Hard gaan

Het is vrijdagavond: bij de term hard gaan denk je op dit tijdstip waarschijnlijk aan iets wat te maken heeft met clubs, drank, dansen, vrienden, flirten en wellicht een pilletje, wat M, een lijntje, of ander snoepgoed.

Stoelen op de trambaan
Ik zal het maar meteen bekennen: ik ga eigenlijk nooit echt hard. Soms hou ik mezelf voor dat ik dat ‘vroeger’ wel deed (hoewel, vroeger – hoe oud ben ik nou helemaal?). Ik ben vaak genoeg onder het genot van de ochtendzon met een dronken hoofd naar huis gefietst, maar écht hard? Nee. Ik ben eerder degene die alle dronken vriendinnen een beetje in de gaten probeert te houden. Dat ze bijvoorbeeld niet met die hele louche gast naar huis gaan, of onderweg naar huis rondslingerende stoelen in de trambaan zetten (echt gebeurd). Om heel eerlijk te zijn verheug ik me er meestal vanaf een uur of twee, half drie op om heerlijk in bed te gaan liggen met nog wat afleveringen van de serie waar ik op dat moment verslaafd aan ben. Aangeschoten genoeg om het gevoel van uitgaan te hebben, niet zo dronken dat ik de volgende dag niet meer functioneer. Drugs, op de zeer incidentele pil de afgelopen jaren na, trekken me totaal niet. De ‘maar waarom doe je niet gezellig mee-hee?’ monoloog krijg ik gelukkig zelden meer.

Comfort zone
Met hardlopen is het voor mij niet veel anders dan met drinken. Ik hou er (meestal) van, maar ben eigenlijk in alle jaren nog nooit tot het gaatje gegaan. Ik vind het naar adem happende gevoel dat je krijgt van intervaltraining eigenlijk al strontvervelend. Ik geloof niet zo in die hype van het verlaten van je comfort zone – althans, niet voor mezelf. Ik hou ervan om na een run me zodanig vermoeid te voelen dat ik weet dat ik goed gesport heb, maar niet zo verzuurd dat ik de volgende dag niet meer functioneer. Rennen in groepen doe ik bijna nooit meer, omdat daar de gezellig-meedoen-monoloog toch nog wel wat vaker voorkomt: ‘Kom op, doe nou gewoon mee, mind over matter, je kan altijd meer dan je denkt, verleg je grenzen!’. No thanks, ik bepaal lekker zelf wel waar mijn lichaam op dat moment zin in heeft.

Ik ben zeer gelukkig met een ultra-gemiddelde snelheid.

?

Anneloes

PH: Amazingworld.org.uk

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Als je (te) hard gaat is alles ook maar weer zo snel voorbij.

P.P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!