2 Become 1
Lieve lezeres,
Daar ben je dan, ineens sta ik voor je (computer/telefoon scherm). Girls Love 2 Run is een (online) plek waar ik al vanaf de start van deze blog kom. Wat jij zag, is wat ik zag gebeuren. Alleen zag je mij nooit, maar ik jou wel. Ik volg je namelijk al jaren, ik lees jou comment(s) en ik zie jou like(s).
Na een turncarrière van maar liefst 16 jaar viel voor mij 5 jaar geleden dit doek. Een blessure maakte een acuut eind aan deze show. Wat op dat moment voor mij leek als het ergste wat mij op sportgebied kon overkomen, bleek later het begin te zijn van iets groters. Iets wat net zo goed bij me past als turnen, misschien zelfs beter.
Ik houd trouwens van quotes, ik strooi er zelfs mee op mijn Instagram. De ene na de andere quote gooi ik op de tijdlijn van mijn (Instagram) vrienden. Marilyn Monroe zei weleens: sometimes good things fall apart so better things can fall together. Ik geloof hierin, ook al geloofde ik er op dat moment geen reet van. Op momenten dat er dingen gebeuren die je liever nooit ziet gebeuren helpen alle goedbedoelde adviezen (lees: mijn mooie Instagram quotes) niet. Maar als je er een tijdje later nog eens naar kijkt, zie je dat bijvoorbeeld onze Marilyn Monroe toch niet zo’n hele gekke dingen riep.
Deze quote hé, is voor mij best een bijzondere, lees maar (ik ga het trouwens even opsommen, gaat iets sneller en ik houd van snel);
- Mijn turncarrière boek viel dicht.
- Een oud team-genootje, genaamd Yvette, kwam ik tegen op een reünie van mijn turn trainster, ze bleek ook nog eens om de hoek te wonen. Tevens komt Yvette uit Boxmeer in Brabant, waar ik ook geboren en getogen ben (en ja, ik praat met een KEI zachte G, Yvette trouwens ook). Ik vroeg haar naar atletiek, want ik wist dat ze dat deed (en goed ook). Ik vertelde mijn verhaal over mijn gevallen turndoek en ze nodigde me uit voor een atletiek training.
- Ik maakte kennis met een atletiekbaan. Ik maakte kennis met een enorm gedreven team. Ik maakte kennis met de 60m, de 100m en de 400m (snelheid is waar ik van houd, van rondvliegende salto’s en schroeven in de lucht naar rondvliegend over de baan). Ik maakte kennis met hardloopschoenen en tights (wat ik overigens heel vreemd vond, zo’n strakke broek en die hardloopschoenen wist ik ook niks van. Ik liep immers altijd in mijn blote tenen. En die spikes die ze aan hadden? Met zo’n enorm scherpe puntjes onderop. Die vond ik pas vreemd, de eerste paar keer struikelde ik bijna op mijn smoel want als je je voeten niet goed optilt blijf je hangen). Het enige wat ik niet vreemd vond, waren die lijntjes op de baan. Ik liep daar heel graag overheen en als niemand keek deed ik stiekem een pirouette, net als voorheen (dit doe ik trouwens nog steeds).
- Oja, door een van mijn lieve teamgenoten kreeg ik na mijn afstuderen een baan bij een heel groot sportmerk als Supply chain planning & purchasing apparel, oftewel ik kocht kleding in.
- Oké, Yvette verhuisde dus zonder dat ik het wist van Boxmeer naar Utrecht, ik ook en we kwamen elkaar dus weer tegen na een lange tijd. Ze woonde bij mij om de hoek en ik maakte kennis met hardlopen (geloven jullie al in toeval of is het Marilyn die gelijk begon te krijgen?).
- Ze is trouwens getrouwd met Joep en Joep die werkt bij Nike. En Nike zocht een fotografe.
- Joep zag mijn huis-tuin-en-keuken website met foto’s van al mijn vrienden en familie (wat hij overigens niet wist dat zij dat waren. Ik zette iedereen ter oefening op de foto, of ze nu wilde of niet (je moet ergens beginnen toch)). De pronkstukken zette ik op mijn huis-tuin-en-keuken website, en Joep zag dit. “Joyce, zou jij foto’s willen maken van twee hele leuke bloggers genaamd Girls Love 2 Run die voor de Nike Facebook page motiverende stukjes gaan schrijven?”
- Nike, Girls Love 2 Run, meisjes die stukjes gaan schrijven (soms ook quotes). “JAAA, ik wil!” Hij gaf me een kans (een kans die ik hem nog steeds erg dankbaar ben), om mijn fotografie naar een next level te brengen. De onzekerheid of ik dit wel kon groeide, maar ik ging het doen.
- Één shoot, werd een tweede shoot, een derde shoot, in 2012 een reis naar San Francisco voor de Nike Women’s half marathon (ja, ik geloofde het eerst ook niet). Er volgde nog meer shoots en werd ik als huis fotografe van Girls Love 2 Run geboren. In 2015 stond ik ineens in april in Zuid-Afrika voor de Two Oceans race en in november in Curaçao om daar de KLM Curaçao marathon vast te leggen (niet zo ineens natuurlijk, ik wist dat ik ging en ik zat 12 uur en nog eens 9 uur in het vliegtuig om er te komen, maar je begrijpt me vast wel). Wisten jullie trouwens, dat ik telkens als mij gevraagd wordt om foto’s te maken voor een te gekke klant ik thuis een vreugdedans doe, op R&B muziek want daar houd ik van en nee ik heb hier (nog) geen beelden van.
- Ik groeide door Girls Love 2 Run niet alleen met fotografie maar ook als mezelf.
Nu sta ik hier in 2016, mijn baan opgezegd, naast Francien en voor jullie (computer/telefoon scherm).
Lieve lezeres, vanaf NU ben ik de hele week bezig (vaak achter de schermen en soms voor als ik durf) samen met Francien om er nog meer voor je te zijn in 2016 op Girls Love 2 Run en hopelijk ook in het echt. Nog steeds neem ik jullie mee, door mijn (fotografie) ogen, op reis en opzoek naar de mooiste races op deze aarde.
Weet je nog wat Marilyn zei? Sometimes good things fall apart so better things can fall together. Ze had gelijk. Nu zeg ik tegen jou:
I got your back
If you got mine
Its not about PRs
Its not about time
Its those extra miles
You enable me to
I’m gonna be here
to team up with YOU!
Liefs,
P.S. Roderik, van script tot screenplay. Voortreffelijk camerawerk.
H&M, Puma, Nike bedankt voor de kleding.
Dennis, bedankt voor je blessing.
Alan, great voice(-over).
Yvette, we komen vaker in je sportkast rondsnuffelen.
Arie, bedankt voor het schrijven van het gedicht.
Veerle & Nena, jullie mogen best vaker foto’s maken.
P.S. P.S. Ik vind dit heel spannend.