ZONDER KLEURSCH(E)UREN EEN (HALVE) MARATHON LOPEN

Het is dat ik geen Katja Schuurman heet, maar die naam zou me niet misstaan vanwege een groots probleem: schuurplekken die ontstaan tijdens een duurloop vanaf 15 kilometer. Het had dan ook niet lang meer geduurd of ik had me om die reden de naam Francien Schuurvrouw laten aanmeten. Zij het niet dat ik bekend sta om dit probleem en er een jongeman, genaamd Reginald, op mij af is gestuurd (Dankjewel Leslie). Met de pick-up line: ‘Jij bent toch Francien van borsten MET korsten?’ Ik kijk hem vragend aan. Denk na. Heeft dit te maken mijn boek? Nee wacht, hij duidt hiermee op mijn horrorverhalen over schuurplekken. ‘Klopt.’ antwoord ik zelfverzekerd. ‘Binnenkort heb je borsten ZONDER korsten met dank aan Smoovall.’ zegt hij vastbesloten. ‘Dat bestaat niet.’ antwoord ik. ‘Dit is mijn adres (visitekaartje), ik zie je binnenkort wel op GL2R HQ kantoor.’ zeg ik en draai me om. En zo geschiedde.

Eerlijkheid duurt het langst. Daarom onderwerp ik Smoovall aan een crashtest. Want, net als de makers, vind ik dat je dit product moet aanschaffen in de wetenschap dat het een oplossing biedt. En de gebruikerservaring is van groot belang voor de doorontwikkeling van het product. Dus wat nu volgt is mijn ongezouten mening.

De waarheid doet pijn
Smoovall belooft mijn lang(st)lopende probleem (schuurplekken dus) op te lossen. Alleen heb ik in het dagelijks leven geen last schuurplekken. Dit probleem komt bij pas om de hoek kijken als ik hardloop. De vaste lezer (her)kent mijn probleem. Loop ik verder dan 15 kilometer dan liggen beide borsten erbij als aangeschoten wild. Ik wil het nog net niet vergelijken met een borst vergrotende operatie, maar het scheelt niet veel. Het pijnlijkste moet nog komen… Namelijk het moment waarop ik de douche niet langer kan vermijden. Zodra het water (koud of warm) de plek(ken) des onheils bereikt gil ik het uit! Het is alsof je in de brand staat. Vergelijkbaar met de gloeiende pijn die ik als 15-jarige overhield aan het beslaan van honk 3. Aften, die normaal in je mond staan bij een aflatende weerstand, waren terug te vinden op mijn (schaam)lippen. En telkens als daar ook maar iets van water (in de vorm van urine) langsliep stond ik in vuur en vlam. En dat een week lang. Ik weet het, too much information, maar dan weet je a. hoe vervelend een SOA kan zijn en b. hoe onverdraagzaam een schuurplek kan zijn. Over schuurplekken praten doet niemand (tenzij je Franzien heet), vaak omdat ze op de meest belachelijke plekken tot uiting komen. Want ik heb in een ver ver verleden ook tot twee keer toe te maken gehad met een Sloggy hipster afdruk op mijn bil partij, en de schaamstreek werd ook gestript van huid en haar. Dat kreeg ik als souvenir van mijn ultra marathon avonturen. Kortom Smoovall belooft mijn lang(st)lopend probleem op te lossen.

Lachspieren
‘Eerst zien (lees: gebruiken), dan geloven.’ zeg ik tegen de makers, als ik en Joyce het product aannemen. Joyce kijkt aandachtig naar de verpakking. Leest wat erop staat. En schiet meermaals in de lach. Intussen pak ik de website erbij en ook die doet wonderen voor de lachspieren. Voorbeeld? Smoovall pretendeert ook een einde te maken aan semi-oplossingen…

Plakbank – …nee…gewoon nee… – Joyce ligt inmiddels onder de tafel. Ik verdenk Joyce ervan de maker te zijn van deze website. Aangezien beide beschikken over deze droge vorm van humor. ‘Nee, was ik het maar geweest.’ is haar antwoord.

Goedkeuring
De spray heeft inmiddels mijn (grijp grage) handen bereikt. En verdient qua vormgeving mijn goedkeuring. Als deze verpakking over een eigen Tinder-profiel had dan zou ik direct naar links. Swipen. Zo goed ziet het eruit.

Play spray?!
Kijk ik kan natuurlijk, net als ieder normaal functionerend mens, eerst even lezen hoe deze spray precies werkt en in elkaar steekt. Maar de dop is er al af, voordat jij het woord GLIJMIDDEL (kom ik straks op terug) leest. Alsof ik met de eerste de beste play spray te maken heb, spuit ik mezelf een ongeluk. Ditmaal niet om een verdacht vieze lucht te verdoezelen, maar om het gebruikersgemak te demonstreren. Om die reden moet mijn rechterhand, met de linker spray ik, het vrijwel direct ontgelden. Ik voel al snel nattigheid, maar die is van korte duur. En daar hoef ik niets voor te doen. Twintig seconden later is er niets meer te zien van de (transparante) substantie. Ik plaats de bus terug in het doosje en strijk met mijn linkerhand over de bovenzijde van mijn rechterhand. Fluweelzacht. Joyce kijkt me bedenkelijk aan. ‘Dus jij hebt normaal gesproken last van schuurplekken op de bovenkant van je hand?! Het is geen parfum dat je uittest…’ Terwijl ze dit laatste uitspreekt ruik ik aan mijn hand. ZO! Dat ruikt lekker.

Joyce, die inmiddels niet meer onder de tafel ligt, pakt speciaal voor de gelegenheid de gebruiksaanwijzing erbij en leest deze speciaal voor mij op.

‘Bepaal eerst exact welke huidoppervlakte (EERST NADENKEN EN DAN PAS DOEN FRANZIEN) wilt beschermen met Smoovall’s Huidcontact spray.

Schud (DAT ZAG IK JOU NIET DOEN FRANZIEN) de spray een aantal seconden voor gebruik. Hiermee zorg je ervoor dat de spray optimaal functioneert.

Breng de spray aan op de huidoppervlakte naar keus. Wij adviseren 2 tot 3 seconden (DUS NIET 10 SECONDEN FRANZIEN) te sprayen per huidoppervlak, maar gebruik gerust meer of minder indien nodig. Let op! Houd de spray bij het aanbrengen zoveel mogelijk rechtop, anders kan deze blokkeren. Wil je onze Huidcontact spray aanbrengen op een lastige plek (lies, dijen)? Ons advies is om even te gaan zitten, dat maakt het opmerkelijk makkelijker om de spray rechtop te houden tijdens het sprayen.

Let op! Tussen het aanbrengen door (linker been, rechter been, etc.) de spray telkens goed schudden (DAAR SCHREEF DEF RHYMES AL EENS EEN SONG OVER).

EnJOY(CE)!’

Test?
‘Francien wanneer ben je in de gelegenheid om Smoovall daadwerkelijk te gebruiken op de daarvoor bestemde huidoppervlakte(s)?’ vraagt Joyce me. ‘Als ik in Kaapstad een race loop. Dan kan ik de Vaseline ditmaal thuislaten.’

D-Day
Het is zaterdagochtend 19 november als ik en mijn vriend om 04:10 uur de wekker gaat. Ik heb mijn kleding de avond ervoor al klaargelegd. Naast het stapeltje kleding ligt de spray. Enkel gekleed in een hipster zijn mijn borsten als eerste aan de beurt. De contactspray zorgt ervoor dat ze in ieder geval klaarwakker zijn (goedemorgen stijve tepels!). Met name de huid onder mijn borsten voorzie ik van een prachtlaag. Daarna gooi ik mijn armen omhoog, want schuurplekken bij mijn oksels heb ik ook nooit een pretje gevonden. Omdat ik een kort broekje draag met een hoge taille neem ik mijn onderbuik ook gelijk even onder handen. En tot slot de dijbenen. Hoe ouder ik word, hoe beter ze het met elkaar kunnen vinden (haat).‘Schat, ik ga voor de 10KM, want mijn rug heeft het begeven (heeft niets te maken van de slaapkamerworkout van afgelopen nacht verzeker ik hem).’ Jij gaat toch nog wel de 21KM lopen? Al eens gehoord van Smoovall?’ vraag ik. Waarop hij de spray aanpakt. Hij draagt een hartslagmeter met bijbehorende band. Dus ter hoogte van de band maakt de spray contact met zijn huid. Ik wijs naar zijn tepels. ‘Die ook?’ vraagt hij verbaasd. Het is zijn eerste halve marathon. ‘Ja, die ook.’ zeg ik.

Om 04:50 uur zitten we in de auto onderweg naar Mitchells Plain (township) en tevens thuisbasis van Run4Schools. De stichting waarvoor Leslie verantwoordelijk is! Je weet wel, dat goede doel waarvoor Fieke, ik en Joyce ons in het verleden hebben ingezet.

Om 06:05 uur weerklinkt het startschot van de 21 kilometer en weg is mijn boy

Om 06:20 uur ben ik aan zet. Gewapend met een vlogcamera geniet ik van al het moois dat Mitchells Plain me te bieden heeft. Ik klaag niet. De zon houdt me gezelschap en ik kijk onderweg mijn ogen uit.

Als ik om 07:12 uur de finish over ga word ik per direct gediskwalificeerd. Ik word namelijk op heterdaad betrapt. Waarom? Ik heb geen verboden middelen gebruikt, ben in het bezit van een geldig startbewijs en heb de route ook niet veraangenaamd met mijn graffiti kunsten. Aanwijsbare vergrijpen waaraan ik me in het verleden meermaals schuldig heb gemaakt, maar uitgerekend vandaag niet. En toch, en toch zit ik goed fout. Je mag in Zuid-Afrika tijdens races namelijk niet gebruik maken van oordoppen. Tot zover mijn 10 kilometer race. Ik ben trouwens zonder kleursch(e)uren vanaf gekomen, op de diskwalificatie na dan he.

Nu is het wachten op de binnenkomst van mijn vriend. In deze bloedhitte (lees: 31 graden) ben ik heel benieuwd naar de stand van zaken. Na 1 uur 36 minuten bereikt hij de finish. Ook hij wordt op heterdaad betrapt voor hetzelfde vergrijp. Toch weet hij zich eruit te lullen door te zeggen dat hij hier niet van op de hoogte is en dat dit in Nederland niet opgaat. Vandaar zijn onwetendheid. Ik loop op hem af. Wil hem kussen, maar bedenk me als ik op 5 centimeter afstand van zijn gezicht bevind. Ik dwaal af naar zijn borstkast. Er is niet te zien. Totdat ik zijn shirt omhoog trek (waarbij ik even vergeet dat we niet alleen zijn). Zijn hartslag band opzij schuif. Er valt geen schuurplek te bekennen. Kijk dat is goed nieuws, omdat diezelfde band normaal gesproken al na 14 kilometer een stempel (af)drukt op zijn borstkast. Dan sta ik in eens oog in oog met zijn tepels. Ai, ai, ai. Die hebben het helaas niet overleefd. Ook al is de schade minuscuul, het is er toch echt. Ik stuur Reginald een appje op basis van dit gegeven. ‘Dat klopt, de tepel staat om die reden ook niet vermeld op de website. Heeft de huid onder en rondom de hartslagmeter band het wel gered?’ (aardig toch, die bezorgdheid?)

Tevens krijg ik er nog een uitleg bij per mail.

1) Tepels vormen een extreem lastige uitdaging voor Smoovall. Dit komt voornamelijk door drie aspecten:

2) Het is een extreem gevoelig huidoppervlakte, wellicht zelf het meest gevoelige (no shit Sherlock);

3) Type stof / materiaal heeft een grote invloed op de mate van wrijving. De ene stof is nu eenmaal stugger dan de ander; en

4) Sommige shirts houden meer zweet vast dan andere. Door zweet wordt een shirt zwaarder, waardoor de mate van wrijving met de minuut toe neemt. Dus hoe langer je loopt, des te meer zweet zich ophoopt in je shirt, des te meer wrijving op je tepels. Dit allemaal terwijl je tepels zelf met de minuut gevoeliger worden

5) En yes…tegen al dit geweld is zelfs Smoovall niet voldoende. Andere zalfjes en crèmes bieden hier inderdaad ook geen bescherming tegen. Tepelcovers (geen plakband heren!) of pleisters zijn dan je enige uitkomst.

6) Voor de goeie orde, toen we realiseerde dat Smoovall nog niet perfect functioneerde voor tepels, hadden we een keus. Of we gaan de markt op met een product die volgens meer dan 150 testpersonen bewezen effectief was (op tepels na), of we blijven doorgaan met ontwikkelen zonder enige garantie dat dit haalbaar is. Gezien de geweldige positieve ontvangst tot op heden lijkt onze keuze gerechtvaardigd. Maar nogmaals – we hebben goed scherp wat de beperkingen zijn van ons product.

Ik beantwoord het appje: ‘Voor de tepel moet hij dus in het vervolg overgaan op tepelcovers, want de tepel is een te hardnekkig obstakel voor de spray. Voor de rest werkt de spray goed. En is ook hij ongeschonden uit de race gekomen.’

Bij thuiskomst gaan we voor de final check, want als je onder de douche staat weet je dus echt of je al dan niet te maken hebt met schuurplekken. Ik overleef de douche. Mijn vriend op zijn tepels na ook.

Nog een keer!
Omdat ik maar geen genoeg krijg van de spray, besluit ik hem nogmaals te testen. Ditmaal op donderdagochtend 24 november om 05:00 uur. Op het programma 21 kilometer (easy run, cupcakes and champaign included). Om te zien om de spray ook nu volstaat.

De (Kaap)stad staat in de wolken ditmaal. We lopen onder Table Mountain langs. En ook al betreft het volgens mijn AirBnB host een easy run, dat is het voor mij niet. Vlak staat hier gelijk aan vals plat. En easy run betekent enkel dat we het rustig aan doen qua tempo. Ik klim mezelf een ongeluk, maar heb verrassend genoeg meer moeite met het afdalen. Mijn benen en boobs lijken continue te applaudisseren met elkaar (lees: schuurplekken lijken in de making te zijn). En dat terwijl ze voorzien zijn van een transparante laag Smoovall (een ademende, zijdezachte, microfilm laag die de wrijving aka applaus, opvangt).

Aan het einde van de run trekt mijn vriend ditmaal mijn shirt direct omhoog om te zien of de elastische band van de sport bh staat afgedrukt op mijn lichaam. Ik loop rood (voor schut) aan en dat komt niet door de red velvet cake die ik net aangereikt heb gekregen als beloning. Maar omdat er een tiental toeschouwers omheen staan. Die me niet begrijpend aankijken. Ik leg ze uit dat ik een product uitvoerig aan het uittesten ben. Ze zijn gelijk enthousiast. Of ik het de volgende keer wil meebrengen. Aangezien deze groep jaarlijks de 2 Oceans Race (56 kilometer) en Comerades (86 kilometer) lopen. ‘Deal!’ zeg ik.

Ik durf met recht te zeggen dat ik Smoovall mijn langstlopende probleem heeft opgelost.

Samenvattend
‘Hoe zou je Smoovall in één zin (lees: smoovtalk) samenvatten?’ vraagt Reginald me. ‘DAT IK EIN-DE-LIJK OVER BORSTEN ZONDER KORSTEN BESCHIK na een (halve) marathon.’

Nee wacht, dat kan beter.

“OM EEN SOA (DEELS) TE VOORKOMEN GEBRUIK JE EEN CONDOOM, OM EEN SCHUURPLEK TE VOORKOMEN (tepels helaas niet meegerekend) GEBRUIK JE SMOOVALL HUIDCONTACT SPRAY.”

Waar te koop?
Condooms bedoel je? Gewoon bij de drogisterij. Smoovall daarentegen online voor MAAR €12.99 (€2 verzendkosten). Op een website die als twee druppels water lijkt op de humor van Joyce Bongers en alleen daarom al de moeite waard is om te bezoeken.

?

Francien (& Joyce)

Foto’s door Joyce Bongers

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

P.S. Ik begrijp dat je mij niet altijd serieus neemt, daarom kun je ook de review van Miss Lipgloss bekijken nadat je de website van Smoovall hebt bezocht (sorry voor de URL spam, maar je MOET deze website gewoon bekijken): http://www.misslipgloss.nl/getest-oplossingen-tegen-schuren-benen-deel-1/