Lieve Tommy,

Dankjewel voor je brief.

Ik ben voor je gevallen
blind dat ik was,
roekeloos de route volgend die jij zorgvuldig uitzette.
Ik geloof in het maken van bewuste keuzes hoor,
maar waar ik óók in geloof
is dat we uiteindelijk voorbestemd zijn
om ons te storten in de dingen
die we geheel willekeurig voorgeschoteld krijgen.
En jij kwam op mijn pad,
in duizenden kilometers
in miljoenen ademhalingen
in elke versie van de werkelijkheid,
jij kwam langs,
en ik stortte me voorover.
Lang liet ik je naast me lopen.
Iets te lang… Je brief komt te laat.

Ik schrijf je nu terug,
maar ik beantwoord je niet meer.

Liefs,

Anouke