Beat all the elements at once Part II

Hals over kop ren ik van mijn werk weg. Sh*t de challenge start al om 18:00uur. Eten, ik moet eten! Geen tijd. Mijn werkplek ligt niet heel ver van de Kalverstraat af. Eerst pak ik een stukje de tram. Daarna ren ik als een kippetje zonder hoofd over de Dam heen. Nou rennen? Het ziet er eerder uit als heel snel wandelen. Want ook dat kan ik! Achter me hoor ik gelach. Meteen kijk ik om, drie jongentjes (want dat zijn het) proberen me al een tijdje bij te houden. Dat lukt een soort van half. Even raak ik met ze aan de praat, de vraag ‘meisje, waar ga jij zo snel heen?’ laat ik onbeantwoord. Ik wil ze wel uitleggen waarom ik zo’n haast heb, maar schieten zij daar mee op?

WE RUN AMS 

Als ik om 17:45uur de Nike Store binnen wandel ben ik één van de eerste. Voor niets al dat harde geloop… Ach ja, better safe than sorry, toch? Om 18:10uur staat de Nike Store propvol, met runners wel te verstaan. Ik begroet snel een paar bekenden voordat het meisje met de luidspreker ons gezellig toespreekt. Ze vertelt heel enthousiast over de run’s. Als ik haar moet geloven zijn er drie verschillende niveaus, te weten beginneling, gevorderd en pro. Binnen iedere groep is er ook nog weer een verdeling in het aantal kilometers per uur. Daardoor is voor iedereen wel een geschikte groep. Handig, want ik zou me kunnen aansluiten bij de pro’s al zeg ik het zelf. Alleen kom ik dan wel als hijger over de finish en ben ik de komende dagen volledig uitgeput. Dat doe ik dus maar niet. Weet je wat ik ga bij de gevorderden, met een tempo van 10 á 11 kilometer per uur. Een prima tempo voor mij. Ik hou namelijk nogal van praten… Ja praten, dat kan ik uren achter elkaar, zelfs als ik ren. En omdat een vriendinnetje meeloopt als pacer (iemand die het tempo bepaalt en bewaakt) vind ik het rete gezellig om met haar bij te kletsen tijdens deze run.

 Let’s Start

Om 18:45 beginnen we eerst met een gezamenlijke warming-up, heel belangrijk natuurlijk. We nemen de hele Kalverstraat in beslag, niemand kan er nog langs of door. Daar staan we dan, iedereen doet precies wat de hoofdtrainer zegt. Samen staan we te springen alsof we een stel hiphoppers zijn. Het moet er voor omstanders in ieder geval heel grappig uitzien.. Na de warming-up vertrekken natuurlijk eerst de pro’s. Dan is het mijn beurt! Samen met een grote groep ik ben dus niet de enige met dit tempo) vertrekken we richting het Vondelpark. We zigzaggen tussen alle toeristen door op het Leidseplein. En rode stoplichten? Die bestaan voor ons niet! We rennen dwars door rood, ach ja onze groep is zo groot dat iedere auto, bus of tram spontaan voor ons stopt.

Doodsmak 

Terwijl ik loop vraag ik Sharon (de pacer dus) wat ons allemaal te wachten staat. Ze mag niets zeggen… Oké, had ik al gezegd dat ik niet zo van de verassingen ben? Ik ben nogal bang voor onverwachte movements of dingen die ik totaal niet zie aankomen… Al zou een normaal mens bepaalde dingen wel zien aankomen, dan geldt dat vaak niet voor mij. Mijn ogen doen het niet zo goed in het donker. Als we op weg zijn naar het eerste element, maak ik bijna een doodsmak. Ik struikel zoals verwacht door mijn slechte zicht over een stapel stenen die iedereen wel ziet, behalve ik! Gelukkig red Sharon me net op tijd van wat wel eens het einde van mijn hardloop carrière had kunnen betekenen. FRANCIEEEEEEEEEEEEEEN PAS OP!!!! Ik kijk naar beneden en maak nog net op tijd de meest spastische beweging ooit! Maar hey ik leef nog en daar gaat het om. Het eerste element dat we mogen verslaan is hitte. We komen letterlijk in een hittegolf terecht. De hitte is gelukkig maar van korte duur, want zweten doe ik al genoeg. We lopen namelijk best wel heel erg hard. Boven het aangegeven tempo zelfs, dat krijg je als er jongens meelopen. Maar dat is niet erg. Dat maakt het alleen maar uitdagender. We vervolgen onze weg. What’s next?

Beat it!

Onee, SNEEUW! Kou en ik zijn geen vrienden… En als ik zie wat ze aan het doen zijn pis ik bijna in mijn tight. Jep je raadt het al, het wordt een waar sneeuwballengevecht. Ik probeer me zo klein mogelijk te maken terwijl ik ren… Dat lukt niet echt, maar ontwijken kan ik gelukkig als de beste. Ik kom er zonder kleerscheuren vanaf. De renner achter mij komt er iets minder mooi vanaf. Hij wordt vol in het gezicht geraakt door een rondvliegende sneeuwbal. Lucky me. Het voelt een beetje alsof je in een wildwaterbaan zit en dat je dan als enige niet nat wordt, omdat je de beste plek hebt uitgekozen.

Strike a pose

Nog voordat we het Vondelpark verlaten kom ik een windmachine terecht, ik gooi mijn haar los, mijn prachtige blonde lokken die terecht komen in de ogen van de persoon naast me. Sorry. Snel knoop ik mijn haar weer vast. Niet alleen de wind suist langs mijn oren ik zie ook blaadjes voorbij waaien. Tijdens het fotomoment gooi ik mijn signature look nog even in de strijd, lees: ogen dicht en mond op. Can’t wait to see the outcome!

Frontale botsing

Dan is het tijd om terug te rennen naar de Nike Store. Iedereen galoppeert in volle sprint over het Leidseplein. Wist je dat je pas een echte Amsterdammer bent als je een toerist omver rijdt of loopt? Sinds vandaag behoor ik ook tot die club. SORRY lief klein Duits meisje. Ik zag jou niet en jij zag mij niet. Frontale botsing. Snel kijk ik om me heen. Heeft iemand het gezien? Na een korte verontschuldiging ren ik snel weer verder.

 Lokale bui

Als we bij de Nike Store aankomen is het tijd voor een groepsfoto. Ik zie de bui al hangen. Jij ook? Terwijl iedereen netjes staat te poseren voor de Nike Store worden we plots overvallen door een wel héél ‘lokale’ regenbui! Van bovenaf worden er emmers water over ons heen gegooid. Ook de brandslang wordt gebruikt om het plaatje compleet te maken. Sommige rensters en renners worden kletsnat. Ik beleef wederom het wildwaterbaan moment, again lucky me. Bij binnenkomst worden we onthaalt met een handdoekje, warme choco met slagroom en pepernoten. Wisten ze dat ik kwam ofzo?

Meet & greet

Het leuke van deze run’s vind ik altijd het ontmoeten van nieuwe mensen! Ook vanavond heb ik weer superleuke meisjes en jongens ontmoet. Dus als ik het red dan ben ik er volgende week ook weer bij. Ik zeg als, omdat ik eerst moet kijken of ik op tijd mijn werk kan verlaten.

Ben jij er volgende week ook (weer) bij? En hoe gaat het bij jou met het verslaan van de elementen?

?

(Fieke &) Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: GirlsLove2Run) to keep up to date! See you there!

P.S. P.S. DE KOMENDE VIJF DAGEN HEBBEN WE ALLERLEI LEUKE VERASSINGEN VOOR JULLIE IN PETTO! SO STAY TUNED.

P.S. PS. P.S. Doe jij ook mee aan onze #70KMonth? Meer info hier.