Hij blij, wij blij

Gisteren was het eindelijk zover! De Nike Run Club Amsterdam ging van start. En wat voor een start? Wat waren er véél mensen. Het stemt mij goed te zien dat ik niet de enige (import) Amsterdamse hardloper ben. Het is ook best leuk om te zien wie er allemaal schuil gaan achter de Facebookberichten die wij op onze post van afgelopen vrijdag ontvingen.

Helaas moest ik het deze keer zonder mijn partner in crime Fieke doen, want zijn vertoefd nog steeds heerlijk in Thailand. Yes I’m jealous. Ik bedoel een beetje zon zou mij vast heel goed doen! Helaas ik moet nog even doen met mijn net verworven zonnebank.

Back 2 the story. Ik arriveerde rond half 6 bij de Nike store in de Kalverstraat. Aldaar werd ik ontvangen door een groot en enthousiast team! Na het invullen van mijn gegevens ontving ik ruil hiervoor een prachtig shirt, getuige ook de foto’s.  Shirt uit, nieuwe shirt aan!

Om 18:15 overstroomde de winkel met runners. Iedereen was klaar voor de meet&greet met de ‘#ikbenblij’ man, Churandy Martina. Ten overstaand van ons allemaal beantwoorde hij vragen. Waarop hij de meest grappige en ludieke antwoorden gaf. Hij blij, wij blij!

Rond 18:30 gingen we dan toch echt van start. Midden in de Kalverstraat begonnen we met de warming-up. Daar sta je dan, omringd door  meer dan 100 jongens, meisjes, mannen en vrouwen! Samen sprongen we heen en weer. Niemand die er nog door kon. Omstanders, voorbijgangers en toeschouwers moeten even gedacht hebben wat is hier aan de hand? Simpel, WE RUN AMS!

Het was de bedoeling dat we 5 km ging hardlopen, er waren drie verschillende tempo’s waarin je deze kon volbrengen, te weten 5K in 35 min, 5K in 30 min en 5K in  25 min. Ik dacht wel even de 5 km in 25 minuten te kunnen volbrengen. Onder druk van een groep moet je je toch iets meer uitsloven dacht ik zo.. En aangezien ik de 5K sneller wil gaan lopen leek mij dit de perfecte uitdaging.

Hier ging het eigenlijk al mis. Ik moet dit natuurlijk eerst moeten opbouwen, ik heb jullie dit nog wel zo netjes uitgelegd in mijn voorgaande blogpost, zelf sloeg ik dit advies volledig in de wind. Toen de ‘#ikbenblij’ man het startshot gaf leek het letterlijk alsof mijn groep gelanceerd werd. We renden gewoon allemaal in sprinttempo de Kalverstraat uit richting het Vondelpark. Voorbijgangers werden nog net niet om ver gelopen, o boy wat gingen we hard! Ik vond het geweldig, ik dacht alleen wel hoe ik ga ik dit in vredesnaam 5 km lang volhouden? Wij stopten niet voor trams, maar trams stopten voor ons, omdat we in zo’n hoog tempo voorbij geraasd kwamen.

Eenmaal in het Vondelpark waren aldaar de nodige cheer-on’s van toeristen en locals! Het moet er best wel imposant uit hebben gezien zo’n groep renners op topsnelheid..

Halverwege de 5 km, raakte ik achterop in het peloton (ik was nog net niet de spreekwoordelijke ‘rode lantaarn’). Ik voerde ondertussen een heel interessant gesprek en probeerde mee te komen in het tempo. De groep viel ietwat uit elkaar, maar ach verschil moet er zijn. Ik moest mijn meerdere herkennen in deze über fanatieke groep! En ik maar denken dat ik nog redelijk snel was, omdat ik toch best vaak loop. WRONG! Ik was onder de indruk! De volgende keer sluit ik misschien toch aan bij het groepje onder mij…. Of juist niet? Want ik heb het wel volgehouden.

Ik moet je eerlijk bekennen dat dit voor mij de eerste keer was dat ik echt mee rende in een ‘Club’, maar het was echt heel erg gaaf. Je leert nieuwe mensen kennen en je wordt onbewust gepusht door anderen het beste uit jezelf te halen! So join the club at WE RUN AMS.

So I will be there next week! You 2? See you there! 

?

Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Ik zag ook een aantal lezeressen op het event! Superleuk dat jullie er waren!