2 Run | The Hangover

Pre-run
Vandaag is een prachtige dag om 21 kilometer te lopen. Vind je ook niet? Gisteren stond ik nog op Solar met een Go Pro op mijn hoofd. Nu zit ik met mijn hardloop outfit achter een Mac, want er moet eerst een blogpost komen voordat ik ga lopen.

Momenteel bevind ik mij in het prachtige Niftrik (schrijf ik dat goed?), waar ik zo ga lopen over de dijk die oneindig schijnt te zijn. En ook al weet ik er de weg niet, het enige wat ik hoef te doen is de dijk te volgen en me bij 10.5 kilometer om te keren. Dat is enorm fijn voor iemand die zo slecht is met weg als ik.

Alvorens ik weg ga neem ik eerst twee liter water tot me. Dat is ietwat overdreven. Twee glazen gaat me nog net lukken. Eigenlijk mag ik dus geen alcohol meer drinken en toch heb ik dat gisteren wel een klein beetje gedaan. Daar heb ik nu spijt van, want nadorst is niet optimaal voor mijn loopconditie.

Post-run
Inmiddels ben ik terug van mijn run. KAPOT. Hieronder schrijf ik een korte samenvatting. Als ik de dijk oploop ontvalt alle stress me. Het enige wat ik hoef te doen is de dijk volgen en 21 kilometer lopen. Dit noem ik puur genieten. Als ik om me heen kijk zie alleen maar water en groene velden. Suf? Absoluut niet. Na vijf kilometer kom ik aan in Batenburg waar ik een prachtig kasteeltje of iets wat daarop lijkt ontdek. Even sta ik stil. Intens gelukkig voel ik me. Dit moment vier ik samen met mijn BFF Justin Timberlake. In de iTunes Store koop ik het nummer ‘Take back the night’. Ik ga helemaal LOESOE in Batenburg. Dan is het tijd om verder te lopen.

Iedere kilometer lever ik tijd in. Startend op 5.32 per kilometer, bij zes kilometer zit ik al op 5.39 per kilometer. Constant word ik ingehaald door wielrenners. Dat vind ik mooi. Fijn dat er nog meer mensen zo sportief zijn op de vroege zondagochtend. Toch wil ik ze het liefst allemaal staande houden. I NEED WATER. Wielrenners hebben water. Francien niet. Na tien kilometer ben ik het zat. Ken je die kraampjes langs de weg, waar je kersen, aardbeien, appels en bramen kunt kopen, door een donatie te doen in het geldkistje? Ik noem het een Godsgeschenk. Jammer dat ik alleen maar een pinpas mee heb. Ik besluit een appel te pakken en sla de straatnaam en het huisnummer op. Vanmiddag ga ik opzoek naar het telefoonnummer. Zodat ik alsnog mijn donatie kan doen middels internetbankieren. Anders is het stelen en maak ik misbruik van de vrijgevigheid op het platteland. Het ‘appeltje voor de dorst’ verhaal gaat helaas niet op. Ik ben pas op de helft… Hoe ga ik dit overleven? Gefixeerd ga ik opzoek naar een kraan, tankstation of terras dat wel open is. Niets, maar dan ook niets van dat.

Bij kilometer 15 wil ik opgeven. Totdat ik ein-de-lijk iemand zie zitten in de tuin. Ik vraag de beste man of ik alstublieft een glaasje water mag. Dat mag. Het glas water drink ik met een noodgang leeg. Met nog zes kilometer te gaan besluit ik bij kilometer 17 toch echt de handdoek in de ring te gooien. Hardlopen zonder sokken en met blaren moet je eigenlijk nooit doen. AU. Ik bel mijn vriendinnetje Annieka. Ze komt me ophalen. Ik ga op de dijk liggen totdat ze er is. Opgeven mag niet. Dat weet ik. Toch doe ik het wel.

Ik beloof je één ding, binnen nu en een week tik ik hoe dan ook de 21 kilometer aan. That’s a promise. Heb jij nog gerend dit weekend?

?

(Fieke &) Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!