Doei kluscursus?!

Sjors, Kevin en Marcel (of was het Stefan? GOD wat hoop ik nu dat ik jullie namen goed onthouden heb!) die me gisteren eerst stoorden en vervolgens aanmoedigden met het trainen voor de halve marathon EN het schrijven van het stukje voor GirlsLove2Run, deze is voor jullie!

Het kan verkeren, GirlsLove2Run lezers.

Het ene moment koop je kerstcadeautjes en plan je de December verplichtingen in, het volgende moment sta je met drie logeertassen en een gebroken hart in je voorlopige nieuwe huis. Boem. Weg 4 jaar, weg vriend, en weg weddenschap.

Nou ja. ik hoef in elk geval niet op kluscursus, am I right?

Geen zorgen, het gaat goed en ik ben geen wandelend wrak. Ik heb een fantastisch steun systeem van familie en vrienden , ik heb een leuke baan, een leuke blog met lieve lezers, en op dit moment is mijn favoriete bezigheidstherapie is koken. Ik win deze break up op m’n sokken man.

MAAR NU?

Maar die halve marathon he? En die weddenschap? Met je ex? Wat moet je daar dan mee?Ik kan er in principe onderuit want dames, figuurlijk maar ook letterlijk: All bets are off with dudes that break you heart. Alleen daar gaat het nu niet meer om. De laatste weken merk ik dat ik maar een vraag aan mezelf hoef te stellen om een goede beslissing te maken: Maakt dit van mij de persoon die ik wil zijn?

En dus was dit voor mij makkelijk. Ja. Ik wil wel iemand zijn die traint voor de halve marathon. Eens kijken hoe dat is. Ik wil iemand zijn die een halve marathon kan lopen. Dat lijkt me wel interessant.

Dus dat werd heel gemakkelijk een weddenschap met mezelf: Ik ga trainen en loop binnen een half jaar een halve marathon. Als ik het niet doe ben ik een sukkel en als ik het wel doe is dat gewoon tof.

THE FIRST RUN(S)

En zo rende ik 3 januari voor het eerst in vier maanden weer!

Lin nam me mee voor een klein stukje bij de Kralingse Plas, gewoon om te testen. 5 x 500 meter hardlopen, 1 minuut rust, en een mini heuvel traininkje. En wonderwel, dit ging goed.

Ik vond het leuk (thanks Lin), ik raak niet buiten adem (thanks Bikram Yoga) en mijn enkel zwelt niet op tot iets wat je ziet in Medical Horror Stories op Discovery Channel (thanks yoga en goede hardloopschoenen).

Ik ga vervolgens zelf s’ochtends vroeg een stukje rennen in mijn nieuwe woonplaats met Cari Lekebusch in m’n oren en een reflecterend jasje aan: Opnieuw 5 x 500 meter en dan een minuut rust.

Ook dit gaat prima. Wat helpt. Ik zit s’middags als een grijnzende debiel achter mijn computer, naar hardloopwedstrijden te kijken.

Zaterdag loop ik opnieuw met Lin, dit keer 6 x 500 meter met een duidelijke versnelling naar het einde toe –en weer die KLOTE heuvel, waar ze me nu TWEE KEER overheen stuurt. HARTELOOS. Maar daarna voel ik me heerlijk.

THE PLAN

Nu blijf ik een paar keer per week hardlopen, met stukjes van 500 meter opbouwen en houd ik m’n enkel nog goed in de gaten. Voorlopig gaat het goed, maar eerlijk, nu ren ik natuurlijk alleen nog maar stukjes die de gemiddelde kip nog zou kunnen vliegen.

Dus dames en heren, het begin is er nu echt. Volgend stukje staat de teller weer wat hoger en heb ik weer wat meer te melden. Met minder gebroken harten en wat meer hardloop kilometers.

PH: Mariët Mons

?

Lianne

Follow my blog on Instagram or Facebook. to keep up to date! See you!