#57 Dagboek van een marathon loopster
Ik kijk in mijn digitale agenda. Zie dat het 28 november is. Op 29 november loop ik dus de KLM Curaçao Marathon. Ik tel de dagen. Nog 1.
Om 03:34 uur sta ik oog in oog met mijn wekker. Hij is niet eens afgegaan. Ik ben zelf afgegaan. Hier baal ik van. Ik heb mijn rust namelijk hard nodig. Ik probeer vrede te sluiten met de tijd. Dit lukt me half. Om 04:37 uur maak ik opnieuw contact met mijn wekker. Weer ben ik eerder afgegaan. Ik hoef er namelijk pas om 06:30 uur uit. Ik denk aan Churandy Martina’s woorden als hem gevraagd wordt hoe hij zich naast het trainen voorbereid op zijn wedstrijden. ‘Rusten, heel veel rusten. Daar word ik blij van.’ En dus blijf ik liggen totdat de wekker eindelijk 06:30 aantikt.
Samen met Katja, eigenaresse van het Lions Dive, en een aantal enthousiaste deelnemers trotseren we de regenbui voor een korte losloop run, waarbij een klein gedeelte van het parcours zien. Ik schrik van de hitte en de hoge luchtvochtigheid. Hierdoor is mijn hartslag hoger dan normaal. Mijn lichaam verbrandt hierdoor meer energie. En is dus uiteindelijk om die reden ook sneller moe. Het is daarom zaak dat ik vandaag genoeg koolhydraten tot me neem.
Na de training eet ik daarom op advies van diëtiste Floor (hierboven afgebeeld) banana pancakes met stroop en plakjes banaan. Ik eet ook nog een peer en drink twee glazen appelsap. Om 09:30 uur staat er een bezoekje gepland aan Serena de vrouw achter de fameuze ChiChi, het boegbeeld van Curacao. Wordt je een ChiChi genoemd dan mag je dat beschouwen als een ware eer. Ze staat symbool voor “de grote” zus die verantwoordelijkheid neemt en zorgt draagt voor de familie. Het is een zeer gewaardeerde vrouwelijke rol in de Carribean.
Ik ben zelden zo geconcentreerd bezig geweest als nu. Misschien komt het omdat Serena heel duidelijk heeft aangegeven dat het neerkomt op precisie werk. Ik word er zelfs ontzettend rustig van. Alleen ik blijf toch Francien en zit om die reden binnen één minuut compleet onder de verf. Dit mag de pret niet drukken. Ik ben eigenlijk best trots op het eindresultaat. Ik vind het mooi om te zien hoe bevlogen Serena is over haar levenswerk dat 60 andere mensen (voornamelijk vrouwen) werk biedt in hun eigen leefomgeving. Hierdoor kan een medewerkster gewoon vanuit haar huis werken en hoeft ze dus geen oppas te zoeken voor haar gezin. Ik merk zelf dat ik dergelijke social business concepten steeds beter kan waarderen. Waarbij aandacht is voor people en planet in plaats van enkel profit. De ChiChi’s zorgen hierdoor dus voor meer werkgelegenheid voor vrouwen!
Bij terugkomst op het resort nemen we plaats in het Hammingway restaurant, dat onderdeel uitmaakt van het resort. Met uitzicht op de baai en zee mag ik absoluut niet klagen. Zeker niet als ook hier de pieten per boot hun opwachting maken.
Mijn startbewijs wacht op me bij de goed georganiseerde pick-up station. Ik sta binnen vijf minuten weer buiten inclusief startbewijs.
En dan is het nu toch echt tijd voor de nodige rust. Daarmee bedoel ik benen omhoog en niets doen. Ik typ dit dan ook vanuit mijn bed. Het is hier as we speak 16:00 uur. Over precies 12 uur sta ik aan de start van de KLM Curaçao Marathon. Ik heb er zin in! Om 19:00 uur neem ik nog even deel aan de pasta party en dan gaat daarna het licht toch echt uit, totdat mijn wekker gaat om 02:00 uur. Wil je alvast een voorproefje zien? Dan weet je in ieder geval wat mij morgen te wachten staat!
Er zijn morgen trouwens 130 lopers die de 42 kilometer aandurven. Het leeuwendeel neemt deel aan de halve of 10 kilometer, 5 kilometer. Lukt het me wederom om als laatste te finishen? Je gaat het zien. Morgen start ik dus 09:00 uur jouw tijd. Joyce en Floor zullen morgenochtend mijn race live op social verslaan.
Zie ik je morgen bij de start én hopelijk ook de finish?
?
Francien & Team Girls Love 2 Run
Foto’s door Joyce Bongers