten, vechten, vriezen
Ik denk na. Ik draag mijn telefoon in een daarvoor bestemde armband. Om mijn andere bovenarm zit een lichtgevende band. En ik ben nog steeds omgeven door dezelfde drie mensen als daarnet. En toch waagt de jongeman zich eraan. Hij blijft doorvragen en hij komt steeds dichterbij, terwijl hij al veel te dichtbij is. Ook als ik geen antwoord geef. Ik krijg zijn vragen half mee. Met dank aan de muziek die mijn oren binnenkomt via de Bose Pulse in-earphones (die test ik dus, onder nogal onverwachte en verdachte omstandigheden). Ook zijn mijn ogen opzoek naar een uitvlucht, want wat moet deze jongen van mij? Behalve mijn telefoon, kerstverlichting en earphones? Wil hij gewoon een aardig gesprek aanknopen? De wietlucht komt me ondertussen tegemoet. En mijn hartslag zit inmiddels in mijn keel (en oor). Het kost me moeite om rustig te blijven. De uitweg vind ik gelukkig door cool te blijven, de weg over te steken. En richting het station te sprinten. Waarna ik de brug oploop die me over de sporen heen laat zweven. Dat doe ik bewust. Omdat je de brug enkel te voet op kunt lopen, met of zonder fiets in je hand. Je kunt er in ieder geval niet tegenop fietsen. Ik ren. Krampachtig. De brug is voldoende verlicht door de spots die in het wegdek verwerkt zijn. Ik blijf telkens over mijn schouder kijken om te zien of ik hem kwijt ben. Als ik bij het einde van de brug ben, weet ik het zeker. Hij is me niet achterna gelopen/gefietst. Ik haal opgelucht adem. En kijk naar de app die mijn hartslag aangeeft. Die zakt langzaam. Toch merk ik dat de adrenaline ervoor heeft gezorgd dat ik kon handelen op de manier zoals ik deed. Ben je bekend met de politietermen vluchten, vriezen, vechten? Dat zijn drie uitgangsposities die je hebt in geval van nood. Van te voren is niet te bepalen waar je voor kiest. Ik heb me meermaals in de positie bevonden, zoals hierboven geschetst door de jaren heen. En toch heb ik nog steeds geen goede afweertechniek gevonden, want terugpraten werkt niet (altijd). Vechten is geen oplossing. En bevriezen, wat gebeurt er dan? Vluchten, indien haalbaar, lijkt me altijd de beste optie.

Want mijn hartslag, gaat veel en veel te snel
Dit is wat experts zeggen over dit fenomeen. ‘Je lichaam maakt bij angst en stress stofjes aan waardoor je lichaam in de vecht-of vluchtpositie komt. Dit is een verdedigingsmechanisme dat bij mensen en dieren optreedt als er acuut gevaar dreigt. De reactie begint met acute hevige angst en stress. Als gevolg hiervan produceert het lichaam grote hoeveelheden adrenaline en cortisol (stresshormonen), de bloeddruk en hartslag gaan omhoog, de spieren worden gespannen, haren komen rechtop te staan (kippenvel), de zintuigen worden scherper (pupillen verwijden, oren staan rechtop) en de pijngevoeligheid daalt naar een zeer laag niveau (endorfinestimulus). Hierdoor is het lichaam voorbereid op een gevecht of om op de vlucht te slaan.’ Bron: gezondheidsplein.nl

Met of zonder?
Terwijl ik verder loop richting het centrum van de stad denk ik na. Ben ik beter af zonder muziek in dit soort situaties of met? Zonder muziek hoor ik beter wat er op me afkomt en neemt mijn lichaam zintuigelijk waar dan met enkel zicht alleen. Met muziek op ben ik meer gefocust, maar ik kan me dan ook beter van dingen afsluiten. Ik zie dat ik wel vaker word toegeschreeuwd, weliswaar van een grotere afstand, dan zoals dat nu het geval was. Maar ik hoor dan niet wat er gezegd word. Ik kan er dan dus ook niet op ingaan. In dit geval is dus voor beide iets te zeggen in een dergelijke situatie. Als ik naar mezelf kijk loop ik daarom liever met muziek. Zeker in de avonduren, weliswaar op een volumestand waarbij ik belangrijke omgevingsgeluiden waarneem met mijn oren. Muziek beluisteren tijdens het sporten zorgt in mijn geval voor dat ik niet naar mijn eigen ademhaling hoef te luisteren. Iets wat ik nogal afleidend vind. En als ik toch iets over dat patroon van de ademhaling wil weten kijken ik wel naar de Bose Connect app. Tot zover gisteravond.

Coole vriend
Okay ik moet je eerlijk toegeven dat dit de meest ongebruikelijk product test ooit is. Gezien de omstandigheden waaraan ik het product onderwierp. Daarom bekijk ik ook even wat mijn go-to webwinkel hierover zegt. ‘De Bose SoundSport Pulse zijn zweetbestendige sport oordopjes met een ingebouwde hartslagmeter. Via Bluetooth stream je muziek van je smartphone, zodat er geen kabels in de weg zitten en je alle bewegingsvrijheid hebt tijdens het sporten. Ondersteunt je telefoon NFC, dan hoef je de afstandsbediening in de kabel alleen even aan te raken en de verbinding is gemaakt. Met de afstandsbediening schakel je tussen nummers, bepaal je het volume en voer je handsfree telefoongesprekken. De accu gaat tot 5 uur mee. Via de gratis Bose Connect smartphone app houd je je hartslaginformatie bij. De Pulse oordopjes kunnen ook worden gebruikt met fitness apps als Runkeeper, Runtastic en MapMyRun. Zo haal je het maximale uit je sportsessie.’ Tot zover de productbeschrijving. Ik kijk tegenwoordig ook naar de reviews, die vertellen je namelijk hoe gebruikers het product daadwerkelijk ervaren…

Dan volgen nu nog enkele waarnemingen door mijn ogen en oren.

Eye’s on the price
Wat betreft de prijs van de Bose SoundSport Pulse? €229. Dat is inderdaad aan de hoge kant, maar bij Bose durf ik die investeringen te maken, omdat ik de producten al jarenlang als zeer betrouwbaar ervaar en ze hebben al heel wat meegemaakt en overleefd. Dus die prijs is hoog, maar het absoluut waard.

Draadje
De oortjes zijn sort of draadloos. Het draadje dat oordoppen aan elkaar verbind is toch echt een draad. Mijn hoge staart is daardoor af en toe in gevecht met de draad die achter mijn hoofd langs loopt. En ook al bevestig ik het draadje aan de kraak mijn running shirt, dat voorkomt niet dat ik hoordoor soms mijn oortjes uitwip.

Comfort
Omdat de oortjes nogal groot en robuust lijken zo op het eerste gezicht, dacht ik dat dit ten koste zou gaan van het zitcomfort. Niets in minder waar. Het is echter wel van belang dat je de juiste oortjes grote (er zijn drie maten meegeleverd) erop zet, om ervoor te zorgen dat de headphones zo goed mogelijk blijven zitten. In mijn geval zijn dat de medium oortjes. Ik kan springen, rennen en sprinten zonder dat ze uitvallen.

Linken met smartphone
Het linken met de smartphone gaat na het installeren van Bose Connect probleemloos en het onthoudt je laatste devices. Kan de soundlink niet linken, met je smartphone, omdat je bijvoorbeeld de Bluetooth hebt uigezet. Dan gaat de soundlink automatisch door naar de volgende in het rijtje. Bijvoorbeeld je laptop. Het meten van de hartslag via is handig en ontzettend accuraat, maar als je sport met een sporthorloge is deze vergelijkbaar.

Aanrader?
Ja. Om bovengenoemde (levensreddende) redenaties.

?

Francien (& Joyce)

Liefs,

Model Bregje
Foto door Joyce Bongers