30 days of running

Af en toe ben ik ontzettend verveeld met mijn eigen leven. Dan is er een groot gebrek aan externe prikkels. Mezelf motiveren gaat me tot op zekere hoogte af, maar eigenlijk vind ik het heerlijk als andere mensen me opdrachten laten uitvoeren terwijl zij de lijnen uitzetten. En externe prikkels zijn voor mij de redenen waarom ik uit mijn bed moet komen. Ik ben ten slotte mijn eigen baas en kan eigenlijk ook de hele dag in mijn bed blijven liggen. Als ik wil.

In maart kreeg bij het gebrek aan die externe prikkels bijna te maken met een dip. En een dip in de lente is gewoon niet okay. Dan kijk je naar buiten, zie je de zon schijnen en word je daar niet gelukkig van. Dat hoort niet. De maanden oktober en november zijn om die reden niet mijn beste vrienden. Maar maart? Dat is zo ongeveer mijn beste vriend. En toch voelde dat even niet zo. Ik sportte niet, schreef niet of nauwelijks. Ik keek vooral naar andere mensen online. Daar werd ik overigens diep ongelukkig van.

Toen ik halverwege maart gevraagd werd voor de challenge @30daysoffrunning weigerde ik in eerste instantie mijn medewerking te verlenen. Pas toen de challenge al lang en breed van start ging besloot ik toch deel te nemen. Acht dagen later. Dat wel.Van 0 naar 42 kilometer. Dat kan ik wel. Dat kan ik vannacht wel, maar een gedegen opbouw is gewoon nodig.

Ik zeg niet dat 30 dagen achter elkaar lopen nou de oplossing is. Ik ben een voorstander van (actieve) rustdagen en toch doe ik het wel. Gewoon, omdat ik dit vroeger ook altijd deed. Nog voordat ik dit blog had. Ik liep iedere dag en deed er ook nog andere sporten naast. Maar lopen dat zorgt ervoor dat ik mijn ‘normale’ werk overdag beter kan doen. De stofjes die vrijkomen bij het hardlopen zorgen ervoor dat ik letterlijk en figuurlijk in beweging kom. Maar het allerbelangrijkste, het gaat de verveling tegen. Onderweg maak ik dingen mee, zie ik iets dat me stof tot nadenken geeft. En daarom loop ik deze maand iedere dag. En nee ik doe niet aan sportrusten zoals een aantal lezers al veronderstelden. Waarbij je tot max 14 kilometer loopt om vervolgens een hele marathon te lopen op race day.

De eerste paar dagen vond ik het vooral zwaar en saai. Nu zit ik eindelijk weer in mijn flow en gaat het eigenlijk wel lekker. Ik loop bijv. naar de supermarkt met een grote omweg. Of pak de tram naar een afspraak en loop nadien terug naar mijn kantoor. Ik merk wel dat lopen alleen niet goed is voor mijn fysieke gesteldheid. Daarom doe ik er ook nog wat oefeningen naast om mijn been- buik- en rugspieren te versterken.

Mentaal gaat het me vooral voor de wind. Ik heb weer zin om uit mijn bed te stappen. Vind het fijn om buiten te zijn en merk dat ik weer bewustere keuzes maak op het gebied van slapen en voeding.

Het enige wat ik er echt heel k*t aan vind is dat ik iedere dag mijn haar extentions uit de klit moet halen. Daar kan ik zo een half uur zoet mee zijn na een run. Maar als dat het enige is…

Ik weet niet of @30daysofrunning iets voor jou is, maar zit je in een (bijna) dip, dan is het best een aanrader.

?

Francien (& Joyce)

Foto gemaakt door Joyce Bongers

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

P.S. Francien draagt hier de nieuwe Nike Free RN Flyknit en Nike Power Speed Hardloopcapri.