Long distance relatie
Herken jij de verbondenheid met een stad als je er doorheen rent zoals omschreven in de Run my City posts? Ik namelijk wel – en ik voel voor geen enkele stad zoveel liefde als voor Montréal (ok ok, gedeelde eerste plek met Mokum). Mijn long distance relatie met Montréal werd vier jaar geleden alleen maar sterker toen ik er mijn allereerste hardloop-stapjes zette. Want geef nou toe: je houdt ook een beetje meer van jezelf als je door een stad rent waar je van houdt. Tijd om in mijn rengeschiedenis te duiken.
Down the runway
Het kopen van dat eerste paar hardloopschoenen was een kleine struggle, weet ik nog. Wellicht voor jou herkenbaar. In de zomer is het daar dus tegen de 40 graden bóven nul – dus eenmaal aangekomen bij de winkel zag ik eruit alsof ik al een ultramarathon achter de rug had. Toen mocht ik binnen ook nog eens de hele tijd heen en weer rennen. Daarbij ook nog eens heel stoer tegenover de verkoper doen als ik niet buiten adem was, bleek helaas wat lastig.
Hardloop-godin
Uiteindelijk liep ik de winkel uit met een paar ultra lelijke schoenen. You know, van die witte space age schoenen van een merk dat nog niet doorhad dat je ook schoenen kan maken die niet wit/grijs zijn. Paste niet helemaal bij de hardloop-godin die ik voor me zag… Op weg naar huis zag ik een billboard van de Nike Lunarglide van dat jaar – ik was gelijk verkocht en heb de lelijkerds de volgende dag teruggebracht. Waren die Nikes de beste schoenen voor mij? Waarschijnlijk niet. Voelde ik me onoverwinnelijk en super fly? Hell yes. Ik kon de stad waar ik zo verliefd op was geworden nu op een paar awesome kicks nog beter gaan verkennen.
Déjà vu
Een aantal jaren en een aantal generaties Lunarglides later, vond ik mijzelf een paar weken geleden opnieuw in Montréal. Opnieuw rende ik door hetzelfde park. Ik keek naar mijn lichaam, dat in vier jaar zowel heel erg veranderd als compleet hetzelfde gebleven is. Ik rende. Stap, voor stap, voor stap. In mijn hoofd probeerde ik net als toen verder vooruit te kijken dan ik eigenlijk kan. En vond ik net als toen in deze relatie de ruimte om te dromen over alles wat nog kan zijn.
Je t’aime
Mediteren kan ik niet, maar hardlopen is voor mij al vier jaar het enige moment waarop ik mijn hoofd echt rustig krijg. Wat is die hardloopbubbel toch heerlijk om je in te bevinden – en wat maakt het de liefde voor de stad waar je rent toch honderd keer groter. En godver wat ben ik blij dat ik deze liefde gevonden heb. Het allerliefste deel ik deze grote liefde met jou: we kunnen er vast een mooie open relatie van maken 😉
Heb jij deze grote liefde al gevonden, of zit je nog meer in een knipperlichtrelatie?
?