#3 ZweeDdate: Jan Versteegh (30)

Ik stel het uit. De uitwerking van Jan’s interview. Althans de vragen inclusief antwoorden en foto’s staan al een tijdje in de startblokken. Van een inleiding ontbreekt tot op heden ieder spoor. Ik val van de ene in de andere uitvlucht. En dat heeft niets te maken met de drukte van mijn boek, maar alles met de man die vandaag naast mij in bed kruipt (ik leen hem overigens voor een aantal uurtjes van zijn vriendin). Dé natte droom van iedere vrouw, maar in het bijzonder die van mij (okay en van zijn vriendin). Jan (Versteegh). Dé man die alles kan.

Jan de carriere man
Terwijl Jan Toprak uitgebreid begroet (ze kennen elkaar), haal ik mijn vragen tevoorschijn. Na een korte foto serie op dat pracht bed is het tijd voor de make-up. Alhoewel Jan weinig make-up nodig heeft. Het is ten slotte een man en hij lijkt dankzij zijn Zuid-Afrika avontuur nog prima op kleur te zijn. Hij bekent wel, dat hij gisterenavond tot laat in de studio te vinden was. ‘Eigenlijk gebeurt dat best vaak. Ik heb niet heel veel vrije tijd. Ik leef voor mijn vak, ik vind het veel te leuk.’ En dan zie ik het. Hij doet echt wat hij leuk vindt. Voor een overzicht van zijn carriere so far schakel ik even over naar Wikipedia.

‘Versteegh studeerde aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding om vervolgens docent lichamelijke opvoeding aan De Goudse Waarden te worden. Naast dit werk probeerde hij zo veel mogelijk met presenteren bezig te zijn. In 2012 stopte hij met lesgeven om zich volledig op PowNews te focussen. Hij deed in 2013 mee aan Expeditie Robinson en viel daar als achtste af.

Na twee jaar bij PowNews verslaggever te zijn geweest ging Versteegh in 2014 naar BNN, om daar Spuiten en Slikken te presenteren.[2] In datzelfde jaar was hij kandidaat bij De Slimste Mens. Hij behaalde de finaleweek en werd vierde. In 2014 behoorde Versteegh ook tot de top 8 van kandidaten voor de Televizier Aanstormend Talent Award, een nevenprijs van het Gouden Televizier-Ring Gala. Hij werd uiteindelijk niet genomineerd voor de prijs. In 2015 won hij hem alsnog.’ Bron: Wikipedia. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Dankjewel Wikipedia. Blij dat jij er bent.

Gymleraar
Maar Jan dus. De gymzaal waarin dé boxspring staat waarop Jan en ik zo klimmen, verwijst ook naar zijn oude job. Gymleraar (zie hier de connectie met Girls Love 2 Run). Aanknooppunt twee is dat ik Jan enorm bewonder als presentator. Ik ambieer stiekem al jarenlang zijn positie. Bij diezelfde zender: BNN. Bij datzelfde programma: Spuiten, Slikken (én SPORTEN). En hij zegt het niet alleen, hij doet het ook daadwerkelijk. Ja ik heb mijn droombaan als social media manager bij Nike opgegeven om te kunnen doen wat ik nu doe. Schrijven en sporten. En toch lonkt deze zender al jaren naar me. De BNN talent days. Ze ontgaan me nooit, ik weet precies waar en wanneer ze zijn. En toch durf ik niet. Jan Daarentegen wel. Dat gymleraar zijn niet zijn roeping was, wist hij al gauw. Zijn hart lag (en ligt) bij presenteren. En dus vertelde hij dat tegen zijn vrienden. Die vonden dat hij er of over op moest houden of ervoor moest gaan. Een doorslaggevend advies zo blijkt. Die Televizier-Ring prijkt sinds november alsnog om zijn vinger. Ook ik heb op hem gestemd, want één ding staat vast: HIJ HEEFT HET GEWOON.

Gemeenschappelijke deler
We zitten overigens nog steeds in de make-up. Nu is het mijn beurt. Ik stel de vragen. Een voor een. We hebben een gemeenschappelijke deler te pakken als ik hem vraag in welke stad hij het liefste wakker wordt. ‘Kaapstad.’ Is zijn antwoord. Ik merk dat ik begin te ontspannen. En dus ga ik verder. Als de make-up erop zitten verplaatsen we ons dan toch eindelijk naar het bed. Het moment van de waarheid is daar. Het voelt bijna als ontmaagding (hoe oud ben je, Francien?!).

Jan, ik word er zenuwachtig van
‘Aan welke kant slaap je normaal gesproken?’ vraagt Jan me. ‘Links, ik moet heel er vaak plassen ’s nachts.’ zeg ik. ‘Mooi, want ik slaap altijd op rechts.’ Daar zitten we dan. Alsof het G*dverdomme de normaalste zaak van de wereld is. Het had mijn vriend had kunnen zijn. En daarmee open ik het gesprek. ‘Je lijkt op mijn vriend.’ zeg ik. ‘Ja?’ Dus je zou mij wel doen?’ zegt Jan vragend. ‘Ja.’ zeg ik. Dat kan ik niet ontkennen. En daar ga ik. STARSTRUCK.  Jan neemt geen blad voor de mond. Ik normaal gesproken ook niet. En toch plaats ik vanaf dit moment een blad voor mijn mond. Jan gaat onverminderd door. Ik ben overdonderd door zijn normaalheid (is dat een woord). STOM. Als ik één ding heb geleerd van mensen die bekend zijn is dat ze normaal behandeld willen worden. Ik weet het. Toch staat Jan vanaf dat moment op een voetstuk (aka boxspring). Ik probeer mezelf te herpakken, zoals ik dat af en toe ook moet als ik een slechte race loop. Of ik moet de situatie aanvaarden en er alsnog het beste van maken. Het lukt me geen van beide. Ik word niet alleen ongemakkelijk van Jan presence, maar ook van mijn eigen gedrag.

You can’t touch this
‘Ik hou er niet van om aangeraakt te worden.’ zeg ik uit het niets. Terwijl we inmiddels allebei een deken voor ons gezicht houden. Joyce geeft aanwijzingen en klikt er ondertussen lustig op los. ‘Waarom dat dan niet? Ook niet als het je eigen vriendje betreft?’ vraagt Jan. ‘Nee dat is anders.’ antwoord ik. Ik vraag me af waarom ik dit gezegd heb. Het is niet zo dat ik Jan hoef aan te raken, maar ik hou er niet van als mensen in mijn comfortzone komen. Daar word ik ongemakkelijk van. Ik zet opnieuw de toon. Jan daarentegen blijft normaal. Ik pak mijn vragen er opnieuw bij. Dit geeft me houvast en maakt de situatie minder ongemakkelijk.

Hoe laat sta je iedere werkdag op?
7 uur, half 8 sta ik meestal wel naast mijn bed. Dan ga ik nog even sporten: hardlopen, push-ups/sit-ups doen. Daarna ontbijt ik met wat mandarijntjes, fruitshake of muesli. En dan aan het werk. Dat is lekker wakker worden, dan heb ik een helderder hoofd de rest van de dag.

Ik gebruik sport als uitlaatklep én omdat ik dan sowieso niet op m’n eten hoef te letten. En ik heb gewoon geen zin in denken ‘Oeh, kan ik dit wel eten?!’. Dus heb ik besloten om iedere dag iets van sport te doen, zodat ik me daar niet druk over hoef te maken.

Hoe laat ga je naar bed?
Dat hangt een beetje van mijn werk af. Na een goeie studio dag ben ik half 1 thuis; dan ga ik wel direct naar bed. Maar als ik geen late studio dag heb lig ik er rond 11, half 12 wel in. Ik heb niet zo’n vaste systeem dat ik denk ‘Elf uur, nu naar bed!’.

Wat doe je het liefst in je bed?
Ik kom eigenlijk iets te weinig toe aan slapen, dus slapen vind ik wel een grote deugd!

Hoe kom je tot rust?
Leg me op enig moment van de dag met een boek neer. Ik lees heel veel boeken – ik heb net Ma uit van Hugo Borst, en het nieuwe boek van Jonas Jonasson (de schrijver van De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween).

Zelf een boek schrijven is zeker niet mijn ambitie, haha. Ik schrijf soms wel columns – CJP, Linda Meiden – maar langere verhalen zijn niet echt mijn ding. Ik, Francien, ben het met hem eens. Francien laat je tieten nog eens zien had behoorlijk wat sportschoenen in de aarde vertel ik hem. Grappig om te weten, een tweetal weken later maak ik samen met Jan (Tim, Geraldine Gwen en Nathan) onderdeel uit van de uitzending van Spuiten & Slikken. Waarbij de campagne #geenhoofd (als je iets deelt, hoofd buiten beeld) uitgebreid besproken wordt.

Wat is je valkuil als het aankomt op het nemen van rust?
Dat ik het te weinig neem. Ik vind mijn werk echt, eerlijk, het leukste wat er is. Dat is voor mezelf niet zo erg, maar met mijn vrienden voer ik iets te vaak gesprekken in de trant van ‘Hey man ik geef een feestje!’ ‘Ja, ik sta in de studio…’ ‘Hey wat ga je doen vanavond?’ ‘Ja, nee ik kan niet want ik ben aan het werk’. Je bent er niet veel voor je vrienden.

Ik reis heel veel, en het voordeel daarvan is dat je veel ziet en meemaakt, maar je bent er niet voor de belangrijke momenten van je vrienden: afstuderen, verjaardagen, dat soort dingen. Ik heb niet het idee dat ik dat goed moet maken. Ik kies voor dit leven en mensen weten dat ik soms offers moet maken voor wat je echt wil.

Wat is je favoriete workout in de ochtend?
Ik loop iedere ochtend een rondje in Amsterdam (Oost). Het boeit mensen in Amsterdam gewoon niet dat je op tv bent. En zo hoort het ook.

In welke stad zou je wakker willen worden?
Als ik nú mag kiezen waar ik vandaag wakker word, dan zou het in Kaapstad zijn. Vijf uur ’s ochtends op Signal Hill is echt fantastisch. Kaapstad heeft alles: het is heel Europees, iedereen spreekt Engels, het eten is fantastisch. De stad ligt in een soort kommetje; de stad is heel groot, maar het centrum ligt eigenlijk tussen een paar bergen in. Je kan iedere dag uit, het is fantastisch.

Naast wie zou je nog wel eens wakker willen worden?
Er zijn niet veel mensen waar ik naast wakker wil worden. Ik ontwaak gewoon het liefst naast mijn vriendin.

Als je ooit een sportprogramma zou mogen maken, zou je daar dan ja op zeggen en wat zou de inslag zijn?
Ik ben gymleraar geweest omdat ik niet wist wat ik als opleiding moest gaan doen, niet omdat ik een passie had voor sporten. Dus een sportprogramma a la Holland Sport is hartstikke leuk, maar echt niet mijn ambitie.

Waar kunnen we jou zien/vinden als je niet in bed ligt?
Bij BNN aan het werk, haha! Ik werk wel zo’n 6 dagen per week, dus dat is wel de grootste kans. Anders zit ik in mijn favoriete kroeg in Amsterdam Oost. Of bij de mensen van wie ik hou. Op TV komen heeft me wel introverter gemaakt – als ik nu een avondje met vrienden plan dan doe ik dat liever thuis dan ergens anders. Zodat ik heel vrij kan zijn en niet bezig hoef te zijn met mijn publieke imago.

Aan al het goede komt een einde
Als het interview over is, mag Jan naar huis. Hij heeft nu pas weekend (lees: zaterdagmiddag) en zondag moet hij alweer aan het werk. Als ik afscheid van hem neem drukt hij me nog iets op het hart. Ik ben alleen vergeten wat. Kutzooi. Hem bellen om te vragen wat het is gaat ook weer een beetje ver. Laat ik het erop houden dat ik na deze dag (met drie shoots en een boekpresentatie in aantocht) kapot ben. Moe, maar niet voldaan keer ik terug de gymzaal in. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Mijn gedrag liet te wensen over. Ik baal. Terugdraaien kan ik het niet. Misschien mag ik ooit wel een rondje naast hem lopen… #keepondreamingfrancien

?

Francien & Joyce

Concept door Francien Regelink
Foto’s en aankleding door Joyce Bongers
Kleding door G-Star Raw en Repeat Cashmere
Visagie door Jetty van Pelt
Projectmanagement door Britt Weijermars
Redactie en eindredactie door Anneloes Dijkman
Studio Old School Projects

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

P.S. Deze blogpost is tot stand gekomen in samenwerking met Ikea.