Dunv(en)ik

Elke dag vertel ik jou
Hoe veel ik van je hou
Hoe fijn ik leef in zekerheid
Hoe ik op jou vertrouw

Hoe vertel je iemand
Dat het bed niet meer rond is
Dat de vogels niet meer vliegen
En de zon niet langer schijnt

Hoe vertel ik jou
Dat het leven dat ik leefde
Dat de liefde die je voelde
Binnenkort verdwijnt

Geïnspireerd door Marco Borsato

Dit vertelde ik mijn ronde Sultan Sandane IKEA bed anderhalve week geleden. Als het goed is weet iedereen inmiddels dat mijn bed écht rond is. Ik ondersteun namelijk mijn woorden in dit filmpje (0.30 seconde) middels gebarentaal aangezien ik dacht dat niet iedereen weet dat rond dadelijk écht rond is. Of het was de spanning omdat ik voor het eerst voor een (film)camera stond en ik daar vreselijk zenuwachtig van werd. Mijn (inmiddels oude) bed is dus rond.

‘Heb je ook spiegels aan het plafond?’
Mijn ronde bed en ik hadden dus een speciale band, we kennen elkaar namelijk al negen jaar. We waren onafscheidelijk. Je verhuisde met mij mee van Brabant naar Utrecht. Geen dag liet je mij in de steek. Voor mij was je niet te gek. Andere mensen moesten aan je wennen, vooral als ik over je vertelde. ‘Een rond bed? Ben je wel eens wakker geworden aan de andere kant?’ ‘Nee’. ‘Een rond bed zei je? Heb je dan ook spiegels aan de bovenkant hangen, net zoals je in films ziet?’ ‘Nee. En wat voor een films bedoel je dan?’. ‘Wat? Is jouw bed rond? Kan die dan ook ronddraaien?’ ‘Nee’.

Wat wil je nu allemaal vertellen Joyce? Nou, dat ik sinds anderhalve week Sultan verruilt heb voor Dunvik en wij nu samen de slaapkamer delen. Trouwens niet alleen met Dunvik, maar daar later meer over.

Traag schuim
Dunvik is speciaal samengesteld door Rob van de IKEA. Geheel naar mijn wensen. Ik ben een rug (en zijligger) dus mijn toplaag en matras zijn in het bijzonder gekozen voor dit soort slapers. Zoals jullie weten ren ik ook graag rondjes op de atletiekbaan, dus ook daar is rekening mee gehouden bij de keuze van het bovenstaande. Ik lig op traag schuim. Dit schuim reageert traag (dúh Joyce) op mij en de manier waar op ik lig. Binnen een paar minuten na aankomst in bed vormt mijn bed zich tegenwoordig precies naar mijn lichaam. Mijn kussen is ook van traag schuim, dus die doet precies hetzelfde. Waar ik op de atletiek baan het liefst zo snel mogelijk ga, heb ik geen bezwaar als mijn bed wat minder snel op topspeed is. Het ligt trouwens heerlijk.

Kattekwaad
Ik heb trouwens een poes thuis. Ze heet Sennah. Sennah is eigenlijk een hele grote diva. Ze voelt zich de Koningin der huize Bongers. Eens in de zoveel tijd probeer ik haar iets extra’s te geven. Een gezellig speeltje, een lekker nieuwe dekentje. Ze kijkt er drie tellen na, ze ruikt even en dan is het klaar. Vandaar de bijnaam diva. Ze sliep altijd op haar troon (een vintage stoel met drie fleece dekens én een schapenvrachtje on top). Haar troon heeft ze sinds kort verstoten, de een op de andere dag was het klaar. Alsof ze opzoek was naar iets nieuws. Iets beters, iets groters.

Afhaal en bezorging
Het is woensdag, de dozen worden binnengebracht door de IKEA bezorgers (tweede verdieping, helemaal naar binnen – bedankt jongens!). Vol enthousiasme pak ik alles uit en begin ik de beschrijving te lezen. Langzamerhand begint Dunvik zich te vormen tot het bed wat ik had uitgekozen in de IKEA.

Maar Joyce, waar is je ronde Sultan Santane bed nu ineens? Die werd direct na bezorging van Dunvik opgehaald door mijn vader, zijn auto en de aanhanger. Ik vroeg aan mijn vader: ‘Hoe vertel je iemand, dat het bed niet meer rond is? Dat de vogels niet meer vliegen? En de zon niet langer schijnt? Hoe vertel ik jou, dat het leven dat ik leefde, dat de liefde die je voelde, binnenkort verdwijnt?’. Mijn vader keek mij daarop weer vragend aan en ging verder met inpakken. Terwijl de regendruppels uit de hemel op mijn neus vielen. Keek ik de inmiddels in vieren gehakte Sultan nog een keer aan en vertelde ik hem dat Marco Borsato een beetje overdreven had, hij naar mijn oude kamer in Brabant ging en ik snel kwam slapen.

Vast stel
Dunv(en)ik zijn inmiddels een vast stel geworden. Met de hoge pootjes begreep ik van Annique (een lieve mevrouw van IKEA) dat ik er zelfs zwanger in kan worden omdat je dan zo lekker uit (en in) bed kan glijden. De drie lagen; lattenbodem, matras met pocket veren (goed voor sporters) en mijn traag schuim top laag. Niet te vergeten, het hoofdsteun. Waar ik inderdaad met laptop, op een lazy Sunday, foto’s kan bewerken (high five Francien!).

Of te wel, wij zijn sinds kort onafscheidelijk. Het kan toch niet allemaal perfect zijn? Nee dat klopt. Doordat dit bed 180 cm x 200 cm is, neemt het bed meer plek in beslag. En daardoor is de ruimte tussen mijn IKEA kast en bed een stuk kleiner geworden. Hierdoor heb ik al meerdere malen mijn knie gestoten tegen de kast. Erg vervelend, maar het went.

Joyce, je moest ons nog wat meer vertellen? Ohja, Koningin Sennah aka Queen B(ongers) heeft haar nieuwe troon gevonden. Op bed.

Dunvik (en Sennah),

Elke dag vertel ik jou
Hoe veel ik van je hou
Hoe fijn ik leef in zekerheid
Hoe ik op jou vertrouw

?

Joyce

Fotografie: Joyce Bongers & de strijkplank

Follow my blog with Bloglovin, Facebook, Instagram & Twitter

P.S. Deze blogpost is tot stand gekomen in samenwerking met IKEA.