#13 Dagboek van een hardloopster
Het mediacircus waarin ik inmiddels zit gaat nog steeds onverminderd door. Ik vind het met vlagen te gek en met vlagen irritant. Het zijn niet de publicaties die me gelukkig maken, maar juist jouw reactie. Je hebt mijn boek gezien, gekocht en misschien ook al wel gelezen. Neemt de tijd om dit met me te delen via Snapchat, Instagram, Twitter of Facebook. Kortom ik word enorm gelukkig van jouw reactie op mijn boek.
Vrijdag
Ik heb een meeting met mijn management om te spreken over de vorderingen rondom het boek en wat er allemaal nog meer in gang wordt gezet. Lees: een lespakket, wellicht een kindervariant van mijn boek. Tussendoor probeer ik wat mails weg te werken. Ik beantwoord deze maand mijn mail niet, omdat ik daar simpelweg niet aan toekomen. Echt ver kom ik niet, want in de namiddag moet ik naar de Achterhoek. Ik reik die avond namelijk de award voor Sportvrouw van het Jaar 2015 in de Gemeente Lochem uit.
Ik tref daar niet alleen oude bekenden, maar wederom docenten van mijn middelbare school. Ook het praatje op het podium gaat me goed af met dank aan presentator Jeroen Toet. Over mijn boek zeg ik dit keer niets. Het draait eindelijk weer even alleen om sport. De winnares in kwestie wint titel naar titel als het aankomt op paardrijden. Ik vind het nog leuker dat zij de prijs wint, omdat ze ook uit Harfsen komt (daar ben ik zelf ook opgegroeid).
Ik scoor diezelfde nacht nog een taxirit naar Amsterdam met dank aan Jeroen. We hebben een goed gesprek over de tv wereld (in de tak sport) waar hij inzit en ik graag in wil. Ik kom om 01:27 uur in Amsterdam en besluit dat ik uit wil gaan. Dus bezoek ik Studio K. Voor het eerst in een hele lange tijd drink ik alcohol en kan ik er ook echt van genieten. Nu het boek daadwerkelijk af is en in de winkel ligt voelt het alsof ik mijn tweede baan eindelijk kan opzeggen. Ik hoef me niet schuldig te voelen dat ik hier nu sta. Ik hoef niet te denken dat ik de volgende dag aan mijn boek moet werken, want dat is er al. Het voelt bevrijdend.
Zaterdag
Dat ik pas om 05:00 uur mijn bed vind, vind ik dan ook niet erg. Dat het me rond de klok van 16:00 uur inhaalt is dan wel weer jammer. Ik moet iets opnemen, waar ik later meer over kan vertellen. Ik krijg de nodige snoep toegediend (lees: Snickers, Engelse drop en Pringles). In de hoop dat ik weer tot leven kom voor de camera. Helaas is mijn concentratie ver te zoeken vanwege een slaaptekort. Als ik om 19:00 uur thuiskom, val ik als een blok in slaap. Ik word om 23:55 uur weer wakker. Stap uit bed. Eet wat en ga er daarna weer inliggen.
Zondag
Uitslapen is er niet bij, want niemand minder dan Fieke staat om 08:30 uur voor mijn deur. Ze is speciaal uit Newcastle hierheen gekomen, zodat ik haar boek kan voorzien van een tekstje en handtekening. Ze staat erop. Helaas ben ik Koos Inspiratieloos en kom ik niet verder dan Lieve Fieke,.
Na een uur komen Joyce en Britt ons ophalen voor de epische adidas Pure BOOST X battle in het Westerpark. Later deze week meer daarover. Laat ik ieder geval zeggen, dat ik en mijn team er met de winst vandoor zijn gegaan! En dat is te gek.
Maandag
In de ochtend heb ik een interview met het Brabants Dagblad. Deze krant bracht de Tilburg zaak rondom sexting in beeld. Ik vind het een fijne interviewer, omdat hij me netjes mijn verhaal laat doen en hij af en toe aantekeningen maakt. Hij blijft heel aandachtig luisteren en stelt de juiste vragen (ik ben inmiddels een getraind vragen beantwoorder).
Om 11:30 wordt mijn bed dan eindelijk bezorgd! IK HEB NA DRIE JAAR EINDELIJK EEN BED. De Ikea boxspring is nu nog verdeeld over zes dozen… Wie helpt me bij het opbouwen van dit pracht bed?! #vrijwilligersgezocht
Ondertussen hang ik ook nog aan de lijn met een redactielid van Radio 1 België, waar ik woensdag mijn opwachting maak!
Kortom ik moet weer aan de slag, want ook deze week is behoorlijk vol. Alhoewel de aandacht eindelijk weer echt komt te liggen op Girls Love 2 Run!
Hoe was jouw weekend?
?
Francien & Team Girls Love 2 Run
Foto’s gemaakt door Joyce Bongers