Begint het met een T dan doe ik zeker WEL mee.

Een perstrip. Ik heb er de afgelopen 5 jaar al heel wat mogen maken. De één is leuker, dan de ander. En om eerlijk te zijn, verwachtte ik voorafgaand aan deze reis niets. Helemaal niets. Terwijl ik van andere persreizen juist alles verwacht.

Serieuze hardloopster
Ik verwachtte enkel dat het anders zou zijn, dan de reizen die ik al heb mogen maken. Enkel omdat ik nog nooit eerder op uitnodiging van ASICS meeging. Het merk ansich, leek een ver van mijn bed show. Ik associeer het merk met de serieuze hardloopster die weet waar ze het over heeft. Ikzelf weet niet altijd waar ik het over heb. Ik doe gewoon. Of ik doe gewoon niet.

Ontmaagding
Maar toen ik vanmiddag voor het eerst in mijn leven begon aan een trail run, wist ik direct dat ik in goede handen was. Van begin tot eind was het één groot feestje, minus de ademnood. Maar daar ga ik het later deze week nog even over hebben. De productpresentatie verliep ook anders dan dat ik gewend was. Normaal gesproken ligt er bij aankomst een tas op je wacht met daarin je gear. Ditmaal was dat ook het geval, echter werd alles in actie uitgelegd. Praatje + plaatje. En ook Francien begrijpt in één keer waar het over gaat en wat het product voor je kan doen.

Productkennis
Product ambassadrice Fleur begon met de volgende zin ‘Het begint bij een goede voorbereiding.’ En precies dat is bij nagenoeg nooit het ding. Ze zorgt er in ieder geval voor, dat ik morgenochtend volledig beslagen ten eis kom. Ze legt me uit hoe de drinktas werkt en waar de tube doorheen moet. De tas is uitgerust met een vakje voor mijn telefoon, gels en opvouwbare windrunner (jacket). Hoe ik mijn windrunner kan opvouwen tot een portemonnee. Waarom ik op de voorvoet van de schoen moet leunen vanwege de grip. Waarom ik mijn bezweette handen het beste kan afvegen aan de patches op mijn bovenbenen (die speciaal daarvoor zijn bedoeld). En waarom diezelfde grip op mijn schouders zit, om te voorkomen dat de rugzak mijn longsleeve kapot maakt door de wrijving die ontstaat. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Here we go!
En dan is het zover. Mijn eerste echte trail ervaring. Een Fransman legt me uit wat er precies komt kijken en waarom ik na tien meter klimmen al lig te hijgen als een malle. En dat terwijl mijn conditie op pijl is, maar totaal niet gewend is aan hoogte. Waarom ik moet blijven focussen op de stappen die ik zet, doe ik dat niet dan is de kans groot dat ik val. Het lijkt zo voor de hand liggend en gemakkelijk. Totdat je het zelf moet doen. En ook al betreft het een test trail. Ik heb het zwaar. Het parcours is slechts drie kilometer in totaal. Het afdalen vind ik lastig, maar het klimmen kost me veel meer energie dan verwacht. Mijn risicomijdende gedrag, zorgt ervoor dat ik ontzettend voorzichtig ben. Een misstap kan al fataal zijn. Bij terugkomst ben ik gesloopt op een goede manier. Hier ligt misschien wel een uitdaging voor me. Het zorgt er namelijk voor dat je gedwongen wordt je eigen grenzen op te zoeken. Durf je er beheerst overheen te gaan, dan voel je jezelf onoverwinnelijk. Kortom, wanneer mag ik weer?

Het echte werk
Morgen (vandaag voor jou) begint namelijk het echte werk. Waar de acht teams, bestaande uit zes deelnemers elks, 2 legs per persoon afleggen, ga ik er eentje afleggen van zes kilometer. En dit keer vergeet ik me niet in te smeren en neem ik mijn waterbag ook gewoon mee. Om 05:46 uur wordt de eerste zonnestraal verwacht. Ik hobbel het grootste gedeelte, per bus, achter de teams aan. Stop op bepaalde punten om lopers te interviewen over hun ervaringen. En hoop bij zonsondergang alle acht de team stuk voor stuk te verwelkomen met mijn koebel (traditie).

Voor Nederland doen trouwens de Chris, Erben en hopelijk ook Erlinde (die laatste is reserve en valt in zodra een recreant uitvalt).Again, je kunt me live volgen op Snapchat (gebruikersnaam: girlslove2run). En anders op Instagram. We keep in touch! Enjoy your day!

?

Francien (& Joyce)

Follow my blog with Bloglovin, Facebook Instagram & Twitter

Foto’s door Francien