Marloes: The day after

Aangenaam kennis te maken, mijn naam is Marloes (Marathon) Berghege. Afgelopen zondag liep ik de marathon van Amsterdam.
Inmiddels zijn we een dag later en ik lig volledig in de kreukels. Staan, zitten, liggen, denken: het is allemaal even k*t. Het was mijn derde marathon, maar schijnbaar went het niet, want van deze marathon heb ik de meeste pijn tot nu toe. Heel oneerlijk en keihard, vind ik.

In de hoek van de kamer staat nog mijn rugzak van gisteren. Ik rits hem open en de geur van natte hond komt mij tegemoet. Misschien had ik mijn marathon outfit even moeten uithangen. Geen kracht voor nu. Bij gebrek aan een oplossing rits ik mijn rugzak gewoon weer dicht. Opgelost.

Er komen wat foto’s binnen van de race. Ik bereid mij mentaal voor, want ik heb een historie van intens lelijke actiefoto’s. Ze vallen mee. Er zijn er zelfs twee die echt tof zijn. Dat gaat dus wél beter na drie marathons.

Al de hele dag heb ik dorst, maar ik ben bang om te plassen, want daarvoor moet ik op een pot zitten en om te gaan zitten moet ik mij laten vallen wegens de spierpijn. Niet echt een feest. Ik kan het helaas niet langer uitstellen en op de pot blijk ik ook nog ongesteld te zijn geworden. Wederom oneerlijk en keihard, vind ik.

Gelukkig heb ik een ‘snack-vrijbrief’ die over een aantal dagen weer verloopt. Ik fantaseer al weken over de troep die ik allemaal naar binnen zou werken na de marathon. Het bleek ‘wishful thinking’. Na de race at ik als een muis, omdat het mij allemaal ‘zo hoog zat’. Ook vandaag blijft het vreetfestijn uit. Ik word overspoeld door gevoelens van honger afgewisseld met momenten van misselijkheid. Niet alleen mijn benen doen zeer, maar ik heb te maken met een serieuze vorm van algehele malaise. Al die kroketten moeten dus nog even wachten.

Tja, nu vraag je jezelf misschien af: Marloes, hoezo doe jij dan die marathons? Dit klinkt helemaal niet leuk. Nee, dat klopt. Dit is niet leuk, maar dit is de fijnste niet leuk die er is. Het gevoel dat ik zoiets absurds als een marathon kan uitlopen, geeft mij het gevoel dat ik alles kan als ik het maar wil en dat is het beste gevoel ooit. Dan maar een paar dagen rondlopen als een gekkie met die verstijfde benen van me, want dat ben ik natuurlijk ook: een gekkie.

Marloes wie?!
Marloes Berghege is schrijfster (voor &C en Girls Love 2 Run) en loopt hard. Niet heel hard, maar ze loopt wel. Marathons zelfs en dat kan ze zelf ook nog steeds niet geloven. Verder is Marloes bekend (bij cafetaria Toetje), een absolute lees nerd, doet ze allang niet meer waar ze voor gestudeerd heeft, draait ze graag Hazes en niet eens stiekem, wordt ze kriebelig van lange nagels en is ze getrouwd met een sport gekkie.

Niets meer missen van Girls Love 2 Run?
Volg ons dan op Instagram of Facebook en blijf up to date!