Dress to impress
Vier jaar lang keek ik reikhalzend uit naar het eindbal van mijn middelbare school. De rode loper heb ik in gedachte wel 1.407 keer uitgerold. Hoe zou ik eruit zien in een gala jurk? Hoe zou ik me voelen op diezelfde rode loper? Wie mocht er aan mijn zijde verschijnen? Allemaal vragen die ik zo graag had willen beantwoorden. Toch verliep mijn middelbare schooltijd net iets anders dan gedacht. Mijn borsten speelden desgewenst de hoofdrol. Ik liet het rode loper moment aan mijn neus, of moet ik zeggen borsten, voorbij gaan. Mijn toenmalige vriend voorzag ik van mijn vriendinnetje van toen. Tezamen liepen zij op de rode loper. Terwijl ik zo graag haar stand in had willen zijn. Het kon niet. Honende blikken. Wijzende vingers. Weer die zin ‘Francien Laat Je Tieten Nog Eens Zien.’ Moeders en vaders die elkaar aanschoten als ze me zouden zien. Dat kon ik simpelweg niet aan. Ik schitterde die avond in afwezigheid. Ik ben niet gauw verdrietig. Ik ben niet gauw bedroefd. Toch voelde het tot vorige week donderdag wrang. Ontzettend wrang zelfs.
‘The road is (y)our runway’ is jarenlang mijn lijfspreuk geweest. Tevens kreeg deze vanaf dag één gestalte op Girls Love 2 Run. Nu pas valt dit stukje op haar plaats. Ik heb er vanaf dat moment namelijk alles aan gedaan om ooit een rode loper te mogen betreden. Die wederom vorm kreeg via Girls Love 2 Run. Maar nog nooit zag ik hem van zo dichtbij als vorige week donderdag. En wat voor één? Het werd die van het Televizier-Ring Gala.
Ik had stress. Mijn hair extensions waren eigenlijk aan vervanging toe. Een klit ter grote van mijn hoofd gooide roet in het eten. Toch wisten mijn vrienden van Rob Peetoom er in de gloednieuwe salon op de Zuidas wel raad mee. Mijn reddende engel, Alex Peetoom (it all runs in the family), onthaalde me als een koningin. En dat voor een meisje dat eigenlijk geen reet geeft om haar haar en make-up. Hij maakte er zijn missie van me opgedoft en wel die rode loper te laten beklimmen. Ik was er niet alleen. Aan mijn zijde een fotografe genaamd Joyce. En drie knappe moeders en een zus. Die had ik voor de gelegenheid even geleend van de jongemannen van Streetlab. Datzelfde groepje stond namelijk ook op diezelfde rode loper. Aangezien Streetlab in aanmerking kwam voor een Televisier-Ring.
Als je haar maar goed zit, right? Precies dat was het geval. Evenals mijn make-up. Nu nog dé Jurk. Waar vond ik die nou nog zo gauw? Aangezien de stylisten van de sterren de jurken maanden geleden al van de rekken getrokken hadden. Zelfs de PR-meisjes zaten met de handen in het lange haar. Want ook zij konden me helaas niet verder helpen. Wat doe je dan? Dan plaats je een (nood)oproep op Facebook. Godzijdank werd ik aldaar gered van mijn grootste nachtmerrie.
Uiteindelijk had ik de keuze uit twee jurken. De zwarte BCBGMAXAZRIA jurk vond ik, met behulp van Raïssa, op Zalando. De vrouw die wereldproblemen voor me oplost. De tweede jurk van Adrianna Papell vond ik met behulp van Liselotte die me naar de showroom van Maison PR wist te lokken. Ik was van plan in die eerste jurk op de rode loper te verschijnen. Toch werd dit plan bruut verstoord. Gezien de minimale bewegingsruimte. Die zou mijn reis (van mijn huis naar Carré een goede drie kilometer) naar de rode loper nooit overleven. Er was GEEN Uber voorradig ivm ADE én het gala. En dus rende (ja echt) ik op mijn afgetrapte Allstars en witte jurk door de Amsterdamse straten. Zoals ik al zei ‘The road is your runway.’
Aldaar werd ik samen met mijn date, een knappe digitale nomad, tegengehouden. Mijn toegangsticket voldeed niet aan de eis van de doorbitch. Even zonk de moed me in de Allstars. Om net op tijd gered te worden door mijn prins op het witte paard (Tim, je bent een held).
Het werd een avond om nooit te vergeten. Van serenades, tot een miniconcert met Jan Smit. Om daarna voldaan met een te dure taxi Utrecht te bereiken. Kortom mijn avond was perfect, want ik maakte van the road voor even mijn runway.
?
Francien & Team Rob Peetoom Hair Make-up Beauty
Foto gemaakt door Joyce Bongers & Jeannette Huisman