Ik kan het (niet)

Ja hoi volgende week om deze tijd heb ik een halve marathon gelopen.

Huh?!

Waar dan, Lianne?

Vertel ons alles!! Okay okay okay, komt tie.

Ik ga volgende week de Halve van Hoogvliet lopen. Zoals ik in mijn eerste stukje schreef, liep ik vroeger een beetje hard. En dat deed ik waar ik vroeger woonde, door de polders, over de dijken, langs de Maas: In de omgeving van Hoogvliet.

Extra leuk: Niet alleen is het mijn eerste halve marathon, de Halve marathon van Hoogvliet is daar voor het eerst georganiseerd! Wat een mooi toeval. Toch ergens sentimenteel ofzo, in vertrouwde omgeving.

De Halve van Hoogvliet is niet alleen IN mijn comfort zone, maar ook eruit: Ik moet binnen 2,5 uur binnen zijn. Slik. Dat vind ik eng. Wat als ik het niet binnen 2,5 uur kan?

Tuurlijk: Ik heb goed getraind, ik ben ietsje sneller geworden de afgelopen maanden. Maar ik ben (nog) geen hele snelle loper, ik zit op eigen tempo meestal rond de 6:30 per kilometer. Maar kan ik dat echt 21,1 kilometer lang? Wat als ik heel erg verzwak na de eerste 10? Wat als ik veel tijd verlies bij drinkposten? Wat als er een grote groep motorrijders me de weg versperd totdat ik het hele nummer I Will Always Love You te gehore hebt gebracht inclusief hoge noten?

Iedereen vertelt me dat 2,5 uur echt moet gaan lukken, maar ik moet het nog zien. Ik geloof het pas als ik de finish over ben.

Wat op een knettergekke manier me iets geruststelde, was dat ik op 5 juni, de heetste dag van het jaar tot nu toe, ‘s middags een verschrikkelijke 19.5 km loop deed*. Die 19.5 legde ik hondsbenauwd en in de bloedhitte af in 2 uur en 22 minuten. In die 2 uur en 22 minuten heb ik ten minste 4 kilometer totaal strompelend gewandeld, terwijl ik als een dorstig kalf aan een bidon limonade lurkte.

Het was een rot-run, maar als ik op het allerheetst, met superveel wandelen 19.5 km doe binnen 2,5 uur, dan moet 21,1 km (waarin ik hopelijk niet hoef te wandelen) ook best lukken.

TOCH?!

Eigenlijk ben ik nog steeds ontzettend nerveus. Laten we hopen dat dit binnen 2,5 uur kan zijn. Gelukkig heb ik Lin naast me.

Verder voel ik me hartstikke mega superfit. #fitgirlgedoehoor

Het trainen heeft me goed gedaan. Mijn benen zijn sterker, en mijn uithoudingsvermogen is zowel fysiek als mentaal stuk-ken beter. De yoga lessen die ik daarnaast doe zorgen ervoor dat ik extreem soepel (en intens gelukkig, yoga high is mijn lievelingen) word. Die bruine kleur van voorgenoemde drama-run ziet er goed uit op m’n gezicht, en ik voel me lekker. Ik eet gezond, maar ook lekker veel koolhydraten. Op dit moment drink ik niet, en dat bevalt me eigenlijk ook wel.

Afgevallen? Nee.

Ik zie er vanaf de voorkant misschien slank(er) uit, maar zoals je vanaf de zijkant kunt zien is dat niet hele plaatje: Mijn buik, benen en billen zijn een en al rondingen, en best wel stevig. Ik heb daar zelf niet echt een mening over. Alles is sterk, alles werkt. Het is mijn lijf en in mijn ogen zie ik er prima uit.

Deze week is nog voor een paar korte stukjes, en dan ga ik zaterdag alles geven. Je kunt het zaterdag volgen als je de hashtag #TrainenmetGL2R op Twitter en Instagram in de gaten houdt. En je leest mijn raceverslag uiteraard op Girls Love 2 Run.

?

Lianne

PH: Mariet Mons

Follow my blog on Instagram or Facebook. to keep up to date! See you!

*Pro tip: Niet op het heetst van de dag je langste loop tot nu toe gaan rennen.