#5 Zweetdate

Twee weken geleden…

Koorts. Gisteren probeerde ik me erdoor te worstelen op kantoor, vandaag deal ik thuis met deze overgangsachtige perikelen van hitte en kou. De dag daarvoor dacht ik het probleem te bestrijden of verergeren door voor een run te gaan. Je raadt het al, dat maakte dat de daaropvolgende zweetaanval de fatale was. Vandaag besluit ik daarom braaf vanuit huis te werken en niet te lopen.

Hardlopen?
Totdat ik een push notification ontvang. Francien let’s play. De aanstichter nodigt niet alleen mij, maar de gehele achterban in de Let’s Play app uit. Echter zijn wij (Victor en ik) de enige twee die komen opdagen. Een Godsgeschenk. Want deze jongeman ziet er goed uit op Facebook. Ja ik heb een background check gedaan. Dan hoeven mijn ouders zich ook niet ongerust te maken. Ik mag namelijk niet met wildvreemde jongens hardlopen. En toch doe ik het wel.

Van suiker?
Als ik om kwart over zeven op mijn fiets stap, begint het keihard te regenen. Ik stuur een bericht met #deregenhoudtmijniettegen uit. Normaal gesproken trouwens wel. Ik negeer daarbij ook compleet mijn koorts. ‘Ziek zijn is een keuze.’ leerde ik ooit van een wijze man. Ik ben veel te nieuwsgierig geworden naar wie er voor me staat. Niet veel later krijg ik een berichtje van HEM ‘Rood shirt = ik’

Afknapper?
Snel parkeer ik mijn fiets en ren op een sukkeldrafje naar de hoofdingang van het Vondelpark. Ik zie iets roods. Helaas laten mijn ogen me wederom in de steek. Pas als ik op een meter afstand van hem sta, kan ik zien wie ik voor me heb. Mijn ogen dalen direct af naar zijn schoenen. Dat zijn namelijk schoenen. Dat zijn GEEN hardloopschoenen. Dat zijn doodnormale ultra versleten schoenen. De zool ligt er half af, maar goed ik houd wijs mijn mond. Afknapper? Ja. Hoe gaat hij dit ooit nog goedmaken? Okay, ik kan mijn mond niet houden. En vraag hem enkel waarom hij op normale schoenen rent. Zijn antwoord krijg ik half mee. Iets met vieze hardloopschoenen die in de droger zijn beland en daarna zijn gekrompen.

Te hard
‘Victor, je gaat te hard van start.’ Waar hij zich direct voor verontschuldigd. ‘Ik begin vaak te hard om vervolgens, halverwege na adem te happen.’ Het tempo mag wat mij betreft omlaag. BTW deze jongen kan nog sneller praten dan ik en dat terwijl hij nog steeds heel hard loopt. Op schoenen.

Ondernemer eerste klas
In de eerste paar kilometer kom ik erachter dat hij het brein is achter Uncover Lab. Deze gast blijkt gewoon een ondernemer puur sang. ‘De eerste tattooshop voor objecten is neergestreken in Amsterdam. Uncover Lab maakt je laptop, smartphone, of Moleskin uniek met laserprints.’ Gestolen uit het persbericht afkomstig uit 2013. Ik ben onder de indruk. Maar hier stopt het niet, want deze man is ook verantwoordelijk Sherlocked. Wat?

DWDD
Sherlocked is a real life escape game in the heart of Amsterdam that you play with a group of friends or colleagues in the span of 67 minutes. During that hour you are locked in a historic room and given the challenge to ‘sherlock’ your way out of it, using your collective intelligence and creativity. Only 32% of visiting groups have managed to unravel every secret.’ Tekst heb ik regelrecht gejat van de website. Klinkt suf? Dat is dus absoluut niet. Het project is via Kickstarter gefinancierd en inmiddels rete populair. ‘We komen misschien in De Wereld Draait Door met Sherlocked.’ (Afgelopen maandag zat hij dus bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel.)

Overgeven?!
Back to reality. Na drie kilometer begeeft mijn lichaam het. ‘We gaan stoppen. Anders moet ik moet zo overgeven. Zin om iets te drinken bij het Blauwe Theehuis?’ ‘Nee. Laten we onze ronde afmaken.’ Okay, ik denk bij mezelf hoor je nou niet wat ik zeg?! Niet dus. We rennen door. Ik gooi na 300 meter alsnog de handdoek in de ring en pak mijn fiets. Ik fiets met hem mee naar de sportschool. Besluit mezelf om te kleden op mijn werk. Totdat ik me besef dat daar geen schone kleding (meer) ligt. Als een malle fiets ik naar mijn huis. Storm regelrecht naar de douch. Binnen tien minuten sta ik gekapt en wel weer buiten. Want deze zweetdate is nog lang niet over.

Afgang
Als ik aankom bij de kroeg waar we hebben afgesproken zie ik hem niet. Mijn ogen werken wederom niet mee. Sh*t daar sta ik dan in mijn date waardige outfit. Ik wacht tien minuten tevergeefs voor de deur. Besluit nog één keer een poging te wagen en loop de overvolle kroeg verder in. Te midden van alle mensen zit Victor. Even herken ik hem niet. Hij mij gelukkig wel. We zetten onze date voort. ‘Mag ik een appeltaart met slagroom?’ Deze woorden komen niet uit mijn mond. Victor is verslaafd aan appeltaart. ‘Mag ik ook een stukje?’ ‘Dat mag zeker.’ Ik schaam me dan ook niet als ik een wolkjes appelsap bestel in plaats van een wijntje. Na het nodige gepraat, wat haast niet gaat vanwege de te harde muziek, ga we voor een fietstocht in de buitenlucht.

Burgemeester
‘Heb je al gegeten?’ De appeltaart terzijde. ‘Nee.’ ‘Sushi?’ ‘Ja.’ Helaas is de keuken net dicht gegaan. We fietsen door naar de Burgemeester in de Pijp. Deze date wordt almaar leuker. Ook hier verorberen we een vegetarische hamburger onder het genot van een cloudy apple juice. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ 26 jaar. Bijna 27 jaar. Eind september. Ik kijk hem aan. ‘Wanneer precies?’ 27 september. ‘Ik ook!’ schreeuw ik uit. Is dit het lot?

Trots
Na de Burgemeester gaan we allebei onze eigen weg. Wat ik zo mooi vind aan deze zweetdate? Door met een totaal random stranger in real life af te spreken middels een app ben ik een heel interessant en inspirerend persoon tegen het lijf gelopen. Toen ik hem maandag op TV zag, was ik supertrots. Terwijl ik hem maar één keer heb gezien. Inderdaad met hardlopen ontmoet je de leukste mensen.

Ik moet nodig weer een nieuwe zweetdate scoren. Suggesties?

?

Francien

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

Recent