Vogeltjes kijken

Wanneer de parken weer volstromen met mooiweerloopsters, komen ook de vogeltjes weer tevoorschijn. Samen bezetten de lopers en vogeltjes de paden en de bomen en houden elkaar goed in de gaten.

“Nee, die dan.`
Met dat rode buikje en die gele pootjes. Van boom naar boom gaat ze: snel, langzaam, snel en weer langzaam. Leuk, moet ik ook eens proberen!
Moet je kijken hoe ze haar ene pootje voor de ander zet.
Dat lijkt wel getraind, dat kan niet anders, zo precies als ze dat doet.
Ze versnelt, versnelt nog een beetje en ha, nu vertraagt ze en begint om zich heen te kijken.
Met haar kopje van links, naar rechts, naar boven.
Het lijkt wel of ze iets zoekt of dat ze iets in de gaten houdt.
Zou ze honger hebben?

Of dat mannetje dat haar nu tegemoet komt dan.
Hij beweegt ook al zo bijzonder.
Kijk, ze komen nu wel heel dicht bij elkaar.
Hun buikjes raken elkaar nét niet.
Of ja, nu toch wel. Ach, wat schattig…
Hun kopjes helemaal in elkaar verstrengeld.

Maar zij heeft er genoeg van.
En uit elkaar fladderen ze weer.
Hij heeft de vaart erin.
Zij rustig, pootje voor pootje, terwijl ze weer om zich heen en naar boven kijkt.
Met haar kopje van links, naar rechts, naar boven.
Het lijkt wel of ze iets zoekt of dat ze iets in de gaten houdt.”

Het hardlopen neem ik soms iets te letterlijk: (te) hard dus.
Laatst kreeg ik een tip om te oefenen om eens wat zachter te lopen.
Deze luidde: vogeltjes kijken.
Een heel goed advies.
Maar helaas raakte ik al snel op de vogeltjes uitgekeken.xxTotdat ik me bedacht:
Die vogeltjes kijken ook terug…

?

Anouke

PH: Joyce Bongers

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Hoe zorg jij ervoor dat je niet te hard (of juist te zacht) loopt?

Recent