Train like Dafne Schippers

Faalangst?!
Weet je wat ik het allerengste vind in de hele wereld? Mensen iets vragen. Van de kapper tot de tandarts. Kijk, op mijn blog heb ik daar in woord geen problemen mee. Dat is mijn veilige haven. Maar bovengenoemde mensen, bellen, mailen of aanspreken op hun titel durf ik niet. Laat staan als het om een BN’er of baas gaat. Tenzij ik NIET weet wie ik voor me heb. Dan durf ik namelijk alles. Dat is me in het verleden bijvoorbeeld al eens gebeurd met Kay Nambiar.

10646955_588454001267034_394652689414020173_n

Mijn voormalige baas, waartegen ik in geuren en kleuren mijn wildste verhalen uit de doeken deed tijdens onze gezamenlijke lunchbreak runs. In de veronderstelling dat hij één van de vele ‘normale’ werknemers was. Little did I know dat hij verantwoordelijk was voor de vestigingen in Londen, Parijs, Berlijn én Amsterdam.

Ik maak (schijnbaar) een verpletterde (eerste, energieke) indruk op mensen, want op de één of andere manier onthouden me ze wel altijd. Ik weet niet of dat positief of negatief is. Vanaf het moment dat ik doorheb wie er voor me staat kan ik niet meer normaal doen. Dan lijk ik net een lamgeslagen kat. Ik word zenuwachtig. Klap zelfs dicht – ja echt. En sta mijn plek vrijwillig af aan een collega blogger of journalist. Stom he?

Tijdens mijn ADHD behandelingstraject kwam ik er met behulp van mijn coaches achter dat ik mezelf niet op waarde kan schatten. Ik cijfer mezelf weg, of doe mijn werkzaamheden af als onbelangrijk. Ik ben me er van bewust, maar kan het (nog) niet veranderen. Daarom krijg ik ondersteuning van een management dat mijn belangen behartigt. En als ik zelf toch een poging onderneem, dan lijkt er geen gulden middenweg te zijn. Ik cijfer mezelf dus compleet weg, óf ik ga er te hard op. Beide opties leveren niets op. Behalve een reeks aan gemiste kansen en een rotgevoel, waar ik dagenlang last van heb. Dat ik ook nog iedereen (GRATIS) wil ondersteunen met raad en daad levert me per week acht tot tien vrijwilligersprojecten op. Waarvoor ik, als je het vanuit een zakelijk oogpunt bekijkt, betaald dien te worden. Toch faal ik daarin voortreffelijk. Ik verlies er mijn focus door en het neemt het kostbare tijd in beslag. Ik dwing mezelf er sinds kort toe maar één á twee vrijwilligersprojecten per week aan te nemen. Tevens probeer ik mezelf aan te praten dat ik goed genoeg ben om het een en ander te bewerkstelligen. Want anders blijf ik mezelf teleurstellen. Ik kan namelijk de mensen om mij heen prima adviseren als het aankomt op hun (media)waarde, als het om mezelf gaat kan ik het (nog) niet.

NRC_DafneSchippers_GL2R (11)

Afwijzing is mijn grootste vijand
Als ik begin vorige week word uitgenodigd voor het #trainlikedafne event wil ik de mail direct in mijn digitale prullenbak flikkeren. Begrijp me niet verkeerd, ik wil en ga erheen – maar even komt de gedachte in me op een interviewverzoek aan te vragen. Ook die gedachte schuif ik regelrecht van de baan. Dat is geen optie. Ik ben MAAR Francien van Girls Love 2 Run. Ik ben me bewust van deze gedachte. Spreek mezelf toe en stuur aarzelend een mail terug naar Britt, de beste PR-dame van Nederland. “Mag ik Dafne misschien interviewen voor Girls Love 2 Run.” Het woordje ‘misschien’ laat ik bij nader inzien weg. Ik wil haar interviewen. En druk uiteindelijk vastberaden op verzenden. Gelijk vliegt het door mijn hoofd dat het hoogstwaarschijnlijk een afwijzing wordt. Als ik na enkele uren mijn mailbox open zie ik een reply van Britt. Ik laat de mail ongeopend aan me voorbij gaan. Bang voor een afwijzing.

NRC_DafneSchippers_GL2R (6)

Nederlaag incasseren
Pas na twee dagen open ik de mail alsnog. Ik zit klaar om mijn nederlaag te incasseren. Ik hoop dat mensen (klanten, pr-dames, marketinglullo’s en zuurpruimen) nu misschien beter begrijpen dat dat één van de redenen is waarom ik niet (altijd) reageer op mails. Ik kan namelijk dagenlang wakker liggen van een dergelijke afwijzing. Ook al is het vaak niet eens persoonlijk. Terug naar die bewuste mail. Het tegendeel is waar! Ik krijg groen licht om Dafne te interviewen. En zo geschiedde, samen met Annemerel, en Babette van Glamour.

NRC_DafneSchippers_GL2R (7)

This is the moment
Ik denk dat maar een enkeling kan bevatten wie er op dit moment voor mijn enige echte eigen neus zit. Het is Dafne Schippers. Dé vrouw die zilver pakte op de 100 meter sprint in Beijing en goud op de 200 meter sprint in diezelfde stad. Deze vrouw is GROOTS. Besef je je dat? Ik kan er namelijk niet helemaal bij met mijn hoofd. Ze staat op gelijke hoogte met niemand minder dan Usain Bolt. Waar ik haar twee jaar geleden mocht ervaren als een ontzettend gedreven, bijna verlegen topsporter zit ik nu tegenover een zelfverzekerde vrouw, die zeer ontspannen oogt en aandoet. Even denk ik terug aan haar, uit verband getrokken, grapje richting Sven Kramer. Precies dat grapje laat me inzien dat ze inmiddels is uitgegroeid tot een topsporter van wereldformaat.

NRC_DafneSchippers_GL2R (8)

Heeft Dafne OOK een blog?!
Wat veel mensen niet weten, is dat Dafne samen met haar zus een foodblog heeft. Ook ik wist dit niet, totdat Annemerel me hier enkele weken geleden over inlichtte. “Je hebt een blog, vertel: hoe en waarom ben je hiermee begonnen?” “Een paar maanden geleden ben ik hiermee gestart. Ik woon heel dicht bij mijn zus, we doen veel samen. Voeding is heel belangrijk voor me. Voeding is natuurlijk sowieso heel erg belangrijk voor een sporter. Ik denk ook echt dat je daar dingen uit kunt halen. Ik vond het gewoon leuk om er meer over te weten. Dus zo ben ik eigenlijk stap voor stap begonnen door erover te lezen, door steeds meer mijn eigen voedingsplan te bedenken. Toen ben ik het helemaal alleen gaan doen. Zonder een diëtiste. Ik doe het nu vanuit mijn eigen ervaring.”

NRC_DafneSchippers_GL2R (10)

“Zijn er dingen die jij anders doet ten opzichte van deze voedingsexperts?” vraag ik haar. “Ja enorm. Ik kwam niet op mijn streefgewicht en het lukte allemaal niet zo goed. En ze raadden me enorm veel suiker aan. Ik moest echt drie keer per dag kwark eten. Brood en noem maar op.”

“Vond je dat überhaupt lekker?” vraagt Annemerel haar. “Nee!” zegt ze lachend. “Wat ik nu eet vind ik veel lekkerder. Veel natuurlijker. Gewoon zonder zakjes en dingetjes. Echt puur natuur eten. En ik merkte dat ik kilo’s afviel zonder dat ik daar eigenlijk iets voor hoefde te doen. Je eet best wel veel. Als je heel veel groente eet dan heb je nog steeds niet heel veel calorieën binnen, maar wel de vulling in je maag.” “Dus eet je nu heel veel koolhydraten?” vraagt Annemerel haar. “Ja, ik eet nu heel veel eiwitten, omdat ik natuurlijk een explosieve sport beoefen. Dus dat scheelt al heel erg. Ik heb niet zo heel veel koolhydraten nodig.”

NRC_DafneSchippers_GL2R (3)

Olympische Spelen 2016
“Wat ga je nu anders doen dan dat je tot nu toe hebt gedaan in de aanloop naar Rio 16? Ga je je afsluiten van de buitenwereld?”, vraag ik. “Ik probeer wel een beetje zo te leven als ik al deed. Ik denk dat dat prima is. Uiteindelijk is het een superbelangrijk toernooi, maar het blijft ook maar een toernooi. Dat klinkt misschien gek.” Verrassend gek. Ze heeft het hier over de Olympische Spelen, waarvoor ze zich rechtstreeks wist te plaatsen dankzij haar overwinningen op het WK. Haar zelfkennis is mijns inziens groot. Ze kan dingen in perspectief stellen. Lees maar. “Het leven eromheen moet ook gewoon gaan zoals je het leuk vindt, want anders hou je het niet vol. Dus uiteindelijk laat ik er niet alles voor schieten. Indirect wel, maar ook weer niet. Je moet ook plezier hebben. Als je dat niet hebt, dan ga je het ook niet redden.”

NRC_DafneSchippers_GL2R (4)

Tips van Dafne
Babette: “Heb jij tips om te rennen als het straks weer kouder wordt, zodat het toch leuk blijft om eropuit te gaan?” “Ja! Door bijvoorbeeld de Nike Flash Pack collectie aan te schaffen”, fluister ik er snel doorheen. “Ik vind het heel erg leuk om intervaltrainingen te doen. In plaats van alleen maar heel lang achter elkaar te blijven joggen. Ik doe 30 seconden hardlopen, 30 seconden wandelen. Of een minuut, ligt er een beetje aan welke afstand je wil gaan lopen. Afwisselen met leuke oefeningen. Het gewoon allemaal net iets speelser maken.”

“Is er een speciale playlist die jij luistert?” – wederom een vraag van Babette. “Ik luister eigenlijk vooral top-40 muziek. Een beetje uptempo nummers. Maar niet iets heel specifieks. Ik vind de Sunday Morning playlist (van Spotify) gewoon heel relaxed. Ligt een beetje aan mijn stemming. Maar tijdens toernooien het liefste uptempo nummers.”

NRC_DafneSchippers_GL2R (5)

Train like Dafne
“Hoe vind je het om je eigen workout routine te hebben in de Nike Training Club app?” “Ja, superleuk als je ziet bij wie ik in het rijtje sta…” Dat vind ik dus heel vet. De groten der aarde (lees: atleten die bij Nike onder contract staan en die er toe doen) wordt de kans geboden een eigen workout routine te ontwikkelen. En daar staat Dafne nu dus gewoon tussen met haar hasses. Ja die Dafne, dat is me er een hoor. “We hebben het in Parijs gedaan. Dus dat was wel leuk.” “Je hebt alle foto’s van de shoot uitgeprint?” vraag ik haar. “Ik heb er een paar uit laten vergroten en deze hangen in mijn nieuwe huis. Dus daar kon ik de muren mee opvullen. Mijn ouders hebben er ook een paar gehouden.”

NRC_DafneSchippers_GL2R (1)

EK atletiek 2016: doet ze het, of doet ze het niet?
“Gaan we je trouwens terug zien op het EK atletiek in 2016 (dat gehouden wordt in Amsterdam)?” vraag ik haar. “Ja!” “YESSSS!”, zeg ik net iets te enthousiast. “Ja, om wedstrijdritme op te doen. Waarschijnlijk doe ik de 100 of 200 meter, maar niet beide. Dat wordt gewoon teveel. En de 4 x 100 meter (estafette).” Ik besluit mijn deel van het interview: “Nou dan komen we je van dichtbij aanmoedigen!”

NRC_DafneSchippers_GL2R (12)

Moe maar voldaan
Terugkijkend op dit interview ben ik blij dat ik de mail naar Britt heb gestuurd. Wat was het ontzettend leuk om haar samen met Annemerel en Babette te interviewen. Na het interview mochten we zelf aan de bak met vier onderdelen: intervaltraining, starten, speedsessie en de finale inclusief kwalificatieseries. Dit alles onder toeziend oog van Dafne natuurlijk.

Ga je, net als ik, Dafne volgen op weg naar Rio 2016? Breng dan vooral regelmatig een bezoek aan haar blog.

?

Francien  & Team Girls Love 2 Run

Foto’s Joyce Bongers
Eindredactie: Anneloes Dijkman

Follow my blog with BloglovinFacebook Instagram & Twitter

Recent