2 Challenge | #MakeitCount update

Het is weer tijd voor een update van onze Make it Count ladies. Aan het eind van vorig jaar deden we een oproep. Wie kon onze motivatie wel gebruiken om in 2013 al haar doelen te bereiken. 4 meiden werden uitgekozen en alle 4 zijn ze nu 3 maanden op weg naar het bereiken van hun ultieme hardloopdroom! Lees mee:

Marieke
Wat ben ik blij dat die wintermaanden toch echt bijna voorbij zijn. Want jeetje, wat heb ik het zwaar gehad. Vorige keer voorspelde ik al dat ik Fieke en Franciens steun vooral de eerste tijd hard nodig zou hebben en dat bleek ook wel… Ik ben niet gemaakt voor rennen in de kou. Ik heb wel gelopen, ik heb het geprobeerd, maar niet regelmatig genoeg. Gelukkig wist ik daar onlangs een oplossing voor te bedenken: hardloopdates met vriendinnen en mijn vriend. Zodat ik er niet onderuit zou kunnen.

En dat heeft geholpen! Inmiddels heb ik alweer een keer de 10 km aangetikt en dat was (mede door mijn blessure) me een half jaar geleden voor het laatst gelukt. Ik ben blij! Bovendien is het me gelukt me in te schrijven voor de retepopulaire Dam tot Damloop en is mijn doel dan echt concreet geworden: op 22 september sta ik aan de start van een run van 16,1 km. Iets wat ik nog NOOIT gehaald heb, maar ik heb er nog altijd vertrouwen in dat het me gaat lukken. Zeker met de mooie kado’s en steun van Fieke, Francien & Nike en natuurlijk mijn drie mede-hardloopsters-met-een-doel!

We hebben in februari kennisgemaakt met elkaar en dat was naast gezellig ook onwijs motiverend. Zo leuk om ervaringen uit te wisselen en elkaar tips te geven. Hartjes onder elkaars riem te steken. Wij gaan dit gewoon doen! Het kan immers alleen maar beter gaan: de lente komt eraan, mijn favoriete hardloopweer. Hoe lekker is het om dan na je werk, als het nog licht is en niet meer zo koud, nog even een rondje te rennen om je hoofd leeg te maken. Fijn fijn fijn! Dat het maar snel zover mag zijn.

Lisa
Ik kon letterlijk nog geen 1 minuut rennen. Nu, 10 weken later, ren ik bijna 5 km. Bijna ja, ik ga er van uit dat me dat binnen een maand lukt. Mijn eerste rondje Vondelpark zonder te stoppen was een persoonlijke overwinning, net als de 5 km dat zal zijn, I can’t wait! Ik lijk eindelijk de ren-verslaving te pakken te hebben waar ik altijd zo naar verlangde (niet dat het dan ineens moeiteloos gaat), het enige wat me af en toe tegen houd zijn blessures. Na een week rust was mijn knieblessure over en momenteel ren ik ook even een weekje niet i.v.m. pijnlijke enkels, maar ik zit niet stil.

Naast dat ik 3/4 x per week ren probeer ik  1/2 x per week krachttraining te doen en daarnaast nog yoga. In mijn meest sportieve week heb ik 5 uur gedanst (en dan niet in de club), 3 x hard gelopen, 1 x krachttraining en 3u aan yoga lessen gevolgd. Inmiddels is dat door afstuderen niet altijd mogelijk, maar ik ren sowieso 3 x per week. En DAMN, wat voelt dat goed! Energie, een leeg hoofd en persoonlijke records (hallo zelfvertrouwen). Naast sporten krijg ik ook veel energie van m’n voedingspatroon. Geen suiker, geen E-nummers/bewerkte producten en zo min mogelijk tarwe. Ik heb dit al vaker in periodes gedaan, maar nooit voelde het zo natuurlijk als nu.

Ik word voor gek verklaard, maar kou, blijf alsjeblieft nog even aan. Het gevecht met de wind en de verplichte beweging om warm te blijven geeft me soms het gevoel te vliegen. De ene keer moet ik mezelf naar buiten slepen, de andere keer kan ik niet wachten om m’n gear aan te trekken. Allemaal onder het motto dat elke run – hoe goed of slecht ook – een stap dichter bij m’n doel (10km and strong) is.

“No matter how slow you go, you are still lapping everybody on the couch.”

Linda
Voor 2013 stelde ik flinke doelen en de afgelopen drie maanden heb ik me regelmatig afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. Een halve marathon, hóe dan?! De aanhoudende kou hielp ook niet bepaald mee. Toch liep ik half januari al mijn eerste wedstrijd. Mijn tijd op die vijf kilometer is niet om over naar huis te schrijven, maar het was wel de eerste stap. Een nog beter gevoel kwam toen ik in februari voor het eerst vijf kilometer rende zonder te stoppen. Eindelijk vooruitgang! Daarnaast is niets zo motiverend als rennen met anderen en het was onwijs leuk om die maand de andere Make it count meiden en natuurlijk Fieke en Francien te ontmoeten.

Maart was jammer genoeg een maand met ups en downs. Toch liep ik de City Pier City uit, wat me zo’n goed gevoel gaf dat ik meteen weer wist waar ik dit voor deed. Dat is gewoon zo leuk om te doen! De fantastische kleding van Nike die ik binnen kreeg van de dames was al helemaal een boost in mijn motivatie en de week daarna rende ik mijn eerste zes kilometer uit.

Ik focus me wel iets minder op de totale gelopen kilometers. Het uitlopen van bepaalde afstanden heeft prioriteit. Daarom heb ik me dus al ingeschreven voor mijn eerste 10 kilometer (de Ladiesrun Rotterdam)! Ook al doe ik uiteindelijk drie uur over de halve marathon aan het einde van dit jaar en kom ik kruipend over de finish, dan heb ik hem tenminste uitgelopen. Dat was mijn hoofddoel en daar wil ik nog steeds voor gaan. Op dit moment zit ik helaas weer in een iets mindere week met een knieblessure die hopelijk niet al te ernstig is, maar vanaf april hoop ik mijn comeback te maken. Hopelijk werkt de lente dan ook een beetje mee…

Wendy
Jeetje zeg, deze drie maanden liepen bepaald niet zoals ik gepland had. Ik zou eind januari een sponsorloop lopen in Engeland, en dan op 9 maart de City Pier City Loop in Den Haag. Ik had me ingeschreven voor de 5 kilometer, dat moest toch lukken? Mijn eigen onhandigheid gooide roet in het eten.

Vlak voor ik naar Engeland zou vertrekken gleed ik uit op de trap en viel naar beneden. Resultaat? Een gekneusd dijbeen en een zwaar gekneusd stuitje. Liggen, zitten, lopen, alles deed zeer. Niet lang daarna kreeg ik er ook nog de beruchte griep van dit voorjaar overheen. Het bleek een enorme aanslag op mijn conditie. Vlak voor ik van de trap viel liep ik een run van 6 kilometer. Het was meteen ook de laatste van januari en zelfs zowat van februari.

Engeland ging dus niet door, want ik was ziek. De CPC ging niet door, want ik kon amper een kilometer achter elkaar hardlopen. Wat balen! Maar goed, ik liet me niet uit het veld slaan, ik ging gewoon opnieuw beginnen toch? Langzamerhand heb ik het weer weten op te bouwen. Ik rende door Amsterdam met de #makeitcount meiden en Fieke en Francien. Daarnaast schreef ik me in voor de iRun clinics van Run2Day. En zo liep ik vorige week tijdens de clinic ineens weer bijna 6 kilometer!

Van de GirlsLove2Run kreeg ik een geweldig verwenpakket met hardloopkleding waardoor mijn motivatie helemaal door het dak ging. Gelukkig wordt het weer nu ook beter, de dagen langer, de avonden lichter. Ik heb verschrikkelijk zin in de lente en de zomer. In mijn achterhoofd speelt de Dam tot Dam Loop. Zal ik me dan toch proberen in te schrijven voor die 10 mijl? Of speel ik op safe en doe ik de 4 mijl? Choices choices! Wil je me volgen? Dat kan op www.lyanna.nl

?

Fieke & Francien

(Marieke, Lisa, Linda & Wendy)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!