Run4Schools
Ik zit hier enkel tegen jou te praten, omdat ik sport. Hardlopen om precies te zijn. Als ik dat niet had gedaan, dan had ik hier nu niet gezeten.
Teamsport?
Hardlopen deed ik al toen ik nog heel klein was. Teamsporten waren niet mijn sterkste kant, omdat ik nogal aanwezig was in teams (geef me een publiek en ik speel (toneel)). Hardlopen, dat deed ik. In eerste instantie om rustig te worden en daardoor de lerares ook minder tot last te zijn. Ze liet me vaak drie rondjes om de school heen lopen, om daarna weer geconcentreerd en wel aan mijn tafeltje te kunnen gaan zitten en me te richten op mijn schoolwerk. Althans, daar hoopte ze op.
Unstoppable
Ik maakte die rondjes om de school dagelijks. Ook al was ik toen nog geen acht jaar oud. Ik vond het heerlijk. Kon zelfs uren doorgaan. Iets met een onuitputtelijke energiebron. In die momenten dacht ik na. Liep ik bijna in mijn onderbewuste. Ik kende elke hoek, elke ondergrond. Ik liep daar veilig. Ik liep daar fijn. Ik liep daar omdat het kon.
Veilig vs. Onveilig
Maar stel je eens voor: een schoolplein in een zeer arme wijk, omgeven door huizen waar de grootste drugshandelaren van het land wonen. Daar kan geen kind die rondjes om de school maken om af te koelen. Want wat gebeurt er als je buiten de muren van je schoolplein stapt? In wat voor omgeving kom je dan terecht? Veilig? Onveilig? Is de kans groot dat je in een gang terecht komt? Ja, ontzettend groot. Zelfs zo groot dat je ouders zich misschien al uit geldgebrek of andere omstandigheden aangesloten hebben bij dergelijke gangs.
Run4Schools
Wat doe je dan? Dan richt je Run4Schools op. Dat deed niet ik. Dat deed Leslie, in Kaapstad. Om kinderen zo lang mogelijk binnen de muren van een (basis)school te houden. Een naschoolse opvang, niet omdat je ouders nog aan het werk zijn, maar een naschoolse opvang in de vorm van sportprogramma’s om je daarmee op een soort van veilige plek te houden. Maar ook om ervoor te zorgen dat je leert om te gaan met normen, waarden en gestelde regels. Om letterlijk nader tot elkaar te komen. Om je te laten inzien dat geweld niets oplost, en dat je maar beter met elkaar kunt spelen (lees: sporten) in plaats van tegen elkaar. En om te leren dat je tot meer in staat bent dan je denkt.
Maatstaaf
Toen ik vorig jaar samen met Fieke het schoolplein op stapte om bij een sportdag aanwezig te zijn, voelden we ons niet alleen ongewenst (ook al waren we hartstikke gewenst), maar vonden we het vooral moeilijk dat we onszelf ongewild vergeleken met hen, langs onze eigen maatstaf. Wij kunnen namelijk niet bepalen voor de kinderen die naar die bewuste school gaan, waar het geluk en ook het ongeluk zit. Daarnaast bevloog ons een gevoel van onveiligheid (wederom onze eigen optiek). De school in kwestie was net drie weken dicht geweest vanwege de vele gevechten. Gevechten tussen gangs onderling aangaande drugs.
I need you
Denk eens terug aan je eigen jeugd, hoe veilig die vergeleken met de jongeren in Kaapstad is geweest. Hoe je alle vrijheid had om buiten te spelen, naar school te gaan en te sporten. Nee ik vraag inderdaad nooit geld van jou, maar nu maak ik een uitzondering. Al is het maar 1 euro. Alles helpt om dit programma dat Run4Schools momenteel op vier scholen aanbiedt in stand te houden.
Sport has the power to change the world
“Sport has the power to change the world.It has the power to inspire, the power to unite people in a way that little else does.., is more powerful than governments in breaking down racial barriers.” Ik geloof daarin. Ik sta daarvoor. Ik wil niets liever dan in april het bedrag overhandigen wat ik samen met jou heb ingezameld.
?
Fieke & Francien
Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter
P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!