2 Run | Hash running

Wij zijn Michèle en Fleur, twee studenten Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en in onze vrije tijd enthousiaste hardlopers. Een paar weken terug schreven we hier over ons eerste hardloopavontuur in Kuala Lumpur. Nu is het tijd voor een tweede en laatste update. Hash running. We zien de vraagtekens boven je hoofd, maar lees vooral verder dan wordt alles duidelijk:)

Daar gingen we dan, op naar ons avontuur in Kota Kinabalu! Via Facebook hadden we afgesproken met een lokale hash running groep, de Kota Kinabalu Hash House Harrier Harriets, om mee te doen aan een hash run.

Via internet waren we achter het bestaan van hash running gekomen. In 1938 is hash running in Maleisië ontstaan. Maleisië was toen nog een Britse kolonie en de Britse officieren kwamen met het idee. Om hardlopen wat leuker te maken (is het al niet leuk genoeg?!?) besloten zij om er een soort speurtocht van te maken. Iemand zet een route uit door middel van papier, bloem of iets anders en de groep volgt daarna de route.  Na de run is het tijd voor gezelligheid onder het genot van een biertje, fris en iets te eten. Op deze manier wordt de sportieve activiteit ook een sociale activiteit en leer je nieuwe mensen kennen. Na wat research waren wij om. Hoe leuk is het om weer even terug te gaan in je kindertijd? Speurtochten doen was toen het einde! En nieuwe sportieve mensen leren kennen is ook altijd goed!

We werden bij ons hotel opgepikt door een van de hashers. Hij nam ons en een aantal medestudenten, die ook wel zin hadden in een run, mee in zijn jeep de stad uit. In de jeep vertelde hij ons dat hij al vijftien jaar aan hash running deed, en dat twee keer per week. Toen we vroegen hoelang de run zou zijn vertelde hij ons lachend dat het ongeveer anderhalf uur was. Daar schrokken we best een beetje van, anderhalf uur in de hitte. Niet wetende wat ons nog meer te wachten stond…

We reden prachtige natuur tegemoet, waar we aan de voet van een berg parkeerden. De meeste hash runners stonden al klaar, een groep van veertig man. Al snel gingen we van start, we zagen de runners één voor één de jungle in verdwijnen. We besloten er snel achteraan te gaan om bij de groep te blijven. Eenmaal in de jungle bleek dat we onze shortjes en running shoes beter thuis hadden kunnen laten. Er was nauwelijks een pad te bekennen dus worstelden we ons door planten die prikten aan onze blote benen. Als snel vroeg een van de hash runners waarom we geen schoenen met noppen aan hadden. Al snel werd duidelijk waarom. De route leidde ons een berg op, negentig graden stijl omhoog dwars door allemaal begroeiing en planten. Vrij lastig allemaal op je nieuwe Nike’s. Om het allemaal nog erger te maken begon het ook nog te regenen. Dit betekende dat de toch al onbegaanbare wegen nog onbegaanbaarder werden, je gleed nu ook uit. Oh en for the record, we hadden nog niet eens een poging gedaan tot rennen.

De ervaren hashers hielpen ons waar ze konden, en beweerden dat zij met hun vijftien jaar ervaring op dit soort routes toch echt renden. Voor ons leek het onmogelijk. Na anderhalf uur hadden we eindelijk de top van de berg bereikt. Nu nog naar beneden. Helaas was er weinig tijd om van het uitzicht te genieten, het was al laat en begon te schemeren, we moesten dus haast maken. Smalle paadjes, steile afgronden, regen, geen ervaring in de jungle en een donker wordend bos: geen goede combinatie! Uiteindelijk kwamen we, na tweeënhalf uur!, heelhuids terug bij de jeep.

Doordat we niet goed wisten wat ons te wachten stond, stonden we te onvoorbereid aan de start van de run en hierdoor hebben wij het als minder leuk ervaren. In het donker in een bos vertrouwen op mensen die je niet kent is dan namelijk best eng. Aan de andere kant, hoe vaak maak je dit mee?! Klimmend door een jungle in Maleisië! Best wel heel vet als je je schoenen met noppen aanhebt!

In de hele wereld worden trouwens hash runs gedaan. De ene extremer dan de andere. In de meeste landen is het nu meer rennen dan survivalen (want ja, zo voelde het echt!), maar wij hebben de oorspronkelijke hash run meegemaakt. Grappig om te zien hoe ons idee van running zo kan verschillen van dit traditionele, wat voor de locals in Maleisië heel gewoon is.

Het was in ieder geval een avontuur wat we nooit zullen vergeten! Misschien de volgende keer een poging wagen in Nederland, over meer begaanbare wegen.

Who run the world? GIRLS. 

?

Michèle & Fleur

Deze productie is gemaakt in het kader van het journalistieke trainingsprogramma van Lokaalmondiaal: Beyond Your World. Beyond Your World wordt financieel mede mogelijk gemaakt door het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de Europese Commissie.