2 NYC | Wervelwind

Het is inmiddels 22:54 uur. De klok gaat daarstraks een uur achteruit. Ik bevind me op mijn kantoor. In mijn eentje welteverstaan. Welke randdebiel gaat er in vredesnaam in haar eentje op haar kantoor zitten op een zaterdagavond? Ben je wel helemaal wijs Francien? Nee dat ben ik niet, maar dat wist je toch al? De reden? Om eerlijk te zijn ik zit er eigenlijk al de hele dag. Waarom zit je er nou Francien? Ik probeer vooruit te werken. Pro-actief te zijn. Of dat lukt? Nee niet echt. Ik wil net als de rest van mijn vriendinnetjes ook uitgaan of op de bank hangen. Helaas laat mijn agenda dat niet toe. Ik moet nog zoveel dingen regelen voordat ik naar New York vertrek. Wacht, er schiet me net iets te binnen, BRB. Hier ben ik weer. Zojuist heb ik weer een to-dotje afgestreept, toch lijkt er geen einde te komen aan mijn lijst…

Daarnet stond ik even stil bij mijn NYC trip van vorig jaar. Een New York zonder stroom. Een New York met verslagen mensen. Een New York als eenheid. Een New York met vriend. Een New York met doorzetters. Een New York met bekenden. Een New York met Francien.

Dit jaar is dat anders. Dit jaar is een New York met Francien. Dit jaar is een New York met Fieke & Francien. Dit jaar is een New York met Girls Love 2 Run. Dit jaar is een New York zonder storm. Dit jaar is een New York met een Wervelwind. Dit jaar is een New York waarin ik onder de 4 uur finish. Dit jaar is New York zonder vriend. Dit jaar is een New York met een nieuwe belevenis. Dit jaar is New York een droom die uitkomt.

Wervelwind? Dit keer heet de storm niet Sandy, maar Francien. Ooit stelde ik mezelf voor als een meisje dat je het beste kunt omschrijven als een wervelwind. Ik kom, ik ga hard, ik ga snel, ik ben all over the place, ik laat een indruk achter. Dit jaar besef ik me dat ik met héél hard werken en vastberadenheid heel ver kan komen. Verder dan ik ooit heb durven dromen. Dit jaar kwam ik erachter dat de underdog position mijn overlevingsmechanisme is (found out the hardway though). Van het ergste uitgaan, zodat het vervolgens alleen maar kan meevallen. Accept for New York. Hier wist ik dat ik het moest proberen en dat ik als ik maar lang genoeg door bleef gaan dan het me zou lukken. Marathons Internatonal gaf me die kans. Nog steeds kan ik het niet geloven. Toch stappen Fieke en ik woensdagochtend om 07:15uur in het vliegtuig opweg naar onze droom. (WE ZIJN ER INMIDDELS)

Ik loop op mijn 27^ste de New York City Marathon, mijn geluksgetal btw. Ik heb altijd gezegd dat ik maar 1 doel had in mijn leven en dat het me daarna geen reet meer kon schelen als ik de volgende dag dood zou zijn. Dat neem ik terug. Maar toch. Dit is waar ik voor leef. Dit is waarvoor ik samen met Fieke Girls Love 2 Run gestart ben. De weg er naartoe heeft me zo extreem veel gebracht. Ik kan niet meer dan zijn dankbaar zijn.

Dat ik hier nu zit in mijn uppie in een verlaten kantoor zit zegt genoeg. IK BEN ER KLAAR VOOR, MORE THAN EVER. New York ik zie je bij de finish.

?

(Fieke &) Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

P.S. Vorig jaar stelde ik deze fijne lijst samen. Sandy gooide roet in het eten. Er was bijna geen openbaar vervoer meer mogelijk en taxi’s reden niet of nauwelijks. Daarom ga ik dit jaar al deze leuke adresjes bezoeken.