Boston

We konden het vandaag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. De hel van gister tijdens de marathon van Boston. Ik was in Heemstede voor een kickboksles en had na de training heel veel berichtjes. Snel het nieuws bekeken en meteen een gevoel van kippenvel. Want stel je even voor. Je hebt net 42 kilometer gelopen, een fantastische prestatie en dan gebeurt er dit. Je moet rennen voor je leven. Heb je het dan nog in je? Waar moet je het vandaan halen? En je lieve familie die je opwacht om je topprestatie te vieren… Het is ongelooflijk.

Gek, maar het doet me meer dan ik had verwacht. Het voelt dichtbij. Mijn sport, mijn geliefde sport en alle mensen die daar met net zo veel passie als ik aan het rennen waren. Heel heftig. Sport is juist verbroedering! In alle uithoeken van de wereld doen we allemaal hetzelfde, dat maakt het zo mooi. Het maakt niet uit wie je bent of waar je vandaan komt, sport is van iedereen. En ik denk dat daar het gevoel vandaan komt. Onschuldige mensen met een passie en toewijding pakken op hun zwakste moment.

Een positieve kant van dit verhaal vind ik moeilijk om te vinden. Het is mooi dat je ziet dat de verbroedering die bij sport hoort, ook op momenten als deze naar voren komen. Iedereen helpt elkaar waar mogelijk, ook als je er net 42 km op het zitten. Maar het blijft een vreselijke en bovenal laffe actie. Hardlopen is peaceful en mooi en dat zal het ook blijven, ongeacht wat er gister gebeurd is, maar het is een eng idee om je te beseffen hoe kwetsbaar we zijn.

?

Fieke, Francien & Manon

Follow my blog with BloglovinFacebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

 

Recent